Εληξε χτες το θέμα της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας με την ανακήρυξη του Κ. Στεφανόπουλου στο αξίωμα. Εληξε, ταυτόχρονα, μια μακρά περίοδος προεδρολογίας, για να δώσει τη θέση της στο επόμενο αποπροσανατολιστικό πυροτέχνημα, που θα χρησιμοποιηθεί ως ανασχετικό υλικό της αγανάκτησης και της δυσαρέσκειας, απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Μια πολιτική, που έχει ανάγκη από το ρίξιμο τεράστιων ποσοτήτων στάχτης στα μάτια του ελληνικού λαού, για να συνεχίσει το έργο της. Εκείνο, όμως, που κυρίως επισφράγισε η χτεσινή διαδικασία στη Βουλή ήταν ότι προσέφερε την πρώτη επίσημη και "θεσμοθετημένη" πράξη της συναίνεσης μεταξύ της κυβέρνησης και του συνόλου της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Πράξη, που βέβαια διανθίστηκε από τις πολύωρες τηλεοπτικές γελοιότητες της "ζωντανής σύνδεσης" των ιδιωτικών ΜΜΕ με την αίθουσα του Κοινοβουλίου, το... σίριαλ Κηπουρού και άλλα παρόμοια...

Αλλωστε, μέχρι και την τελευταία στιγμή, συνέβαλαν όλοι για να βάλουν ένα λιθαράκι στο συναινετικό τοπίο της συντήρησης. Οπως ακριβώς γινόταν σε όλη τη διάρκεια της ιδιότυπης πασαρέλας υποψηφίων Προέδρων, που στήθηκε επί μήνες. Το ΠΑΣΟΚ και η Πολιτική Ανοιξη διεκδίκησαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη φαιδρή παράσταση διαρκείας, προσφέροντας από κοινού τις ψήφους τους για να πέσει ομαλά η αυλαία. Η ΝΔ και χτες έκανε το καθήκον της ως συμπρωταγωνιστής. Επιδόθηκε διά του προέδρου της - που ακόμα προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι ήθελε εκλογές - σε μια άνευ ουσίας "κριτική" για την κυβερνητική πολιτική, καταγγέλλοντας τον Αντ. Σαμαρά, που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ... Και όλα αυτά, την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση αποτελεί τον συνεπέστερο κυβερνητικό σύμμαχο στην προώθηση της πολιτικής της υποτέλειας, του ξεπουλήματος και της αφαίμαξης των εργαζόμενων. Οσο για τον "ΣΥΝ" πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος με την τακτική του δεκανικιού που ακολούθησε, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι δε συνέβαλε για την εκλογή αριστερού (!) Προέδρου και ανακαλύπτοντας ότι η επιλογή Στεφανόπουλου σηματοδοτεί τη συντηρητική στροφή του ΠΑΣΟΚ! Μια στροφή, που προφανώς θα αμβλυνθεί ή και θα εκμηδενιστεί, εάν και όταν επιτευχθεί η ολοκληρωμένη συνεργασία του με το κυβερνών κόμμα και η συμμετοχή του στο μοίρασμα της κυβερνητικής εξουσίας...

Ηδη, όμως, βρισκόμαστε στην επόμενη μέρα. Μέρα που βρήκε την Ελλάδα ίδια και απαράλλαχτη, όπως ήταν και χωρίς τον νέο Πρόεδρο. Οπως θα ήταν με τον οποιοδήποτε Πρόεδρο και αν εξέλεγαν χτες οι πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης και των αντιλαϊκών επιλογών. Και, όπως όλα δείχνουν, είναι πανέτοιμοι και αποφασισμένοι να συνεχίσουν στην ίδια πορεία, απαλλαγμένοι πλέον και από το ενδεχόμενο μιας ανεπιθύμητης εκλογικής αναμέτρησης. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, περί σταθερότητας και ομαλής πολιτικής ζωής, αμέσως μετά την προεδρική εκλογή, αυτό ακριβώς υποδηλώνουν. Οπως και η κατάθεση του νομοσχεδίου, για το ξεπούλημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, στο παρασκήνιο της χτεσινής ψηφοφορίας και υπό τη σκέπη του "συναινετικού" χειροκροτήματος για την προεδρική εκλογή. Εναπόκειται στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα να δώσουν τη δική τους απάντηση στην προαποφασισμένη αυτή πορεία των συνεταίρων του δικομματισμού.