Κυριακή 9 Νοέμβρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
Στοχεύουν τη λαϊκή συνείδηση

Του Θανάση ΠΑΦΙΛΗ

Eίναι να αναρωτιέται κανείς αν είναι ανυποψίαστος ή αντιμετωπίζει επιφανειακά τα πράγματα γι' αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο χώρο των ΜΜΕ. "Ξαφνικά" σαν να δόθηκε ένα αόρατο νεύμα ξεπήδησαν από τα κρατικά κανάλια, από μεγάλα ιδιωτικά, από ποικίλης ύλης και in περιοδικά, από εφημερίδες πλατιάς κυκλοφορίας διάφοροι κριτές υποτίθεται της ιστορίας του διεθνούς επαναστατικού κινήματος και ιδιαίτερα της ιστορίας του ΚΚΕ. Αυτή τη φορά με διαφορετικό τρόπο. Μέσα από δυο μεγάλες προσωπικότητες. Η μια, σύμβολο σ' όλο τον κόσμο, η άλλη σύμβολο στη χώρα μας. Ο Τσε και ο Αρης. Πολύ περισσότερο που και οι δυο συνδέονται με το αντάρτικο και τον ένοπλο αγώνα. Εύλογα ίσως πάλι κάποιος ανυποψίαστος θα μπορούσε να αναρωτηθεί: Μήπως βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας γενικευμένης εξέγερσης και μάλιστα ένοπλης; Μήπως άραγε οι λαοί και ιδιαίτερα η νεολαία, αηδιασμένοι από τη σαπίλα του καπιταλισμού, απηυδισμένοι από την υποκρισία του αστικού κοινοβουλευτισμού, από τον πλήρη ξεπεσμό της υποτιθέμενης δημοκρατίας, αποφάσισαν με όλους τους τρόπους να πολεμήσουν για να την ανατρέψουν; Μα και πάλι θα αναρωτιόταν ένας ανυποψίαστος, κι έτσι να είναι, πώς είναι δυνατόν σταθμοί, εφημερίδες, περιοδικά, που εργολαβικά τόσα χρόνια κάνουν το παν να στείλουν τον κόσμο στην απάθεια, στον ατομικισμό, στην αδράνεια, στον κόσμο των παραισθήσεων και της φυγής, ξαφνικά να εμφανίζονται τιμητές του αντάρτικου; Σε τελευταία ανάλυση τα πράγματα είναι πιο απλά από τέτοιες απορίες. Για να χρησιμοποιήσουμε και στρατιωτικούς όρους, η απάντηση είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια γενικευμένη, μεγάλης διάρκειας, με όλα τα μέσα, ιδεολογική επίθεση στο ΚΚΕ, στις ιδέες του κομμουνισμού με ιδιαίτερο, όχι ασυνήθιστο όμως χαρακτηριστικό, την εκδήλωσή της τώρα με σφοδρότητα μέσα από την ιστορία του.

***

Oι επιμέρους στόχοι είναι πολλοί. Ο στρατηγικός όμως ένας. Να χτυπηθεί, να τσακιστεί κι αν δε γίνεται να αποπροσανατολιστεί ο λαός και κυρίως η νεολαία, από την οργανωμένη αντίσταση και πάλη, να απομακρυνθεί "δι' όλων των μέσων" από τις ανατρεπτικές ιδέες του ΚΚΕ και την κοσμοθεωρία του. Ασφαλώς η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία.

Η βαρβαρότητα της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης έχει αποκαλυφθεί. Ο νέος πολυδιαφημισμένος κόσμος που τόσα και τόσα έκαναν για να τον εδραιώσουν, τώρα απογυμνώθηκε. Το απάνθρωπο και κτηνώδες πρόσωπο του καπιταλισμού προβάλλει γυμνό, αποκρουστικό, προσπαθώντας να αφαιρέσει, ό,τι με κόπο και αίμα οι εργαζόμενοι έχουν κατακτήσει. Μετά το ως ένα βαθμό φυσιολογικό σοκ της ανατροπής στις σοσιαλιστικές χώρες, τα λαϊκά κινήματα άρχισαν να ανασυντάσσονται. Οι κοινωνικοί αγώνες άρχισαν να δυναμώνουν. Η γενικευμένη δυσαρέσκεια και αμφισβήτηση, ανεξάρτητα το πώς εκφράζεται, γίνεται όλο και πιο έντονη.

