Με αγανάκτηση και χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα η Πανελλήνια Ενωση Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων (ΠΕΕΠΠ) αντιδρά στην αδιαφορία της κυβέρνησης - και συγκεκριμένα στην προκλητική απάντηση του υπουργείου Εσωτερικών - Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης - σχετικά με τα χρόνια και άλυτα προβλήματα των πολιτικών προσφύγων.

Συγκεκριμένα, το υπουργείο Εσωτερικών απαντώντας σε ψήφισμα διαμαρτυρίας της ΠΕΕΠΠ, που επιδόθηκε στις 29/5/97, υποστηρίζει πως "κανένας φραγμός δεν τίθεται για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα, εφόσον εμπίπτουν στη ρύθμιση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (106841/82), η οποία εφαρμόζεται πάνω από 14 έτη μέχρι σήμερα και έχει γίνει αποδεκτή απ' όλες τις πολιτικές παρατάξεις δεδομένου ότι και με το Ν. 1863/18-9-89 "Αρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου ετών 1944-1949" τ. ΦΕΚ 204, καμιά τροποποίηση δεν έγινε σ' αυτή".

Η ΠΕΕΠΠ για μια ακόμα φορά τονίζει πως οι διαμαρτυρίες της, οι καταγγελίες των πολιτικών προσφύγων και τα ατέλειωτα υπομνήματά τους που επισημαίνουν πως αυτή η "ρύθμιση" είναι κατάφωρη αδικία, δεν παίρνονται υπόψη. Η ΠΕΕΠΠ υπογραμμίζει πως με αυτή τη "ρύθμιση", και συγκεκριμένα με τον όρο "Ελληνες το γένος" αποκλείστηκε το δικαίωμα επαναπατρισμού σε εκατοντάδες Ελληνες πολίτες, ενώ με το Ν. 1539/85 "βαφτίστηκαν" εκπρόθεσμοί όσοι δεν πρόλαβαν να επαναπατριστούν μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των πέντε χρόνων.

"Οι νόμοι δεν ψηφίζονται για να οχυρώνουν οι αρμόδιοι την αδράνειά τους, αλλά για να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα κανονικά, και κανονική λειτουργία θα πει υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών και όταν αυτοί οι νόμοι παρουσιάσουν ανεπάρκεια θα πρέπει να επιδέχονται τροποποιήσεις και όχι να μετατρέπονται σε τιμωρούς των πολιτών. Γιατί πρέπει από τις πολιτικές παρατάξεις να προτείνονται τροπολογίες; Η φωνή των πολιτών, των εκατοντάδων χιλιάδων αδικημένων πολιτών δεν μπορεί να εισακουστεί;", αναρωτιέται με οργή η ΠΕΕΠΠ.

Και συνεχίζει στην απάντησή της: "Το θέμα για τους πολιτικούς πρόσφυγες δεν είναι η συμπλήρωση του ΔΑΣ ούτε μόνο η επανάκτηση της ιθαγένειας, γι' αυτούς που τη στερήθηκαν στο παρελθόν με τις προπαρασκευασμένες καταγγελίες κλπ. Το θέμα που βάζουν οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι φορείς τους είναι πώς θα τους δεχτεί η πατρίδα, πώς θα τους βοηθήσει να εγκατασταθούν, πώς θα ζήσουν, πού και πώς θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της χώρας. Διότι καμιά μέριμνα δεν υπάρχει απ' την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, καμία βοήθεια ούτε ακόμα και μια ανθρώπινη καλημέρα για να νιώσουν ότι ήρθαν στην πατρίδα τους, να χαρούν τον τόπο τους, τους δικούς τους. Ούτε στέγη, ούτε εργασία, ούτε σύνταξη - τίποτε - είναι σαν να πέφτουν απ' τον ουρανό κατευθείαν στα κατάβαθα της θάλασσας"...

Τέλος, η ΠΕΕΠΠ αναφέρεται στη στάση των αρμόδιων υπουργείων, τα οποία, όταν με υπομνήματά τους οι πολιτικοί πρόσφυγες θέτουν τα προβλήματά τους, ξεκινούν έναν κύκλο με κοινοποιήσεις μεταξύ τους. Αν, πάντως, κάποιο υπουργείο φιλοτιμηθεί ν' απαντήσει "οι απαντήσεις τους είναι πάντα στερεότυπες. Φωτοτυπούν απαντητικό κείμενο που έχει γραφτεί πριν από 4-5 χρόνια και μας το στέλνουν. Και οι υπάλληλοι λένε: "Μα τι να σας κάνουμε, ο υπουργός δε μας λέει τίποτε νεότερο..."".