Πρώτον,ότι τα τρία τελευταία χρόνια, η ελληνική οικονομία έχει κάνει σημαντικά βήματα (όχι πίσω, αλλά "μπροστά") στον τομέα της "σύγκλισης" με τις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δεύτερον,ότι η οικονομία μας έχει "αυτή τη στιγμή τις βάσεις εκείνες, οι οποίες θα της επιτρέψουν να αντέξει σε νέες κερδοσκοπικές πιέσεις ή σε νέες αμφιβολίες γύρω από το νόμισμα" (σ.σ. της δραχμής).

Τρίτον,ότι χάρη στην "αισθητή βελτίωση" που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια (επικαλέστηκε την πορεία των ελλειμμάτων, του πληθωρισμού κλπ.), "η οικονομία, παρ' όλες τις δυσκολίες, δε δείχνει φαινόμενα κρίσης"...

****

Με δεδομένο, όμως, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - που πλήρωσε μέχρι τώρα τα σπασμένα της αντιλαϊκής μονόπλευρης λιτότητας - καλείται να υποστεί και νέα βάρη, καλείται ο κύριος πρωθυπουργός να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:

Πώς είναι δυνατόν η οικονομία να "πάει καλά", όταν ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα, χρόνο με το χρόνο, αυξάνεται κατά μερικές δεκάδες χιλιάδες; Κανείς πια δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι άνεργοι ξεπερνούν σήμερα τις 500.000. Είναι δυνατόν να πηγαίνει "καλά η οικονομία", όταν τα ίδια τα επίσημα στοιχεία του κράτους εκτιμούν τους ανέργους σε πάνω από 450.000 και ότι το επίσημο ποσοστό της ανεργίας έχει ανέβει στο 10,5% φέτος (από 8% περίπου, που ήταν το 1990);

****

Πώς είναι δυνατό να "πάει καλά" η οικονομία και τα ελληνικά προϊόντα να εκτοπίζονται, όχι μόνο από τις αγορές του εξωτερικού (συνεχής μείωση των εξαγωγών), αλλά και από την εγχώρια αγορά, με συνέπεια να κατακλύζονται τα ράφια των σούπερ μάρκετ με εισαγόμενα προϊόντα (συνεχής αύξηση των εισαγωγών); Τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας έχουν σημάνει προ πολλού το καμπανάκι κινδύνου για τα ελλείμματα του ισοζυγίου (καλπάζουν στα ύψη και το εμπορικό και το τρεχουσών συναλλαγών) και η κυβέρνηση καλύπτει τα ελλείμματα αυτά με νέο εξωτερικό δανεισμό, εν γνώσει της ότι έτσι εντείνει την εξάρτηση της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Πώς μπορεί να προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι "η κατάσταση της οικονομίας βελτιώνεται", όταν κάθε φορά που οι κερδοσκόποι επιτίθενται στη δραχμή η ελληνική οικονομία παραπαίει μεταξύ Σκύλλας (υποτίμηση της δραχμής) και Χάρυβδης (αύξηση των επιτοκίων κρατικών τίτλων);

Πώς είναι δυνατόν η ελληνική οικονομία να "συγκλίνει" με τις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, αλλά σε περιόδους αναταραχών στις διεθνείς χρηματαγορές (συναλλαγματικές - νομισματικές - χρηματιστηριακές κρίσεις) να βιώνει τα ίδια προβλήματα, με τα προβλήματα που βιώνουν οι οικονομίες υπανάπτυκτων ή αναπτυσσόμενων χωρών;

Αφού η οικονομία "πάει καλά", γιατί συνεχίζει να ζει τις μετασεισμικές δονήσεις της πρόσφατης χρηματιστηριακής κρίσης στο Χονγκ - Κονγκ και άλλες χώρες της Ασίας, όπου οι αγορές έχουν ήδη ηρεμήσει; Αφού η οικονομία αντέχει στις πιέσεις των κερδοσκόπων, τότε γιατί η κυβέρνηση λέει πως η πρόσφατη κρίση στις διεθνείς χρηματαγορές "στοίχισε" στην ελληνική οικονομία πάνω από 120 δισ. δραχμές, κόστος το οποίο σχεδιάζει να φορτώσει στους εργαζόμενους με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1998;

Και, εν πάση περιπτώσει, αν η οικονομία πήγαινε τόσο καλά τα τελευταία χρόνια, όπως υποστηρίζει το κυβερνητικό επιτελείο, γιατί κάθε χρόνο εξαγγέλλεται πολιτική σκληρότερης λιτότητας για τους εργαζόμενους και ο πρωθυπουργός ...υπόσχεται πολυετείς θυσίες;

*****

Από αυτή την άποψη, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να συντονίσουν την πάλη τους για την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία, όχι μόνο πλήττει τα εισοδήματα και το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά και έχει μετατρέψει την οικονομία σε παράδεισο των πολυεθνικών και τη χώρα σε νομαρχία των Βρυξελλών.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που βλέπει και βιώνει ο κύριος πρωθυπουργός και το οικονομικό του επιτελείο, μαζί με την ολιγαρχία. Η αλήθεια βρίσκεται σ' αυτά που βλέπουν και βιώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι βιοτέχνες - έμποροι - ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες