Παρασκευή 28 Απρίλη 1995
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Να ανατρέψουμε τον παλιό κόσμο

Ο αιώνας μας σφραγίστηκε από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση και παρά την προσωρινή ήττα, το σοσιαλιστικό όραμα παραμένει ως επιτακτική αναγκαιότητα και μοναδική διέξοδος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και απανθρωπιά. Η μεγάλη αγρύπνια για τους αστούς και τους κολαούζους τους θα πάρει τέλος! Ο σκουπιδοτενεκές περιμένει. Στο χέρι μας είναι!

Να κάνουμε αρχή βάζοντας τη σφραγίδα μας στο βαθμό που μας αναλογεί στα γεγονότα. Να δυναμώσουμε την οργανωτική μας ενότητα. Να σφυρηλατήσουμε τις συνειδήσεις μας "στο καμίνι" της ταξικής πάλης. Να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια, που είναι πολλά και δύσκολα. Να δείξουμε το δρόμο στους εργαζόμενους. Να διαπαιδαγωγηθούμε όλοι, μα όλοι στο πνεύμα της ενότητας ολόκληρης της εργατικής τάξης. Να βάλουμε τέρμα στην πολυδιάσπαση και τον πολυκερματισμό. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την πιο βαθιά και ολοκληρωμένη ταξική ενότητα.

Να υπενθυμίσουμε σ' όλους ότι είναι λίγα αυτά που μας χωρίζουν και χιλιάδες αυτά που μας ενώνουν. Ενωμένοι λοιπόν οι εργαζόμενοι μπορούμε να ξεπεράσουμε νικηφόρα τον κοινωνικό εκφυλισμό και την καταστροφή που γεννάει ο καπιταλισμός με όλους τους τρόπους και από παντού. Να τον θάψουμε. Να απαντήσουμε στην πρόκληση και τον "οδοστρωτήρα" των πολυεθνικών σφιχτήρων. Να κονιορτοποιήσουμε την "Ιερή Συμμαχία" των βιομηχάνων, του μεγάλου κεφαλαίου και της λαίλαπας του Μάαστριχτ, που απαιτούν να γίνει η Ελλάδα "ευρωφέρετρο" φθηνών υπηρεσιών, χωρίς βιομηχανία, χωρίς παρόν και μέλλον. "Ιερή Συμμαχία" που χρόνια τώρα απεργάζεται και κατευθύνει την περιθωριοποίηση παραδοσιακών συναλλαγματοφόρων στρατηγικών κλάδων της οικονομίας (ναυπηγεία, κλωστοϋφαντουργία, πολεμική βιομηχανία κλπ.), το ξεθεμέλιωμα μονάδων με ειδικό βάρος όπως η "Πειραϊκή - Πατραϊκή", την καταστροφή των μικρομεσαίων.

Την παραπέρα διείσδυση των πολυεθνικών, τη μεγαλύτερη εξάρτηση της χώρας, την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, το πέρασμα για όσους θα δουλεύουν στις νέες εργασιακές σχέσεις, που είναι τόσο παλιές και αποκρουστικές όσο είναι το σύστημα της μισθωτής δουλιάς και που ο εργαζόμενος καταντά "έρμαιο" στις ορέξεις των αστών.

Να νικήσουμε τις θεωρίες που πάνε να ισοπεδώσουν ιδεολογικά ό,τι έμεινε όρθιο σε αυτό τον τόπο. Που θέλουν να μας χειραγωγούν καθημερινά, ξετσίπωτα για κοινωνικά συμβόλαια, συναινέσεις, εκσυγχρονισμούς και διάφορες άλλες προπαγανδιστικές απόψεις που στόχο έχουν:

