"Αν η εικόνα του Τσε άντεξε στο χρόνο, είναι γιατί η εικόνα αυτή μας παραδόθηκε ως πολιτιστικό και όχι ως πολιτικό σύμβολο. Ως ηθική στάση και όχι ως πολιτικό σύμβολο. Τίποτα απ' όσα ο ίδιος πίστευε δε συγκινούν ιδιαίτερα". Αυτά γράφει στα χτεσινά "Νέα" ο Π. Τσίμας. Πρόκειται για ένα, ίσως το πιο "σοβαρό", από τα δεκάδες σχόλια, άρθρα, αφιερώματα που γίνονται ή θα γίνουν με αφορμή την 30ή επέτειο από το θάνατο του μεγάλου επαναστάτη. Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.

Για τον Τσε δεν μπορούν να μιλάνε οι ριψάσπιδες, οι προδότες των οραμάτων και των αγώνων για τα οποία θυσιάστηκε. Δεν μπορούν να μιλάνε αυτοί που έχουν πουλήσει την ψυχή τους - και την πένα τους - στο Μαμμωνά και την αντίδραση. Δε δικαιούνται να μιλάνε αυτοί που επιχειρούν εναγωνίως να αποδείξουν ότι το κατεστημένο έκανε καλή επένδυση πάνω τους. Και δε νομιμοποιούνται να το κάνουν, γιατί λερώνουν την ηρωική μορφή του, βρωμίζουν την επαναστατική του εικόνα. Γιατί θέλουν, ακριβώς, να καταστήσουν το σύμβολο αντίστασης, ιδιαίτερα ενάντια στη "νέα τάξη πραγμάτων", σε έναν ανώδυνο "ήρωα", που μπορεί να ενσωματώνεται στο σύστημα, μέσα και από μια αδηφάγα εμπορευματοποίηση, που δε διστάζει να τον "πουλάει" σε μπλουζάκια, ακριβώς για να σβήσει από τις καρδιές την επαναστατική του φλόγα.