"Το όραμα για την Αθήνα δεν είναι τεχνοκρατικό. Είναι πριν απ' όλα και κυρίως πολιτικό". Την επισήμανση αυτή έκανε αρχίζοντας την παρέμβασή του ο Σπύρος Χαλβατζής,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, συμμετέχοντας στο στρογγυλό τραπέζι που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ομώνυμου Συνεδρίου, που διοργάνωσαν το ΤΕΕ και ο Δήμος Αθηναίων. Ενα Συνέδριο, που στόχο είχε τη σύνταξη ενός "καταστατικού χάρτη", που, υποτίθεται, θα προωθήσει την ανάπτυξη και την αναβάθμιση της ζωής στο Λεκανοπέδιο. Τα 27, όμως, σημεία του καταστατικού χάρτη που τελικά συντάχτηκε - όπως τόνισε ο Σπ. Χαλβατζής - "έχουν όραμα, αλλά υπηρετούν τους στόχους της αστικής τάξης. Δεν υπάρχουν σε αυτά τα σημεία οράματα, θέσεις που να υπηρετούν το λαϊκό εργατικό κίνημα. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να δεχτεί αυτό το κείμενο ούτε καν ως βάση για συζήτηση".

"Πολλή συζήτηση έγινε για τη μητροπολιτική Αθήνα - επισήμανε ο Σπ. Χαλβατζής. Κανένας δε μίλησε για την ουσία. Τι είναι αυτή η μητροπολιτική περιοχή; Από ποια ανάγκη απορρέει η δημιουργία της μητροπολιτικής Αθήνας; Απορρέει από τις ανάγκες, που έχουν ο λαός, οι εργαζόμενοι, η χώρα; Υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες και λόγοι. Δική μας εκτίμηση είναι ότι η Αθήνα, ο Δήμος Αθηναίων και οι γύρω δήμοι δεν έχουν πλέον περιθώρια ανάπτυξης. Κι αυτή την εκτίμηση την έχει και η κυρίαρχη αντίληψη και λογική. Ο χώρος έχει πλέον κορεστεί. Αυτό που σήμερα προέχει για τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, πριν απ' όλα και κυρίως, είναι ότι πρέπει να βρουν ελεύθερο χώρο. Και ξεκινάνε από τον Ισθμό και φτάνουνε μέχρι τη Χαλκίδα. Υπάρχουν πολλά ακόμα δάση να καταστραφούν, υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι χώροι να οικοπεδοποιηθούν, υπάρχουν πάρα πολλοί χώροι για μεγάλη κερδοσκοπία. Εδώ εμπλέκονται, πριν απ' όλα και κυρίως, πολυεθνικές, αλλά και οικονομικές και άλλες πολιτικές δυνάμεις, παράγοντες και συμφέροντα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η Αττική έχει δήμους, έχει κοινότητες, έχει 4 νομαρχίες, έχει τη διευρυμένη νομαρχία, έχει περιφερειάρχη. Δε λείπουν τα θεσμικά όργανα κι άλλωστε δεν μπορεί να καταργηθούν γιατί καταργείται ο συνεκτικός ιστός της πόλης, του χωριού, της συνοικίας. Αυτό που, κατά τη γνώμη μας, επιδιώκεται δεν είναι απλά μια διοίκηση, ένα άλλο καπέλο. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα άλλο κουμάντο, για να μπορεί πιο εύκολα να προωθηθεί όλο αυτό το σχέδιο των επιδιώξεων που υπάρχουν. Γι' αυτό στα κείμενα δεν αναφέρονται τεχνοκρατικές απόψεις, αλλά κυρίως τεχνικές. Απουσιάζει το πολιτικό περιεχόμενο του οράματος. Προς όφελος ποιων και σε βλάβη ποιων θα αναπτυχθούν όλες αυτές οι δραστηριότητες και λειτουργίες. Και πολύ φοβούμαστε ότι η εμπορευματοποίηση των πάντων είναι αυτό που συνέχει στο όραμα".

"Ως ΚΚΕ έχουμε όραμα, συνέχισε ο Σπ. Χαλβατζής. Οραμα, που το βλέπουμε σε μια συνολική ανάπτυξη της χώρας. Δεν μπορούμε, σε καμία περίπτωση, να δούμε μόνο την Αθήνα. Αλλιώς θα φτάσουμε, οι Θεσσαλονικείς και οι Βορειοελλαδίτες να κάνουν καμία επέλαση και εισβολή προς τα εδώ, γιατί όλοι μιλούν για το αθηνοκεντρικό κράτος. Αυτό που επιδιώκεται, τουλάχιστον από τα κείμενο, είναι να ενισχυθεί αυτό. Εδώ γίνεται λόγος για μια Αθήνα που θα είναι αποκομμένη από τη συνολική ανάπτυξη της χώρας. Το όραμα προσαρμόζεται στις εντολές και τις επιδιώξεις της ΕΕ. Υπάρχει παραγωγική οικονομική ανάπτυξη της χώρας; Εμείς επιδιώκουμε να υπάρξει. Είναι εντελώς απαραίτητη. Χρειάζεται να υπάρξει αύξηση της απασχόλησης, αύξηση των μισθών για να υπάρξει αντίστοιχη αύξηση της ζήτησης, για να μην μαραζώνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να αναπτυχθεί η παραγωγική απασχόληση".