Το προτεινόμενο μοντέλο του γιάπι, του μπίσνεσμαν και του επιτυχημένου, αποδείχνεται ουτοπία για τους πολλούς. Οι προβεβλημένες διεθνείς προσωπικότητες τύπου Γκορμπατσόφ, άρχισαν να χάνουν το μακιγιάζ τους, να αποκαλύπτονται όλο και περισσότερο σαν πουλημένοι και προδότες.

Σε τέτοιες ιστορικές περιόδους είναι φυσικό ο λαός να προσπαθεί να αντλήσει διδάγματα από την ιστορία του για να τον οδηγήσουν και για το μέλλον του. Να αναζητήσει ιδέες, πρότυπα και πρόσωπα για να τον εμπνεύσουν. Πολύ περισσότερο που η ιστορία του λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στο λαό μας, γραμμένη με πολύ αίμα και είναι φυσικό να τον συγκινεί. Εκτός αυτού όμως η ίδια η πραγματικότητα, η οξύτητα των προβλημάτων, έρχεται πια να επιβεβαιώσει και με δραματικό τρόπο τις θέσεις του.

Γι' αυτούς τους λόγους γίνεται η επίθεση. Και στο σήμερα αλλά και στο χτες. Με τη διαστρέβλωση, την παραχάραξη του χτες, επιδιώκεται να γίνεται πιο καχύποπτος ο κόσμος του σήμερα επειδή θα μαθαίνει παραμορφωμένα το χτες.

Αν κανείς σ' αυτή την εκστρατεία έβαζε τον τίτλο "προσκυνημένοι όλου του κόσμου ενωθείτε" παραφράζοντας με ασέβεια ένα άλλο σύνθημα, ίσως να θεωρούνταν υπερβολικός. Είναι όμως έτσι; Σήμερα στο χορό που έχει στηθεί συμμετέχουν - αρμονικά ταιριασμένοι - πληρωμένοι κονδυλοφόροι, γνωστοί εκπρόσωποι της αστικής ιδεολογίας, και ακριβοπληρωμένοι μετανοήσαντες και ανανήψαντες. Ιδιαίτερα οι τελευταίοι επιβεβαιώνουν το νόμο των γενίτσαρων. Είναι υποχρεωμένοι με την αγριότητα να δείχνουν συνέχεια την πίστη στα νέα αφεντικά τους. Είναι υποχρεωμένοι να σύρονται μέχρι το έσχατο σημείο του εξευτελισμού ώστε να αποδείχνουν ότι έχουν αρνηθεί το "κακό" παρελθόν τους.***

Eτσι λοιπόν μεταξύ των άλλων ξαφνικά ανέλαβαν να σηκώσουν στις πλάτες τους τον Αρη και τον Τσε. Τον Τσε και τον Αρη. Γιατί όπως λέει ο κ. Φ. Γεωργελές στο "Κλικ" "από τον Τσε έγινε μύθος η κληρονομιά της απείθειας, όχι οι πολιτικές του θέσεις", ή γιατί όπως ο ίδιος γράφει "επιστρέφει σαν εικόνα, ακίνδυνος πια... ", ή γιατί συνεχίζει ο γνωστός στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ Σ. Κούλογλου, "ακόμη πιο μυστήριο είναι ότι παρά την ήττα των ιδεών του με την κατάρρευση του κομμουνισμού... ο Τσε επανήλθε δριμύτερος... ".

Υψώνοντας, λοιπόν τις εικόνες προσπαθούν να αποκαθηλώσουν τις κομμουνιστικές ιδέες τους, την κομμουνιστική τους ταυτότητα. Να τους αφαιρέσουν εκείνο που τους ανέδειξε σε σύμβολα. Την ασυμβίβαστη πάλη τους για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό.Αυτός είναι ο στόχος. Κι έτσι π. χ. μπορείς να είσαι με τον Τσε και ταυτόχρονα υπηρέτης του καπιταλισμού, μπορείς να είσαι με τον Αρη και να είσαι υπουργός της πιο υπόδουλης αντιλαϊκής κυβέρνησης (Γιαννόπουλος), μπορείς τελικά να είσαι ένας πολιτικά ανήθικος που θα θαυμάζεις τον Τσε και τον Αρη και θα υπηρετείς τους δολοφόνους τους. Η ηθική της ανηθικότητας στο απόγειό της.