  • Να καθαγιάσουν τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας. Να μην τους παλεύουμε. Να μην τους αμφισβητούμε. Να μην τους καταργήσουμε. Να πούμε αυτός είναι ο κόσμος, δε γίνεται αλλιώς. Ας αφήσουμε τους κακομοίρηδες αστούς ν' αυγατίσουν τα κέρδη τους, τις ρεμούλες τους. Ετσι τα βρήκαμε, έτσι να τα αφήσουμε!
  • Να μας μπολιάσουν με την κακομοιριά και τον ταξικό συμβιβασμό. Να μην ρισκάρουμε τίποτα. Να προτιμάμε το λιγότερο κακό. Να κλείσουμε τα μάτια μας. Να μη βρούμε ότι η μήτρα που γεννάει τα προβλήματά μας λέγεται καπιταλισμός. Αυτοί που οργανώνουν τη φτώχεια μας, που καθορίζουν πόσο θα φάμε, πόσοι θα πεθάνουμε, πόσο αέρα θ' αναπνεύσουμε είναι οι πολιτικοί πράκτορες του κεφαλαίου, που μας κάνουν καθημερινά φροντιστήριο για την αναγκαιότητα να κάνουμε θυσίες για το καλό μας. Με λίγα λόγια "ν' αυτοκτονήσουμε" συνειδητά.
  • Να πούμε "ναι" στο μακέλεμα των εργασιακών, συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων μας.
  • Να ξεχάσουμε ότι η εργασία, η παιδεία, η υγεία, η κατοικία, ο πολιτισμός είναι δικαιώματα αναφαίρετα, θεμελιώδη, απαραίτητα. Οτι τα θέλουμε όλα για να 'χουμε ανθρώπινη ζωή. Οτι πρέπει να σταματήσει το αισχρό φαινόμενο να μας έχουν "αγκιστρωμένα" ψάρια, επειδή μας κάνουν ρουσφέτια.
  • Να πούμε "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω". Να πάψουμε ν' απαιτούμε, ν' αγωνιζόμαστε, να κάνουμε όνειρα για μια κοινωνία χωρίς κοινωνική αδικία, χωρίς βιομηχάνους - ληστές, χωρίς βία, χωρίς πολέμους. Μια κοινωνία κομμουνιστική.
  • Να κάνουμε τα "μάτια" στα όργια που γίνονται μεταξύ της ολιγαρχίας του πλούτου και των πολιτικών εκφραστών τους, είτε δηλώνουν νεοφιλελεύθεροι είτε σοσιαλδημοκράτες είτε μεταλλαγμένοι αριστεροί.
  • Να γίνουμε πολίτες "μιας χρήσης", που την παραμονή των εκλογών είμαστε "κυρίαρχος Λαός" και την επομένη ρετάλια διαλογής, ανακυκλωμένα σκουπίδια για τον καιάδα της ανεργίας.

Αυτά σχεδιάζουν. Αυτά μεθοδεύουν. Αυτά προωθούν. Αυτοί που κυβερνούν τη χώρα χτες και σήμερα. Ας σκεφτούμε όλοι καλά. Πόσο άλλαξε η ζωή μας είτε παλιά είτε τώρα. Ιδια ήταν, ίδια είναι τ' αφεντικά. "Ιδια γεύση". Γεύση αντεργατική, σκληρή, που μυρίζει υπεραξία και πόνο.

Και δεν τους φτάνουν όλα αυτά. Στόχο έχουν:

  • Ολα τα δικαιώματα να βγουν από τη μέση. Η Ταϊβάν και το Πακιστάν δείχνουν το δρόμο. "Κούνια που τους κούναγε".
  • Να μη δίνουμε "φράγκο" για τίποτα. Η απόλυτη εξαθλίωση των εργατών είναι ο πόθος τους. Ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Εβερτ γι' αυτό πληρώνονται. Ετσι βγάζουν το ψωμί τους. Από κοντά και ο "Συνασπισμός" της απάτης και της οπισθοδρόμησης.

Και μας τα ζητούν αυτά σε μια περίοδο που στη χώρα μας τα πάντα βρίσκονται σε αδιέξοδο για τους πολλούς. Που όλα έχουν βγει "στο σφυρί" που έχουμε τα παρακάτω:

α) Το νερό έχει γίνει σπάνιο αγαθό.

