Κυριακή 30 Απρίλη 1995
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8

Η ανατροπή άρχισε το 1953 - 1957

Το κείμενο της ΚΕ έχει μια ορισμένη αριστερή φρασεολογία και κάνει κάποια βήματα μπροστά σε σχέση με το 14ο Συνέδριο, ιδιαίτερα στην καταδίκη της αντεπαναστατικής περεστρόικα. Αλλά υπάρχουν πολλές παρασιωπήσεις, αρκετά λαθεμένα σημεία και πολλές συγχύσεις. Γενικά είναι ανεπαρκές και επιτρέπει στους καλοθελητές να συνεχίσουν τον οχετό της καπιταλιστικής ψευτιάς.

Θα κάνω ορισμένες σημαντικές παρατηρήσεις:

1. Πρέπει να γραφεί καθαρά και συγκεκριμένα η τεράστια οικονομική πρόοδος της ΕΣΣΔ στα 30 χρόνια της σταλινικής καθοδήγησης. Μπορούμε σαφώς να μιλήσουμε για "σοσιαλιστικό (σταλινικό) οικονομικό θαύμα". Ο ίδιος ο Ν. Χρουστσόφ στην εισήγηση του 20ού συνεδρίου (Φλεβάρης 1956) παραδεχόταν ότι η σοβιετική οικονομία στα χρόνια 1917 - 1955 ανέβηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, πολλαπλάσιους (5 έως 10 φορές) εκείνων των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Γερμανίας. Στο 5ο (και τελευταίο) σταλινικό πεντάχρονο (1951 - '55) η βιομηχανία της ΕΣΣΔ ανέβηκε 85% (13,5% το χρόνο) και τα 2/3 απ' αυτή την αύξηση ήταν από την αύξηση της παραγωγικότητας. Σ' αυτήν τη βάση πάτησε το ΚΚΣΕ για να μειώσει το 1956 τις ώρες δουλιάς (το είχε σαφώς προαναγγείλει ο ΙΒ Στάλιν το 1952 στο έργο του "Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού" (έκδοση ΜΝΗΜΗΣ 1977, σελ. 58, όπου αναφέρει σταδιακή μείωση των ωρών εργασίας έως τις 5 ημερησίως).

2. Στα 2 "χρουτσοφικά" πεντάχρονα (1956 - '65) οι ρυθμοί ανάπτυξης έπεσαν σχεδόν στο μισό. Ιδιαίτερα στο 2ο πεντάχρονο (1961 - '65) τα εργατικά εισοδήματα αυξήθηκαν μόνον 19% έναντι 40 - 45% στο 5ο σταλινικό (βλέπε, "Με τα βήματα των πεντάχρονων", έκδοση ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 1978). Στο 2ο πεντάχρονο η γεωργία έπαθε μεγάλη ζημιά (1964) που ήταν ένας από τους λόγους της αποπομπής του Χρουστσόφ από τους ίδιους του τους συνεργάτες τον Οκτώβρη 1964.

3. Ενώ στα χρόνια της ηγεσίας Στάλιν δεκαπλασιάστηκε η οικοδόμηση κατοικιών (το 1951 - '55 χτίστηκαν 5.000.000 σπίτια και το 1956 - '60 10.000.000 - λόγω της δυναμικότητας της βιομηχανίας στο 5ο πεντάχρονο) ας δούμε τι έγινε μετά:

1956 - 60 470 εκ. τετ. μ.

1961 - 65 490 ""

1966 - 70 518 ""

1971 - 75 544 ""

1976 - 80 550 ""

(Βλέπε: "Με τα βήματα των πεντάχρονων", έκδοση ΣΕ, 1978, σελ.50).

