- Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός, δεν αντέχει η οικονομία. Αν ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των αγροτών, τα οποία αποτιμώνται πάνω από 1 τρισ. δραχμές, θα βουλιάξει η οικονομία, δε θα επιτευχθούν οι στόχοι... - 1996-12-08 00:00:00.0"/> - Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός, δεν αντέχει η οικονομία. Αν ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των αγροτών, τα οποία αποτιμώνται πάνω από 1 τρισ. δραχμές, θα βουλιάξει η οικονομία, δε θα επιτευχθούν οι στόχοι... - 1996-12-08 00:00:00.0" /> Να πού πάνε τα τρισεκατομμύρια! | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Δεκέμβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ
Να πού πάνε τα τρισεκατομμύρια!
  • Ο,τι δεν έχουν να δώσουν στους αγρότες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τα έχουν κατακυρώσει, στο πολλαπλάσιο, στο μεγάλο κεφάλαιο
  • Εννιά κλασικές περιπτώσεις διασπάθισης τρισεκατομμυρίων, στο βωμό της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας"

Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός, δεν αντέχει η οικονομία. Αν ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των αγροτών, τα οποία αποτιμώνται πάνω από 1 τρισ. δραχμές, θα βουλιάξει η οικονομία, δε θα επιτευχθούν οι στόχοι του Μάαστριχτ, θα απομονωθεί η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό της περιβάλλον και θα μας βρουν μύρια δεινά.

Αυτά λέει σήμερα η "σοσιαλ"- φιλελεύθερη ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να απορρίψει ένα προς ένα όλα τα αιτήματα των αγροτών. Οι άνθρωποι βέβαια, δεν κάνουν και τίποτα καινούριο, όταν επιδιώκουν να παρουσιάσουν τα στενά ταξικά συμφέροντα τα οποία υπηρετούν σαν εθνικά. Η μάσκα του "εθνικού συμφέροντος" που φοράει η κυβέρνηση και το κόμμα του ΠΑΣΟΚ είναι απαραίτητη για να κρύψουν από τον ελληνικό λαό την ουσία του προβλήματος. Οτι η πολιτική που εφαρμόζουν δεν είναι "εθνική", αλλά βαθιά ταξική. Οτι οι ίδιοι είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των "κολλητών" εργολάβων που απομυζούν τον ελληνικό λαό μέσα από τα "δημόσια" έργα, των αεριτζήδων, αετονύχηδων και όλων των αρπακτικών που ξεκοκαλίζουν τα τρισεκατομμύρια των κοινοτικών προγραμμάτων. Τα συμφέροντα της σάπιας αυτής και διεφθαρμένης κυρίαρχης ελίτ υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Επομένως η απάντηση στο ερώτημα αν αντέχει η οικονομία για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αγροτών - από την ταξική σκοπιά του ΠΑΣΟΚ - είναι αρνητική. Δεν αντέχει η "εθνική" οικονομία να ικανοποιήσει τα αγροτικά αιτήματα. Γιατί αν δοθούν χρήματα στους αγρότες, πώς η κυβέρνηση θα διασκορπίζει τα εκατοντάδες δισ. δραχμές στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου; Τους φυσικούς της δηλαδή αφέντες;

Το πώς η κυβέρνηση διασκορπίζει όχι δισεκατομμύρια αλλά τρισεκατομμύρια στους ισχυρούς του χρήματος, το δείχνουν ακόμα και τα επίσημα και φανερά στοιχεία:

