Η μαρτυρία του Γρηγόρη για κείνες τις τελευταίες μέρες είναι συγκλονιστική:

"Ηταν προδομένη κι αυτή η γιάφκα. Θυμάμαι, ήταν 28 Οκτώβρη του '49. Το προηγούμενο βράδυ μας πήρε ο καπετάνιος και φύγαμε. Σκορπίσαμε σε διάφορα σημεία και δώσαμε σημείο συνάντησης για μετά. Ο Ψαθάς έκανε τον άρρωστο. Το σκεφτόταν ήδη. Είχαμε δώσει τόπο συνάντησης εδώ. Θα ερχόταν ένας σύνδεσμος να αφήσει σημείωμα. Ηξερε ότι θα φτάσουμε απόγεμα. Εδωσε τη γιάφκα στο στρατό. Φτάσαμε στις 3 τη νύχτα. Κοντά στα 100 μέτρα απ' τη γιάφκα με πήρε η μυρουδιά από αμερικάνικα τσιγάρα και ρούχα χακί! Πήγαμε αργά, αργά. Στο 1,5 μέτρο ήταν ένας φαντάρος σκυφτός περίμενε. Ακούω: Ερχονται, έρχονται. Εμεινε το πόδι μου εκεί, στον αέρα. Θα τον πάταγα αν το κατέβαζα. Γυρίζω με τον αγκώνα και δίνω μια στο διπλανό. Ακόμα δεν ξέραμε ότι πρόδωσε ο σύνδεσμος. Είπαν σωστά το σύνθημα - παρασύνθημα. Ξαφνικά έγινε ο τόπος μέρα από τις φωτοβολίδες. Πέσαμε μέσα στη ρεματιά και φτάσαμε απέναντι στο ύψωμα. Είχε δίκιο ο Ανάποδος. Το 'χε δει το πράγμα. Χωθήκαμε μέσα στις κουμαριές τέσσερις μέρες και παραφυλάγαμε. Τρώγαμε μόνο μέλι και πόναγε το στομάχι. Ο καπετάνιος δε φαινότανε πουθενά. Σ' ένα τσουγκάρι από πίσω βρήκαμε τον Δημόπουλο μ' ένα παιδί, ο Βασίλης ο Ματσούκας ήτανε. Μας είπανε ότι απ' όλο το λόχο ζήσανε μόνο οι δυο τους. Από έναν ξυλοκόπο έξω απ' το χωριό έμαθα πως ο Ψαθάς σκότωσε τον Ανάποδο".