Δηλαδή μετά το 1960 (και ως το 1990) υπήρχε στασιμότητα την ώρα που άλλες χώρες προχωρούσαν. Εδώ φαίνεται η μεγάλη υποκρισία των αναθεωρητών ότι δήθεν ο σταλινισμός προσέχει μόνο τη βαριά βιομηχανία και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Στην πραγματικότητα θέση και του Λένιν και του Στάλιν είναι: Ανάπτυξη στη βαριά βιομηχανία, ώστε αμέσως μετά να αυξηθεί ραγδαία και η καταναλωτική.

4. Ο Ι.Β. Στάλιν έγραψε στα 1952 τα "Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ". Εκεί είπε: "Για να καταργήσουμε το αναπόφευκτο των πολέμων πρέπει να εκμηδενίσουμε τον ιμπεριαλισμό" (βλέπε εκδόσεις ΜΝΗΜΗ 1977, σελ.32). Αρα είναι λάθος αυτό που λέγεται στη Θέση 37. Η διαστρέβλωση της λενινιστικής θέσης για την ειρηνική συνύπαρξη έγινε μετά το θάνατο του Στάλιν από τους χρουστσοφικούς.

5. Στο κείμενο της ΚΕ (σελ.6, υποσημείωση 3) λέγεται κάτι σωστά, αλλά με μια σοβαρή παράλειψη, πιθανώς "πονηρή": Στα 30 χρόνια του σταλινισμού (1925 - 55) η ΕΣΣΔ ανέβαινε ραγδαία, μετά το 1960 υπήρξε σοβαρή επιβράδυνση: Το 1960 το εθνικό εισόδημα της ΕΣΣΔ ήταν το 58% των ΗΠΑ, ενώ το 1985 (μετά 25 χρόνια Χρουστσόφ - Μπρέζνιεφ) είχε φτάσει μόλις το 66% (δηλαδή, μετά τις "μεταρρυθμίσεις" Χρουστσόφ η ΕΣΣΔ λαχάνιασε) (βλέπε: Sosialism - Theory and practice, March 1987, σελ.21).

Επίσης στη γεωργία, ενώ στα 1953 - '57 η ΕΣΣΔ είχε το 70% της παραγωγής των ΗΠΑ, μετά το 1960 η αύξηση ετησίως περιορίστηκε στο 2,5%, (βλέπε, "New Times", 9 Δεκέμβρη 1986, σελ. 32 και επίσης στο βιβλιαράκι "Γεωργία" της σειράς "γνωριμία με την ΕΣΣΔ", έκδοση ΣΕ).

6. Στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες (ΛΔ) η δεξιά στροφή του 1956, στοίχισε σαφώς περισσότερο. Τον Μάρτη 1953 "πεθαίνει από γρίπη" ο Κ. Γκότβαλντ αρχηγός επί 25 χρόνια του Τσεχοσλοβάκικου προλεταριάτου. Τον Μάρτη 1956 "πεθαίνει από αρρώστια" ο Μπ. Μπιερούτ, ο πρώτος ηγέτης της Λαϊκής Πολωνίας. Και οι 2 ήταν δραστήριοι οπαδοί της γραμμής Στάλιν και αδιάλλαχτοι αντίπαλοι του ρεβιζιονισμού.

Τον Απρίλη 1956 καθαιρείται ο Τσερβένκοφ στη Βουλγαρία. Αναλαμβάνει ο Τ. Ζίβκοφ. Τέλος, στην Ουγγαρία καθαιρείται ο Μ. Ράκοσι και μετά την αιματηρή αντεπανάσταση του "ανανεωτή γραμματέα" Νάγκι, αναλαμβάνει ο Γ. Κάνταρ (και ο Νάγκι και ο Κάνταρ ήταν φυλακισμένοι πριν το 1953 σαν αντεπαναστάτες). Σε όλες τις ΛΔ μειώνονται ραγδαία οι ρυθμοί ανάπτυξης.