Η διατραπεζική αγορά

Η Ελλάδα ως γνωστό έχει γίνει πόλος έλξης των κερδοσκοπικών κεφαλαίων τα οποία, λόγω των υψηλών επιτοκίων, εισρέουν μαζικά και "επενδύονται" κυρίως σε κρατικούς τίτλους. Επειδή όμως η υπερσυσσώρευση των κερδοσκοπικών αυτών κεφαλαίων δημιουργούσε γενικότερες παρενέργειες, παρενέβαινε η Τράπεζα της Ελλάδας και αντλούσε τα επιπλέον κεφάλαια. Καταβάλλοντας φυσικά επιτόκιο, το οποίο είναι πάντα υψηλότερο από το επιτόκιο των καταθέσεων ταμιευτηρίου. Τι στοίχισαν οι παρεμβάσεις αυτές; Σύμφωνα με την Εκθεση του Διοικητή, το 1994 καταβλήθηκαν τόκοι ύψους 10,7 δισ. δραχμών και το 1995 τόκοι ύψους 109,3 δισ. δραχμών. Σε δύο δηλαδή χρόνια, στο βωμό του κερδοσκοπικού τζόγου, καταβλήθηκαν 120 δισ. δραχμές.

Προμήθειες τραπεζών

Οι προμήθειες που λαμβάνουν οι εμπορικές τράπεζες από το υπουργείο Οικονομικών για να διαθέτουν στο κοινό τους τίτλους του δημοσίου (έντοκα γραμμάτια και ομόλογα) τα οποία εκδίδονται δύο φορές κάθε μήνα, αποτελεί ίσως ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα που βαραίνει τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τα ακριβή ποσά που εισπράττουν κάθε χρόνο οι τράπεζες με τη μορφή προμηθειών δεν είναι γνωστά, μια και για την κυβέρνηση τα στοιχεία αυτά αποτελούν "κρατικό μυστικό". Σύμφωνα πάντως με τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 1997 το κονδύλι "παράλληλες δαπάνες" το πολύ μεγάλο μέρος του οποίου αποτελούν οι προμήθειες των τραπεζών, υπάρχουν τα ακόλουθα ποσά. Για το 1983 1,9 δισ. δραχμές, το 1990 12,9 δισ. δραχμές, 1993 45,9 δισ. δραχμές, 1994 98,9 δισ. δραχμές, 1995 104,7 δισ. δραχμές και το 1996 97 δισ. δραχμές.

Φορολογία αμοιβαίων κεφαλαίων

Τυπικά οι οικονομικές δραστηριότητες των αμοιβαίων κεφαλαίων και των ΕΕΧ υπόκεινται σε καθεστώς φορολογίας από το 1994. Λέμε όμως τυπικά γιατί οι δραστηριότητες των κερδοσκοπικών - χρηματιστηριακών αυτών εταιριών, κατ' ουσία παραμένουν αφορολόγητες. Οσο και αν ψάξει κανείς στα στοιχεία φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων, δε θα βρει το ύψος των φόρων που καταβλήθηκε από τις εταιρίες αυτές. Η φοροδιαφυγή που συντελείται στο χώρο αυτό - με την ανοχή και τη συγκάλυψη της κυβέρνησης - είναι τεράστια, αν αναλογιστούμε ότι το ύψος του Ενεργητικού των αμοιβαίων κεφαλαίων που λειτουργούν στην Ελλάδα ανέρχονταν στις 31/12/1995 στα 2,5 τρισ. δραχμές και στις 30/11/1996 στα 3,7 τρισ. δραχμές. Μέσα σε 11 μήνες το Ενεργητικό αυξήθηκε κατά 48%.

Παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα

Πρόκειται για την αποθέωση του τζόγου, του καπιταλισμού του καζίνο όπως αποκαλούνται εύστοχα οι δραστηριότητες αυτές, στις οποίες επιδίδονται μετά μανίας τράπεζες και τα πολύ μεγάλα εισοδήματα. Πρόκειται για κερδοσκοπικές και πολύ επικίνδυνες πράξεις, οι οποίες στηρίζονται στις μελλοντικές προβλέψεις της εξέλιξης των τιμών συναλλάγματος και των επιτοκίων. Πρόκειται δηλαδή για το ΠΡΟ-ΠΟ και το ΛΟΤΤΟ των πλουσίων. Το πόσο επικίνδυνα είναι, αρκεί να αναφέρουμε ότι στη ζάλη του τζόγου αυτού χρεοκόπησε η ιστορική αγγλική τράπεζα "Μπάρινγκ", ενώ μόλις πρόσφατα ο ιαπωνικός πολυεθνικός γίγαντας ΣΟΥΜΙΤΟΜΟ υπέστη ζημιές ύψους 2,6 δισ. δολαρίων. Στην Ελλάδα, οι αφορολόγητες μέχρι σήμερα αυτές δραστηριότητες, παρουσιάζουν ετήσιο τζίρο μεταξύ 3,5 και 7 τρισ. δραχμές.

