ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

"Ο κύριος Σπράος είναι πιο αριστερός από όλους μας"! Η παραπάνω αποσβολωτική δήλωση του Π. Τήνιου,πρωθυπουργικού συμβούλου επί οικονομικών θεμάτων, αν όχι ...καλύτερη, είναι, τουλάχιστον, εφάμιλλη με τη διακήρυξη των Σημίτη - Τσουκάτου πως "το ΠΑΣΟΚ είναι η Αριστερά της πράξης"... Κατ' αναλογία, το νομοσχέδιο "Καποδίστριας" είναι ..."το πιο αριστερό νομοσχέδιο από όλα", ο "κοινωνικός διάλογος" είναι ..."ο πιο αριστερός διάλογος από όλους", το παζάρι ενόψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών είναι ..."το πιο αριστερό παζάρι από όλα" κ.ο.κ. Αν τώρα στο παραπάνω "αριστερό" σκηνικό προστεθεί και ο ΣΥΝ, που είναι ..."ο πιο αριστερός συνεταίρος του ΠΑΣΟΚ από όλους", τότε η "Κεντροαριστερά" αρχίζει να παίρνει μορφή. Αρχίζει και θυμίζει όλο και περισσότερο τον ...Μπένι Χιλ, όχι, όμως, στους γνωστούς του ρόλους, αλλά ως φέρελπι πρωταγωνιστή στο θρίλερ "Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις Λεύκες"...

Βέβαια, εδώ δεν κόβονται κεφάλια. Εδώ κόβονται ασφαλιστικά δικαιώματα και συντάξεις. Κόβονται χρόνια ζωής από εργαζόμενους και συνταξιούχους. Πετσοκόβεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση στα μέτρα της κυβέρνησης και τα ιμάτιά της διαμοιράζονται στο παρασκήνιο της εκλογικής ΣΥΝδιαλλαγής για την "κεντροαριστερή" λαφυραγώγηση δημαρχιακών και νομαρχιακών θώκων. Κατακρεουργείται και ράβεται η έννοια του διαλόγου, σύμφωνα με τη μονοφωνία - φίμωτρο του ΣΕΒ, του Μαξίμου και της ΕΕ.

***

Η παραπάνω πραγματικότητα, όση κι αν είναι η προπαγάνδα, στην οποία επιδίδονται τα "κεντροαριστερά" επικοινωνιακά επιτελεία για να τη συσκοτίσουν, δεν είναι εύκολο να αποσιωπηθεί. Δεν είναι εύκολο, ούτε το κυβερνητικό ψεύδος, ούτε η "προγραμματική ΣΥΝ-πολίτευση", να παραχαράξουν τα πράγματα και την αλήθεια, να κοροϊδέψουν ακόμα και τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Πολύ περισσότερο, που αυτή η γενικευμένη αντιλαϊκή επέλαση και οι σχεδιασμοί έντασής της, ακουμπούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βασικές πλευρές της ζωής των λαϊκών στρωμάτων και δε λογαριάζουν κομματική προτίμηση.

Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι, οι κάτοικοι της πόλης και του χωριού, δεν περιμένουν "γραμμή" ούτε από το Μαξίμου ούτε από την Κουμουνδούρου, για να μάθουν πώς ζουν και πώς νιώθουν.

Γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι ο περιβόητος "κοινωνικός διάλογος" γίνεται ο Δούρειος Ιππος για τη "συναινετική νομιμοποίηση" κάθε αντι-εργατικής αυθαιρεσίας του κεφαλαίου. Γνωρίζουν ότι η ΣΥΝαλλαγή συνενοχής γύρω από το τραπέζι αυτής της κοινωνικής απάτης απειλεί με εκβαρβαρισμό των εργασιακών σχέσεων, γεγονός που ανάγκασε αντιπροσώπους των συνδικαλιστικών παρατάξεων και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, να υπερψηφίσουν στο Συνέδριο του ΕΚΑ - παρά και ενάντια στη θέση της Χαρ. Τρικούπη και της Κουμουνδούρου - την απόφαση για αποχώρηση της ΓΣΕΕ από τον "κοινωνικό διάλογο".
Γνωρίζουν από την ίδια τους την πείρα ότι η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, που προωθεί η κυβέρνηση και σιγοντάρει ο ΣΥΝ (μόλις δημοσιοποιήθηκε η έκθεση Σπράου η "Αυγή" έσπευσε να την εντάξει στα προς συζήτηση θέματα του "κοινωνικού διαλόγου"!), θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση κόπους και ελπίδες μιας ολόκληρης ζωής.
Γνωρίζουν, χωρίς να χρειάζονται ευρυμαθείς ..."Καποδιστριολόγους", ότι η βίαιη κατάργηση χιλιάδων κοινοτήτων και δήμων της χώρας, ισοδυναμεί με συγκρότηση ενός ακόμα αυταρχικού θεσμικού πλαισίου. Με μηχανισμό, που δε λογαριάζει τίποτα - ούτε ιστορία, ούτε δημοκρατία, ούτε αντιπροσωπευτικότητα - μπροστά στο "όραμα" για ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, μπροστά στο "ιδανικό" της ακόμα στυγνότερης φοροεπιδρομής κατά των δημοτών, μπροστά στο σχέδιο για σύσταση μιας ακόμα αντιλαϊκής - αυτοδιοικητικού τύπου - ασπίδας της κεντρικής εξουσίας, που θα λειτουργεί ως ανάχωμα της λαϊκής δυσαρέσκειας. Ακριβώς αυτό το γεγονός ότι πολίτες αντιλαμβάνονται τα ...μελλούμενα, αναγκάζει, τη μεν ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να καταφεύγει σε επιβολή κομματικής πειθαρχίας για την υπερψήφιση του "Καποδίστρια", τη δε ηγεσία του ΣΥΝ να "χωρίζεται" σχεδόν στα δυο, πριν αποφασίσει τη συμπόρευσή της με το ΠΑΣΟΚ, και σ' αυτόν τον τομέα.

***

Από όσα αναφέρθηκαν, είναι εμφανής η αναντιστοιχία μεταξύ των συμφερόντων της βάσης των δυο κομμάτων, από τη μια μεριά, και της επίσημης πολιτικής γραμμής και πολιτικής πρακτικής που ακολουθούν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, από την άλλη. Αναντιστοιχία, που εκφράστηκε περίτρανα και στους αγροτικούς αγώνες, και στις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, και στις απεργιακές μάχες των ναυτεργατών. Πρόκειται για μια αναντιστοιχία, που, φυσικά, δεν εντοπίζεται στις περιπτώσεις που η κομματική ένταξη στο ΠΑΣΟΚ ή στο ΣΥΝ ισοδυναμεί με εξαργυρώσιμη μέθοδο πρόσβασης σε κάποιο πόστο νομής της εξουσίας ή απολαβής ιδιοτελών ωφελημάτων. Εκδηλώνεται σε κοινωνικούς χώρους και στρώματα, που η μοναδική τους σχέση με τα παραπάνω κόμματα εστιάζεται στη σφαίρα του εγκλωβισμού και της παραπλάνησής τους από αυτά. Αυτό το χάσμα που χωρίζει τις ανάγκες των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, από την τακτική του προδιαγεγραμμένου συνοικεσίου Μαξίμου - Κουμουνδούρου, ενός συνοικεσίου πάνω στη βάση μιας αντιλαϊκής πολιτικής άνευ προηγουμένου, επιδιώκεται με κάθε προσπάθεια να παραμείνει στον αστερισμό του ασυνείδητου. Βασική μέθοδος είναι η καλλιέργεια του "κεντροαριστερού" παραμυθιάσματος, που, εκτός των άλλων, συνιστά ένα ιδεολογικό - προπαγανδιστικό εργαλείο για τη χειραγώγηση της συνείδησης των αριστερών ή, έστω, των απλών τίμιων ανθρώπων της δουλιάς και του μόχθου, ώστε οι τελευταίοι να παραμείνουν εγκλωβισμένοι σε πολιτικούς χώρους που αντιστρατεύονται τα συμφέροντά τους.

