Σε συγκρίσεις ασύγκριτων μεγεθών, προσέφυγε προχτές ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Παπαντωνίου, κατά την παρουσίαση του κρατικού προϋπολογισμού 1998. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την εμμονή της κυβέρνησης σε μια πολιτική που μεταφέρει εισοδήματα από τις τσέπες των εργαζομένων στα θησαυροφυλάκια των μεγάλων επιχειρήσεων και κατά συνέπεια στις τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών, ο Γ. Παπαντωνίου μας πληροφόρησε πως στον τομέα της μείωσης των κρατικών ελλειμμάτων και του πληθωρισμού, η Ελλάδα έχει κάνει "άλματα", ενώ αντίθετα οι άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν κάνει απλά... "βήματα"! Για του λόγου το αληθές επικαλέστηκε και στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία τα τελευταία 4 χρόνια ο πληθωρισμός μειώθηκε στην Ελλάδα κατά 7,3 εκατοστιαίες, ενώ στις άλλες χώρες - μελή της Ευρωπαϊκής Ενωσης μειώθηκε μόνο κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες.

Η σύγκριση που κάνει ο - μέχρι πρόσφατα - "χαμογελαστός" υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, είναι παραπλανητική, καθώς ο ρυθμός πληθωρισμού στην Ελλάδα ήταν και παραμένει σχεδόν τριπλάσιος της Κοινότητας. Η αλήθεια, που έντεχνα προσπαθεί να κρύψει ο κύριος υπουργός, παίζοντας με τα νούμερα, είναι πως και στην Ελλάδα και στην ΕΕ ο ρυθμός πληθωρισμού μειώθηκε περίπου στο μισό του ρυθμού πληθωρισμού του 1993. Οι συγκρίσεις του κυρίου υπουργού θυμίζουν κάποιους που υποστηρίζουν ότι ζυγίζουν το ίδιο ένας σάκος γεμάτος πούπουλα με έναν ίδιου μεγέθους σάκο που είναι γεμάτος καλαμπόκι! Με τέτοιου είδους λογικές και συγκρίσεις, σε λίγο ο "εκσυγχρονιστής" υπουργός Εθνικής Οικονομίας θα μας πει ότι είναι ισάξια 1 δραχμή με 1 μάρκο ή 1 δολάριο, με το επιχείρημα ότι πρόκειται για 1 μονάδα του εθνικού νομίσματος κάθε χώρας...

Οσον αφορά την περηφάνια του υπουργού για τα... άλματα που έκανε η ελληνική κυβέρνηση στον τομέα μείωσης του πληθωρισμού και των κρατικών ελλειμμάτων, σε σχέση με τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών της ΕΕ, θα πρέπει να επισημάνουμε δύο αξιοσημείωτες λεπτομέρειες. Πρώτον, η μείωση του πληθωρισμού και των ελλειμμάτων στην Ελλάδα, επιτεύχθηκε με την επιβολή σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής λιτότητας, ενώ στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ η λιτότητα - μέχρι τώρα - ήταν πολύ πιο ήπια. Δεύτερον, παρά τη σκληρή λιτότητα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέφτει κάθε χρόνο έξω από τους στόχους που η ίδια θέτει - με βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - τόσο στον πληθωρισμό, όσο και στα κρατικά ελλείμματα.