Το να χαρακτηρίσεις κάποιον ηλίθιο, ανίδεο, γελοίο, κακόγουστο, είναι μάλλον σαν να του δίνεις άφεση. Μοιάζει με την ετυμηγορία "απαλλάσσεται λόγω βλακείας". Ομως, η περίπτωση του Γερμανού σκηνοθέτη Ματίας Λάνγχοφ και του καλλιτεχνικού διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Βασίλη Παπαβασιλείου δεν επιδέχεται απαλλακτικές κρίσεις. Πρέπει να τους καταλογιστεί πρόθεση. Πρόθεση, που είχε ως αποτέλεσμα όχι απλώς την ασέλγεια, αλλά την "ύβριν".

Αν η αισθητική του Γερμανού είναι η λατρεία του για το "κακό γούστο", που ανακάλυψε στην Ελλάδα μέσα από το μπετόν (αλήθεια, στην Ελλάδα ανακάλυψε το μπετόν; Στη Γερμανία χτίζουν με λάσπη ακόμη;), εμείς δε θα του επιτρέψουμε στη θέση του Παρθενώνα να χτίσει εργοστάσιο για γερμανικά λουκάνικα. Αν πιστεύει ότι οι "σκεπτόμενοι Ελληνες απεχθάνονται ό,τι έχει να κάνει με την αρχαιοελληνική κληρονομιά", τότε γνώρισε μάλλον μόνο Ελληνες που αρνούνται τον τίτλο γιατί είναι, λέει, "Ευρωπαίοι". Αν βρίσκει τη δουλιά του Μινωτή φρικτή και γνωρίζει τον Κουν μόνο από "κάποιες ιστορίες", που του είπε ο Παπαβασιλείου, περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα φον Ματίας. Αν δεν του αρέσει και πολύ το θέατρο,... ας γίνει χασάπης και ας κατακρεουργεί γερμανικό ρεπερτόριο.

Αλλά κι ο "καημένος" ο Παπαβασιλείου... από το πολύ μυαλό και την ξέφρενη σκέψη τα μπέρδεψε. Ονειρεύεται η παράσταση του Λάνγχοφ να έχει την ιστορική εξέλιξη και καταξίωση των "Ορνίθων" του Κουν. Εδώ ταιριάζει η εύστοχη παρατήρηση του Μ. Κακογιάννη: "Αν ένας σκηνοθέτης εισπράξει τις αποδοκιμασίες ως κοπλιμέντο, αυτό φανερώνει διαστροφή ψυχής". Η διαστροφή "μυαλού", πάντως, ανήκει στο ΥΠΠΟ, καθώς επιτρέπει σε διεστραμμένους να διαχειρίζονται τα χρήματα του λαού, για να βρίζουν την ιστορία του.

Η έκπληξη, όμως, έρχεται από τον Μηνά Χατζησάββα, του οποίου το ήθος και το ταλέντο δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ. Υπερασπιστής του Λάνγχοφ; Να υπερασπίζεται το ρόλο του θεμιτό και αναγκαίο; Με το να υπερασπίζεται τον υβριστή του πολιτισμού μας, αδικεί τον εαυτό του και χαραμίζει την ευαισθησία του. Τους καλλιτέχνες μας τους θέλουμε υπερασπιστές του πολιτισμού μας. Οι νεωτερισμοί και οι ανατροπές δεν είναι πάντα "επαναστάσεις".