Αρκεί βεβαίως να μην είσαι επαναστάτης. Γιατί όπως αποκαλυπτικά ο κ. Φ. Γεωργελές γράφει στο πολιτικό (!!!) άρθρο του "οι νέοι είναι πιο σοφοί απ' τους πατεράδες τους, δεν έχουν ψευδαισθήσεις ή επαναστατικές αφέλειες. Ξέρουν ότι ο "σοσιαλιστικός άνθρωπος" δε θα υπάρξει, ότι "η νίκη δεν είναι στις κάννες των τουφεκιών", ότι η ιστορία της επανάστασης ήταν μια ιστορία αιματηρά διαψευσμένων παραισθήσεων... ". Να λοιπόν απλή και γυμνή η επιδίωξή τους. Ετσι θέλουν τον κόσμο και ειδικά τη νεολαία. Στην πραγματικότητα να απαρνηθεί την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης που χαρακτηρίζεται από την αδιάκοπη πάλη των τάξεων και των ανθρώπων για την οικοδόμηση μιας δίκαιης κοινωνίας. Η στη χειρότερη περίπτωση ας την έχει σαν ουτοπία. Θα ήταν "άδικο" να παραλειφθεί η "συνεισφορά" του Γρ. Φαράκου σ' αυτήν την εκστρατεία. Γιατί εκείνος ο "ανυποψίαστος", όχι μόνο ξαφνικά ανακάλυψε τον Αρη αλλά προχώρησε πολύ παραπέρα. Εφτασε στον Ν. Μπελογιάννη, στη δίκη και στην εκτέλεσή του. Μισό αιώνα περίπου μετά, ξαναστήνεται το ίδιο δικαστήριο που τον καταδίκασε σε θάνατο για κατασκοπία. Τούτη τη φορά όμως στρατοδίκες δεν είναι το μισαλλόδοξο μετεμφυλιακό κράτος, μάρτυρας κατηγορίας δεν είναι ο Ρακιτζής, ούτε ο Πιουριφόι που διατάσσει την εκτέλεση. Αυτή τη φορά βασικός μάρτυρας κατηγορίας είναι ο Γρ. Φαράκος, δικαστήριο οι διάφορες "δημοκρατικές εφημερίδες" και εκδότες. Εκτελεστές, όλοι μαζί.

***

Gι' αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό που ίσως χρειάζεται να υπενθυμίζει κανένας, είναι ότι στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές τα όρια του ηρωισμού και της προδοσίας είναι πολύ μικρά. Ανεπαίσθητα. Σ' αυτά τα όρια κρίνονται ιστορικά και οι άνθρωποι, πολύ περισσότερο οι ηγέτες. Εκεί κατατάσσονται. Αλλοι γίνονται ήρωες, άλλοι προδότες. Και επειδή ακριβώς διάφοροι αγύρτες είναι υποχρεωμένοι να εξαγοράζουν τα λύτρα της προδοσίας τους, ή επειδή αυτοί ποτέ δεν κατάφεραν να υποτάξουν τη μικροπρέπεια του εαυτούλη τους, επειδή και αυτοί γνωρίζουν ότι όλες οι κοινωνικές επαναστάσεις είναι γεμάτες και από επιμέρους τραγωδίες, ή πλευρές που εξελίχτηκαν σε τραγωδίες, θα έπρεπε να γνωρίζουν ακόμα ότι:

Οσο υπάρχει κοινωνική αδικία, θα υπάρχουν επαναστάσεις. Οσο υπάρχουν επαναστάσεις, θα γεννιούνται επαναστάτες. Ματαιοπονούν αν νομίζουν ότι μέσα από τη χολή και το δηλητήριο που προσπαθούν να σκορπίσουν θα ανακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Σε τελευταία ανάλυση θα ατσαλώνουν περισσότερο αυτούς που βλέποντας την πραγματικότητα όλο και περισσότερο θα επιλέγουν το δρόμο της πάλης, το δρόμο του ΚΚΕ. Αν νομίζουν ότι με τη λάσπη τους θα καταφέρουν μια νέα παραχάραξη της ιστορίας και πάλι ματαιοπονούν. Γιατί ακόμα και αυτοί οι ανυποψίαστοι, ακόμα και αυτοί οι νεολαίοι που ακόμα δεν έμαθαν, θα μάθουν πως πίσω από τις εικόνες του Αρη και του Μπελογιάννη βρίσκονται τρία ανεξίτηλα γράμματα. ΚΚΕ. Πίσω από τα αθάνατα γράμματα του Τσε "μέχρι την τελική νίκη", βρίσκεται η διακήρυξη του Kομμουνιστικού Mανιφέστου "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε".

Οσο υπάρχει κοινωνική αδικία θα υπάρχουν επαναστάσεις. Οσο υπάρχουν επαναστάσεις θα γεννιούνται επαναστάτες. Ματαιοπονούν αν νομίζουν ότι μέσα από τη χολή και το δηλητήριο που προσπαθούν να σκορπίσουν, θα ανακόψουν την κοινωνική εξέλιξη


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