Το Χρηματιστήριο

Οπως κατ' επανάληψη έχουν τονίσει οι κυβερνητικοί παράγοντες, για να στηριχτεί το Χρηματιστήριο, οι συναλλαγές σ' αυτό είναι αφορολόγητες. Το αφορολόγητο όμως καθεστώς είναι το κυβερνητικό δώρο στους γυπαετούς των χρηματιστηριακών γραφείων, αλλά κυρίως στους νονούς που ελέγχουν το Χρηματιστήριο - τα πολύκροτα δηλαδή ονόματα της οικονομικής ολιγαρχίας - στο ανελέητο παιγνίδι του ξεζουμίσματος των μικρών παικτών. Οσο για τα ποσά του τζόγου, στο "ναό του καπιταλισμού" το 1995 οι αφορολόγητες συναλλαγές ανήλθαν στα 1,6 τρισ. δραχμές.

"Εσβησαν" 1 τρισ.

Στο ιλιγγιώδες ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών ανήλθε η ρύθμιση προς την ΕΤΒΑ την οποία επέλεξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κλείσει την "τρύπα" των ανείσπρακτων δανείων προς τις βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Η ιστορία είναι λίγο - πολύ γνωστή. Από την ίδρυσή της ακόμη, η ΕΤΒΑ ήταν η τράπεζα μέσω της οποίας οι "κολλητοί" της εξουσίας, βιομήχανοι και άλλες "ευπαθείς" ομάδες, αντλούσαν αφειδώς δάνεια. Δάνεια τα οποία ουδέποτε εξόφλησαν, με αποτέλεσμα η τράπεζα να βρεθεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ενώ οι οφειλέτες γλεντούσαν τα δάνεια εις υγείαν του κορόιδου... Φυσικά από κανένα δε ζητήθηκαν ευθύνες, ούτε διώχτηκε κανείς ποινικά. Το 1995 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενισχύει την τράπεζα με ομόλογα ύψους 1 τρισ. δραχμών, τα οποία λήγουν μέχρι το 2002. Παρόμοια ρύθμιση για ανείσπρακτα χρέη, ύψους 40 δισ. δραχμών, έγινε το 1994 και με την Κτηματική Τράπεζα.

Τα "δημόσια" έργα

Η κατασκευή των "δημόσιων" έργων είναι ίσως ο κατεξοχήν χώρος διαφθοράς και διασπάθισης δισεκατομμυρίων. Αποκαλυπτικά είναι όσα συμβαίνουν με το μετρό της Αθήνας. Η κυβέρνηση έδωσε στην κοινοπραξία το 1994 "πανωπροίκι" 65 δισ. δραχμές πάνω από την αρχική σύμβαση, ενώ ειδικοί τεχνικοί εκτιμούν τις μέχρι σήμερα υπερβάσεις του έργου σε πάνω από 150 δισ. δραχμές. Το άλλο εκπληκτικό συμβαίνει με την αποικιοκρατική σύμβαση του αεροδρομίου των Σπάτων. Ενώ η σύμβαση αποτιμά μόνο τα χωματουργικά έργα στα 200 δισ. δραχμές, ο κατασκευαστής - η γερμανική "Χόχτιφ" - έχει αναθέσει τις χωματουργικές εργασίες σε Ελληνες υπεργολάβους αντί 25 δισ. δραχμών! Εβαλαν δηλαδή στην τσέπη 175 δισ. δραχμές και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Αλλη περίπτωση το έργο του Εύηνου. Δημοπρατήθηκε στα 50 δισ. δραχμές το 1992, οι εργολάβοι το "κτύπησαν" στα 38 δισ. δραχμές, έχουν μέχρι σήμερα ξοδευτεί 80 δισ. δραχμές και προβλέπεται να ολοκληρωθεί στα 100 δισ. δραχμές. Το πιο ακραίο όμως ήταν με το έργο της γέφυρας στο Ρίο - Αντίρριο, το οποίο αν και κρίθηκε μη αναγκαίο, επιλέχθηκε τελικά προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ισορροπίες που προσπάθησε να κρατήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στις συγκρουόμενες πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρίες. Ε, αφού δώσαμε τα Σπάτα στους Γερμανούς να μη δώσουμε το Ρίο στους Γάλλους; Στα 120 ψωροδισεκατομμύρια θα κολλήσουμε τώρα...