β) Ο αέρας που αναπνέουμε φονικό νέφος.

γ) Τα μεροκάματα έχουν εξαϋλωθεί.

δ) Οποιος εργάζεται είναι κινούμενος στόχος.

ε) Ο ρατσισμός, ο φασισμός και το κακό συναπάντημα "σηκώνουν κεφάλι" επικίνδυνα.

Μας τα ζητούν όταν στον πλανήτη Γη βασιλεύει ο Μεσαίωνας της νέας αταξίας των ιμπεριαλιστών. Η Αφρική ζητάει νερό και γάλα και της στέλνουν πολυεθνικούς "Ράμπο".

Τα Βαλκάνια να ζητούνε συνεννόηση και συνεργασία, ειρήνη και τα φυσερά των εμπόρων του πολέμου να φουντώνουν τα μίση, να δηλητηριάζουν τους νέους, να κάνουνε ό,τι μπορούνε για ν' αρχίσουμε να μετράμε πτώματα ένθεν και ένθεν.

Αυτή αυτή είναι η κατάσταση σήμερα:

Πολιτικά αδιέξοδη για τους εργάτες. Στο Κοινοβούλιο κυριαρχούν οι δυνάμεις της συντήρησης, του συμβιβασμού, του λιγότερου κακού, της αγοράς. Δυνάμεις που έχουν ευαγγέλιο το "Νόμος είναι η ασυδοσία των αστών".

Συνδικαλιστικά επικίνδυνη.Οι συσχετισμοί στα συνδικάτα ευνοϊκοί για τους βιομήχανους και τα τσιράκια τους. Εχει υποχωρήσει στην πράξη και είναι επικίνδυνο το σύνθημα: "Νόμος είναι το δίκιο μας".

Κοινωνικά απαράδεκτη.Οι κομπιναδόροι είναι το πρότυπο. Η εντιμότητα και η στάση αρχών "στα αζήτητα". Τα ναρκωτικά παντού. Η ανεργία στην κοινωνία της ελευερίας - όπως μας λένε - στα ύψη. Οι ληστείες, οι φόνοι στην ημερήσια διάταξη.

Οι βιομήχανοι μας προκαλούν μ' όλους τους τρόπους, είτε ζώντας και επιδεικνύοντας προκλητικά ένα σάπιο τρόπο ζωής που μας διδάσκουν μάλιστα με τα διάφορα σίριαλ να τον μιμηθούμε είτε απαιτώντας και εκβιάζοντας για τα πάντα. Οι πολιτικοί απατεώνες σφιχταγκαλιασμένοι σε αιμομειξίες όλων των διαστροφών. Ο Παπανδρεϊσμός ανώτατο στάδιο του τυχοδιωκτισμού μπροστά μας. Ο Καραμανλισμός ανώτατο στάδιο του αστισμού να προβάλει σαν πρότυπο για το μέλλον.

Κι εμείς τέλος οι πιο πολλοί να 'χουμε ξεχάσει το βασικό που λέει ότι: Ο,τι χρήσιμο παράγεται σ' αυτή την κοινωνία το δημιουργούμε εμείς με τα χέρια μας και το μυαλό μας. Οτι πρέπει να γίνουμε εμείς αφέντες αυτού του Τόπου.Αυτά υπάρχουν. Αυτά πρέπει να αντιπαλέψουμε. Να αντιπαραταχθούμε.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όπως στρώσουμε θα κοιμηθούμε και φαίνεται πως δε στρώσαμε καλά, ούτε στα συνδικάτα ούτε στις πολιτικές εκλογές ούτε στα καθημερινά μικρά και μεγάλα... Ας είναι...