Με λίγα λόγια, η περιβόητη "Κεντροαριστερά" γίνεται, από ένα σημείο και μετά, το ανάχωμα για να εμποδιστεί ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ να σκεφτεί: "Μα, τελικά, τι δουλιά έχω εγώ εδώ;".

***

Δυστυχώς για τους κυβερνώντες και τα δεκανίκια τους, η πλύση εγκεφάλου και η προπαγάνδα, όσο προηγμένες μεθόδους κι αν χρησιμοποιούν, έχουν πάντα ένα πρόβλημα: Το πρόβλημα της σύγκρισης των εξαγγελιών και των λόγων με την πράξη. Βέβαια, κάθε φορά που ένα ψέμα αρχίζει να χάνει την "πειθώ" του, οι μηχανισμοί παραχάραξης της αλήθειας θέτουν σε κυκλοφορία ένα καινούριο, ώστε να ανανεώνεται ο χρόνος που έχουν στη διάθεσή τους οι εκμεταλλευτές για την προώθηση των επιλογών τους. Στο τέλος, αποδεικνύεται ότι το ψέμα (και ειδικότερα η πολιτική της εξαπάτησης) έχει κοντά ποδάρια, αλλά εκείνο που έχει σημασία για τους εργαζόμενους είναι, αυτό το "τέλος" να προέλθει από τη δική τους πάλη και όχι ως φυσική φθορά της τακτικής των δημαγωγών. Γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, οι τελευταίοι θα έχουν κερδίσει άλλη μια "παράταση" για τη συνέχιση του ίδιου παιχνιδιού, με μια απλή αντικατάσταση του κίβδηλου σεναρίου.

Σήμερα, το κίβδηλο σενάριο περιφέρεται με τον κωδικό "Κεντροαριστερά". Πλασάρεται στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ ως ικανός λόγος για να ξεχάσουν τις συνέπειες που υφίστανται από την κυβερνητική πολιτική, για να αγνοήσουν τη μεταχείριση των ελπίδων τους σαν "κουκιά", που τα εναποθέτει ο ΣΥΝ στην ...ποδιά του "εκσυγχρονισμού" της λιτότητας και της αυθαιρεσίας.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν καθημερινά ότι όσο πιο γρήγορα στρέψουν την πλάτη τους στους ΣΥΝεταίρους οι εργαζόμενοι, ειδικότερα οι εργαζόμενοι που παγιδεύτηκαν στις "πρασινο-ροζ" εξαγγελίες, τόσο γρηγορότερα θα δημιουργηθούν ρήγματα, συνολικά, στην πολιτική των αντιλαϊκών εμμονών. Θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την απόκρουση της, εκ νέου, επιβολής κάλπικων διαχωριστικών γραμμών, που τώρα σχεδιάζεται να έχουν από τη μια μεριά την "Κεντροαριστερά" και από την άλλη την "Κεντροδεξιά"...

Τα λαϊκά στρώματα, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΝ, και που, ήδη, δυσανασχετούν, που ασφυκτιούν και οργίζονται από την εξαπάτηση και την αξιοποίησή τους ως άλλοθι για τη μονοκομματική ή ΣΥΝ-κυβερνητική επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, έχουν όλους τους λόγους για να θέσουν, από αυτή τη στιγμή, το ερώτημα: "Μα, τελικά, τι δουλιά έχουμε εμείς εδώ;". Και, φυσικά, να απαντήσουν: "Καμία". Η θέση μας είναι στους λαϊκούς αγώνες.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