Στην Πολωνία ο νέος ηγέτης Γκομούλια σταματά κάθε κολεκτιβοποίηση στη γεωργία και ξαναφέρνει τους καθολικούς παπάδες για "διαφώτιση" - αποβλάκωση στον πολωνικό στρατό (!). Οι νέοι ηγέτες στηρίχτηκαν στα αστικά στοιχεία και το αντιδραστικό τμήμα της διανόησης, καθώς και στην καθολική εκκλησία. (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία εν μέρει). Φυσικά όλοι αυτοί εκφράζανε το μίσος τους για τον μεγάλο επαναστάτη Στάλιν και τη συμπάθειά του για τις "μεταρρυθμίσεις" του Χρουστσόφ. Φυσικά συμπαθούσαν την προδοσία και όχι τον ίδιο τον προδότη...

7. Ανακεφαλαιώνοντας: Το κείμενο της ΚΕ δε βγάζει ολοκληρωμένο συμπέρασμα. Δεν αναφέρει τη μεγάλη αλήθεια ότι: στα χρόνια της σταλινικής καθοδήγησης η οικονομική ανάπτυξη ήταν ραγδαία (και όχι μόνο εκτατική - αύξαινε γρήγορα η παραγωγικότητα) και ασκούνταν σκληρότατη πολεμική και στους ιμπεριαλιστές και στους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες και στους δεξιούς αναθεωρητές τύπου Τίτο (βλέπε, π.χ. εισήγηση Γ. Μαλένκοφ στο 19ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, 1952, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, που "δεν υπάρχει" όπως και πολλά άλλα επαναστατικά βιβλία στη Σύγχρονη Εποχή!)

Υπάρχουν όμως βιβλία του Μιτεράν "για το σοσιαλισμό" και του προδότη Ζαχάροφ "για τη δημοκρατία", καθώς και το εμετικό κατασκεύασμα του Ν. Βολγκογκόνοφ, ενός από τους γιελτσινικούς στρατηγούς που έπνιξαν στο αίμα την εξέγερση του 1993 στη Μόσχα, για τον Ι. Β. Στάλιν!).

Μετά την αντεπαναστατική στροφή του 1953 - 57 διαγράφηκαν ή "πέθαναν φυσικά ή αφύσικα" δεκάδες μπολσεβίκοι ηγέτες (Μολότοφ, Μαλένκοφ, Καγκάνοβιτς, Σαμπούροφ, Σεπίλωφ, Μπέρια, Μπιερούτ, Γκότβαλντ, Ράκοσι, Ν. Ζαχαριάδης, Αζόι Γκος κλπ. κλπ.), ώστε να μπορέσουν οι ανοιχτοί και καλυμμένοι αναθεωρητές να κάνουν τις "μεταρρυθμίσεις" τους φυσικά πάντα στο όνομα του μ-λ, γιατί τότε ακόμα εκατοντάδες εκατομμύρια Σοβιετικοί και άλλοι πίστευαν βαθιά στον μαρξιστικό σοσιαλισμό και δεν ήταν εύκολο να τους σερβίρουν τις γκορμπατσοφικές ατιμίες και αθλιότητες. Αυτό έγινε 30 χρόνια αργότερα, αφού προετοιμάστηκε καλύτερα το έδαφος από εχθρούς και "φίλους"...

Γιάννης Εμμανουηλίδης

Αγιος Στέφανος

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Νέες εκδόσεις(2010-12-11 00:00:00.0)
Για τον αντικομμουνισμό που γνωρίσαμε(2008-12-31 00:00:00.0)
Το βαθμιαίο γλίστρημα οδήγησε στο αντεπαναστατικό άλμα(2008-11-16 00:00:00.0)
Ζιουγκάνοφ: «Μαύρη μέρα» για τη σοβιετική ιστορία το 20ό Συνέδριο(2006-02-17 00:00:00.0)
Κάλλιο αργά παρά ποτέ(2004-12-08 00:00:00.0)
Πιο αποφασιστικά στο δρόμο των Λένιν - Στάλιν(2000-11-11 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