Με οριακή πλειοψηφία, 17 ψήφοι υπέρ (μόνο τους ψήφους της ΠΑΣΚΕ) και 14 κατά, το ΔΣ της ΟΜΕ - ΟΤΕ στη χτεσινή του συνεδρίαση εξουσιοδότησε εν λευκώ την Εκτελεστική Επιτροπή, όπως άλλωστε και η ίδια είχε ζητήσει, να διαπραγματευτεί την τελική συμφωνία για την εκ βάθρων αλλαγή του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού (ΓΚΠ), με τη διοίκηση του Οργανισμού. Η ενέργεια αυτή, τόνισαν τα στελέχη της ΕΣΚ - ΟΤΕ, να υπογράψει δηλαδή η ΕΕ το νέο ΓΚΠ, που καταργεί ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα, χωρίς να φέρει το τελικό κείμενο για έγκριση σε συνεδρίαση του ΔΣ της Ομοσπονδίας, αποτελεί όχι μόνο υποτίμηση του ανώτερου οργάνου της, αλλά και συνιστά παραβίαση του καταστατικού της.

Αποτελεί ταυτόχρονα και ένδειξη ότι η σημερινή ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, αν και προς το παρόν "αποδέχτηκε" προτάσεις και παρατηρήσεις μελών του ΔΣ (γεγονός που δεν είναι ανεξάρτητο από τις πιέσεις που ασκήθηκαν από τα "κάτω", αλλά και τις επικείμενες εκλογές στα σωματεία), στην ουσία επιθυμεί να έχει "λυμένα τα χέρια της", σε υπαναχωρήσεις ή και σε επιπλέον παραχωρήσεις εκτός απ' αυτές που ήδη έχει πραγματοποιήσει.

Οσον αφορά το περιεχόμενο του ΓΚΠ που επιδιώκει να διαμορφώσει η διοίκηση του Οργανισμού, με τη συνεργία της σημερινής ηγετικής ομάδας της ΠΑΣΚΕ, μόνο με την προκρούστεια κλίνη μπορεί να συγκριθεί, αφού αποβλέπει στην κατάργηση κάθε ασπίδας προστασίας των εργαζομένων, με εργασιακές σχέσεις - "λάστιχο", οι οποίες και θα χρησιμοποιούνται ανάλογα, σε έναν ιδιωτικοποιημένο πλέον ΟΤΕ, που η ευαισθησία του θα εξαντλείται στο ενδιαφέρον του για τα υπερκέρδη των μεγαλομετόχων του.

Και το κείμενο το οποίο ήρθε προς συζήτηση στη χτεσινή συνεδρίαση τουΔΣ επιμένει να θέτει, έστω και έμμεσα, υπό αμφισβήτηση τη μονιμότητα και το θεσμό των οργανικών θέσεων και να καταργεί κλάδους, κατηγορίες και ειδικότητες που και σήμερα είναι αναγκαίες στην εύρυθμη λειτουργία του Οργανισμού. Προς δόξαν του εκσυγχρονισμού διατηρεί το θεσμό των εκτάκτων υπαλλήλων, αν και το έργο του ΟΤΕ και συγκεκριμένο είναι και επιτρέπει σχεδιασμό για τις ανάγκες σε προσωπικό σε σημαντικό βάθος χρόνου. Επιπλέον, με τον τρόπο που περιγράφει το θεσμό του "δόκιμου προσωπικού", ουσιαστικά νομιμοποιεί την ομηρία των νέων εργαζομένων και τις ατομικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με τη διάκριση του προσωπικού σε "βασικό" και "στελεχικό" επιβάλλει μια άνευ προηγουμένου ισοπέδωση και υποβάθμιση, που θα έχει θύματα όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και το ίδιο το έργο του Οργανισμού.