Για να μη γίνουνε τα όνειρά μας εφιάλτες, πρέπει να πάρουμε μέτρα και μεις. Ο καθένας με τον εαυτό του και όλοι μαζί συλλογικά. "Το πάτερ ημών" της ανάγκης και της ταξικής αξιοπρέπειάς μας φωνάζει σε όλους χωρίς εξαιρέσεις τα παρακάτω:

α) Να ανασυγκροτήσουμε ιδεολογικά, οργανωτικά τα συνδικάτα. Που σημαίνει ενεργητική συμμετοχή όλων στα πάντα.

β) Να δουλέψουμε στοχοπροσηλωμένα στις φάμπρικες. Να ρίξουμε όλο το βάρος της οργανωτικής πολιτικής δουλιάς "στα μυαλά" των εργατών. Χωρίς άλλο!! Με πράξεις με έλεγχο! Εκεί που η αστική ιδεολογία και πρακτική "θερίζουν"!

γ) Να χωνέψουμε ότι στα συνδικάτα δεν ψηφίζουμε κόμματα. Ψηφίζουμε αυτούς που μπορούν να πουν όχι "στα γλυκά μάτια" των εργοδοτών. Που μπαίνουν μπροστά, που κάνουν αγώνα με βάση τα προβλήματα.

δ) Να σταθούμε στα πόδια μας. Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να εξορίσουμε την παθητικότητα, την αδιαφορία, την αποστράτευση, το βόλεμα, τη μοιρολατρία, τον ατομικισμό.

ε) Να δούμε πρώτα το ζήτημα κέρδη των βιομηχάνων. Ποιος τα παράγει; Ποιος τα καρπώνεται; Γιατί θησαυρίζουν και μεις φτωχαίνουμε; Γιατί έχουν μετατρέψει σε γκέτο τα εργοστάσια; Πόσο θα συνεχιστεί αυτό;

Φθάσαμε στο σημείο να υπογράφουμε σύμβαση αυτό που επιθυμούν τα αφεντικά. Χωρίς ντροπή. Και να λέμε πάλι καλά!

Από την άλλη η ζωή μας να γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η ολιγαρχία να 'χει "τα καλά του Πατισάχ" και μεις "δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα". Ομως τα θαύματα τελειώσανε εδώ και καιρό. Το τελευταίο ανθρώπινο θαύμα είναι η μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση, εκεί σταματήσαμε προς το παρόν.

Κάθε μέρα να κηρύξουμε πόλεμο ταξικό στο κεφάλαιο και σε όσους το υπηρετούν. Να σπείρουμε ταξικό μίσος. Να ανεβάσουμε τη συνείδηση της τάξης μας. Να μιλήσουμε τη γλώσσα του λαού χωρίς περικοκλάδες. Να "ανοίξουμε φροντιστήριο" με τη θεωρία μας. Θεωρία βαθιά, ανθρώπινη, ανατρεπτική. Θεωρία - φάρμακο γι' όλα τα προβλήματα. Να κάνουμε πράξη όσα λέμε. Να ξαναβρούμε τη χαμένη αθωότητα των κομμουνιστών. Να πούμε ότι παλέψαμε, κάναμε λάθη όχι σκόπιμα. Και ο εργάτης θα μας καταλάβει. Να μην παραιτηθούμε από την ιδέα ν' ανατρέψουμε με τον παλιό κόσμο. Είναι το πιο ώριμο αίτημα του καιρού. Ο καπιταλισμός ό,τι είχε να δώσει το 'δωσε. Οσο μένει, φρίκη και βαρβαρότητα φέρνει. Ανείπωτα δεινά για τους λαούς.

Μονόδρομος είναι τα πράγματα για τους αστούς, προς το χειρότερο για μας. Μονόδρομος και για τους εργάτες, προς το χειρότερο γι' αυτούς.

Μέση λύση δεν υπάρχει.

Να διαλέξουμε. Ν' αποφασίσουμε. Να πορευτούμε με έργα. Ορθιοι, μαχητικοί, αποφασισμένοι, άνθρωποι.

Ν. ΣΤΑΘΑΚΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