Τέλη υπερημερίας εφοπλιστών

Ενα ακόμη καραμπινάτο σκάνδαλο, ύψους 200 δισ. δραχμών ...ρυθμίστηκε μόλις πριν από λίγους μήνες. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, στα πετρελαιοειδή τα οποία εισάγονται σε αποθήκες ιδιωτικών διυλιστηρίων - έλλειψη αποθηκευτικών χωρών των κρατικών διυλιστηρίων - αν δεν επανεξαχθούν μετά από 15 ημέρες, επιβάλλονται τέλη υπερημερίας. Σκοπός της διάταξης αυτής ήταν η αποφυγή κρουσμάτων λαθρεμπορίου καυσίμων, "άθλημα" το οποίο ως γνωστό ανθεί. Ομως οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών διυλιστηρίων, ο όμιλος Βαρδινογιάννη (ΜΟΤΟΡ - ΟΙΛ) και ο όμιλος ΛΑΤΣΗ (ΠΕΤΡΟΛΑ) έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη νομοθεσία περί αποθηκευτικών χώρων, οπότε προέκυψαν φορολογικές διαφορές με το ελληνικό δημόσιο εκατοντάδων δισ. δραχμών. Μετριότατες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 200 δισ. δραχμές οφειλές των δύο διυλιστηρίων. Το όλο θέμα"ρυθμίστηκε" πριν από λίγους μήνες από το υπουργείο Οικονομικών με πλήρη παραγραφή των σχετικών χρεών εφοπλιστών.

Οι "7 αδελφές"

Πρόκειται για τις γνωστές 7 εταιρίες πετρελαιοειδών, οι οποίες - σύμφωνα με καταγγελίες της Ομοσπονδίας των Εφοριακών - είχαν επιδοθεί σε φοροδιαφυγή. Σύμφωνα με τις καταγγελίες σε έρευνα των φορολογικών αρχών, ορισμένες από αυτές είχαν "χάσει" το βιβλίο κοστολογίου, βασικό για τους φορολογικούς ελέγχους. Το όλο θέμα "ρυθμίστηκε" με το νόμο 2065/92 (υπουργός Οικονομικών Γ. Παλαιοκρασσάς) ο οποίος απάλλασσε, αναδρομικά μάλιστα, τις εταιρίες αυτές από την υποχρέωση να τηρούν βιβλίο κοστολογίου. Οι εφοριακοί τότε έκαναν λόγο για φοροδιαφυγή ύψους 100 δισ. δραχμών.

Βέβαια όλα αυτά, τα πλέον επίσημα και φανερά κονδύλια που αποσπώνται από τους φόρους που πληρώνουν οι Ελληνες εργαζόμενοι για να αυξήσουν κι άλλο τις αμύθητες περιουσίες τους μια χούφτα εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, είναι τα πλέον ενδεικτικά κονδύλια στα οποία μπορεί ν' αναφερθεί κανείς. Από κει και πέρα, πίσω από δεκάδες και εκατοντάδες κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού υπάρχουν άμεσες ή έμμεσες παραχωρήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο - σε κάθε περίπτωση - εμφανίζεται μεγάλο και ισχυρό μόνο όταν "τσεπώνει" θάλασσες δισεκατομμυρίων από τον κρατικό κορβανά!

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