Ούτε λίγο ούτε πολύ, πρέπει να τους χρωστάμε και ευγνωμοσύνη!

Μια τεράστια ψευτιά την παρουσιάζουν ως πραγματικότητα. Οχι μόνο ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, ο οποίος έσπευσε με τέτοιον τρόπο να απαντήσει στο ερώτημα ακροάτριας, πού βρήκε τα λεφτά η οικογένεια Αγγελοπούλου. Είναι γενικό το κακό να παρουσιάζουν ως ευαγή ιδρύματα, τα κρεματόρια όπου Γης, και τους ιδιοκτήτες τους, αληθινούς γύπες, που τρέφονται από τις εργατικές σάρκες, ως μεγάλους ευεργέτες! Είναι γενικό το κακό, ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη.

Αυτές οι θεωρίες, του βιοπαλαιστή που πουλούσε κεράκια και με την αξία του ανέβηκε της κοινωνίας τις σκάλες, παμπάλαιες όσο και ο καπιταλισμός, βρίσκονται κάτω από την ιδεολογία της κοινωνικής συναίνεσης, της παράδοσης της εργατικής τάξης στα νύχια του κεφαλαίου.

Ας δούμε, λοιπόν, τι εστί "Χαλυβουργική". Το αίμα που τρέχει από την κάθε καμινάδα της, την κάθε πύλη της, τον κάθε φούρνο της, συνθέτει ένα πραγματικά ανατριχιαστικό φαινόμενο. Λοιπόν, στα 45 χρόνια που η "Χαλυβουργική" υπάρχει στην Ελευσίνα, με την αμέριστη στήριξή της από όλες τις κυβερνήσεις, συνέβησαν τα εξής:

45 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς εξαφανίστηκαν στα καζάνια με τον θερμαινόμενο σίδηρο. Εξαερώθηκαν!!!

Δεκάδες εργάτες ακρωτηριάστηκαν. Αλλος έχασε το πόδι, άλλος το χέρι, άλλος τα δάχτυλα...

Εκατοντάδες εργάτες πέθαναν πριν την ώρα τους, από πνευμονικές και καρδιακές παθήσεις, δουλεύοντας μέσα σε μια κόλαση.

Χιλιάδες άλλοι απολύθηκαν, επειδή δρούσαν συνδικαλιστικά.

Ο κόλπος της Ελευσίνας νεκρώθηκε. Βασικός παράγοντας ήταν το κυάνιο που χυνόταν στη θάλασσα από την υψικάμινο της "Χαλυβουργικής".

Σήμερα στη "Χαλυβουργική" εργάζεται το 10% των εργατών που είχε στην ακμή της. Από 3.000 και πάνω εργάτες, έχουν, για την ώρα, απομείνει 380. Ολοι οι υπόλοιποι διώχτηκαν, η επιχείρηση συρρικνώθηκε. Δε συρρικνώθηκαν όμως και τα κέρδη των Αγγελοπουλαίων. Τα - άγνωστο πόσα - τρισεκατομμύρια κέρδη, στα 45 αυτά χρόνια, διοχετεύτηκαν στις ξένες τράπεζες, έγιναν επιχειρήσεις στο εξωτερικό και εξασφάλισαν τη χλιδή στην οικογένεια.

Και όχι μόνο τη χλιδή, αλλά και τις... ευεργεσίες στο Πατριαρχείο και αλλού. Είναι κι αυτός ένας τρόπος συμπεριφοράς της πλουτοκρατίας. Να δίνει κάτι, για την υστεροφημία της. Και να κοιμίζει έτσι διάφορους φουκαράδες, που περιμένουν να πιάσουν κανένα κόκαλο από το τραπέζι της πλουτοκρατίας... Η άλλους, που περιμένουν με τέτοιες αγαθοεργίες να λυθούν τα κοινωνικά προβλήματα...

Αυτή είναι με λίγα λόγια η γνωστή ιστορία της "Χαλυβουργικής" και συνεπώς των ιδιοκτητών της. Αυτή είναι η ιστορία του κεφαλαίου: Στάζει αίμα απ' όπου κι αν το πιάσεις. Οι θησαυροί της οικογένειας έγιναν από τη σάρκα, το αίμα, τον ιδρώτα, την αγωνία, την εκμετάλλευση χιλιάδων οικογενειών, χιλιάδων σύγχρονων σκλάβων.

Κατά τα άλλα, η οικογένεια δέχεται τα συγχαρητήρια του ΣΙΑκωβου, του Σημίτη, των ΜΜΕ και άλλων κλακαδόρων της πλουτοκρατίας, που κάνουν το παν για να υπηρετήσουν τους Μολώχ του κεφαλαίου.

Η θέση, όμως, των εργαζομένων βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Και στον ανειρήνευτο αγώνα κατά των μονοπωλίων.

Γ. Ρ.