Σωστή η διαπίστωση, που κάνει αρθρογράφος των "Νέων", ομολογώντας, έμμεσα, την αποτυχία της Διάσκεψης της Κρήτης, ότι οι κυβερνήσεις των βαλκανικών κρατών, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, "δεν έχουν τα βλέμματά τους στραμμένα εις αλλήλους, αλλά στους "μεγάλους" του διεθνούς σκηνικού, τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους". Στη συνέχεια όμως, επιχειρεί να καλύψει πλήρως αυτή την υποτελή στάση τους, στο όνομα του ότι "οι μεγάλοι είναι αυτοί που παρέχουν το διαβατήριο της οικονομικής ανάπτυξης (κοινοτικά κονδύλια, επενδύσεις), αλλά και της πολιτικής νομιμοποίησης, όπως έδειξε και η Συμφωνία του Ντέιτον".

Πρόκειται για τη λογική του μονόδρομου, που καθαγιάζει, στο όνομα του "ρεαλισμού", την υποταγή στις επιθυμίες των ηγεμόνων της "νέας τάξης". Ποτέ τους δε θα μπορέσουν να καταλάβουν ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος των διακρατικών σχέσεων, αυτών της ισότιμης και αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας, που στηρίζεται στους ίδιους τους λαούς, που επιθυμούν σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας. Μόνο αν οι ίδιοι οι λαοί επιβάλουν το δρόμο που υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, θα πειστούν και οι έγκυροι αρθρογράφοι.