"Είμαστε αντίθετοι με τη λογική της "Λιβανοποίησης" - υπογράμμισε ο Σπ. Χαλβατζής - με τη λογική των καζίνο, με τη λογική του τζόγου. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι λίγοι αυτοί οι χορηγοί πολιτισμού, όχι μόνο στη χώρα μας και σε άλλες χώρες, που έχουν τεράστια έσοδα από παράνομα κέρδη από τζόγο και από οίκους ανοχής και τα διαθέτουν για να αναπτύξουν, δήθεν, τον πολιτισμό. Και εμφανίζονται ως χορηγοί. Εφημερίδες, μεγάλης κυκλοφορίας, αθηναϊκές, έχουν τεράστια έσοδα από ροζ διαφημίσεις και από τη στρέβλωση του πιο υπέροχου στοιχείου, που είναι η ερωτική σχέση. Κι όμως, όλοι αυτοί γίνονται χορηγοί. Εμφανίζονται σαν τους εγκληματίες που πάνε την Κυριακή στην εκκλησιά, κάνουν ένα μεγάλο σταυρό και ρίχνουν ένα χοντρό νόμισμα στο δίσκο για να κάνει θόρυβο. Θα μιλήσουμε γι' αυτά;

Κι εσείς οι τεχνικοί στο παρελθόν μιλούσατε. Και οι 18 συν 8 θέσεις πριν από 20 περίπου χρόνια ήταν πάρα πολύ πιο προωθημένες από τα σημερινά κείμενα. Θα μου πείτε, υποχώρησε το κίνημα. Ο προηγούμενος ομιλητής (σ.σ. ο Στ. Μάνος) έκανε ένα άλμα στο παρελθόν. Γύρισε και αντιγράφει το όραμα του Τσόρτσιλ, που στο λόγο του στο Φούλτον, πριν από 50 χρόνια, μίλησε για σιδηρούν παραπέτασμα. Και προσεγγίζουμε το 2000. Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός;

Θέλω να σημειώσω ακόμη ότι από όλα τα κείμενα απουσιάζει η λέξη ειρήνη. Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Δίπλα μας ακούγονται ακόμα οι βομβαρδισμοί των αμερικάνικων και ΝΑΤΟικών όπλων και αεροπλάνων. Ποιος απειλεί την ειρήνη στην περιοχή μας; Πώς διασφαλίζεται η ειρήνη; Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ειρήνη; Δε θα ενδιαφερθούμε και για την ειρήνη και για τον αγώνα για την ειρήνη;".

"Ειπώθηκαν αρκετά για τα μεγάλα έργα, πρόσθεσε ο Σπ. Χαλβατζής. Εσείς οι τεχνικοί γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι κατασκευαστικές εταιρείες διαθέτουν το 7 έως 8% της δαπάνης του έργου και προσπορίζονται αμύθητα πλούτη. Το ιδιωτικό κεφάλαιο κερδίζει και κερδίζει τεράστια. Ο Α. Παπανδρέου είχε πει: "Η καρδιά μου χτυπάει στην Τανάγρα". Διάφορα άλλα συμφέροντα οδήγησαν στα Σπάτα. Να θυμίσουμε ότι βγήκε ο Πάγκαλος και είπε ότι είναι εναντίον του αεροδρομίου των Σπάτων. Κι όμως υπέγραψε. Κι, εν πάση περιπτώσει, γιατί γίνονται οι οδικοί άξονες; Θα βελτιώσουν τη ζωή του λαού; Μα, κοροϊδευόμαστε; Οι οδικοί άξονες έχουν συγκεκριμένη αποστολή. Αν θέλετε, όλα αυτά υπάρχουν μέσα στις συμβάσεις που ψηφίζει η Βουλή, που υπογράφονται... Η Περιφερειακή Υμηττού γίνεται για να υπηρετήσει το αεροδρόμιο των Σπάτων. Και αν καθυστερήσει η κατασκευή της, η χώρα μας θα πληρώσει υψηλά πρόστιμα. Γι' αυτό γίνεται και ο δρόμος Σταυρού - Ελευσίνας. Η "Χόχτιφ" δίνει το 10% απ' αυτά που παίρνει από το ελληνικό κράτος στους κατασκευαστές. Και δεν εξεγείρονται οι Ελληνες κατασκευαστές. Εκαναν μια απλή ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε σε κάνα δύο εφημερίδες.

Ολη η συζήτηση και η φιλολογία που αναπτύσσεται, καθώς και τα δημοσιεύματα που πολλές φορές φιλοξενήθηκαν στον αστικό Τύπο και για τη μητροπολιτική Αθήνα, για το ρόλο που καλείται αυτή να παίξει, μας πείθουν ότι και τα 27 σημεία μπορεί κανένας να τα αξιολογήσει κατά το δοκούν. Δεν είναι καθόλου πρόχειρες διατυπώσεις. Είναι πολύ μελετημένες διατυπώσεις. Χωράει μέσα και η διείσδυση στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα - να παίξουμε κι έναν μικρό ιμπεριαλιστικό ρόλο ως δύναμη της ΕΕ - χωράνε τα πάντα εκεί. Και βεβαίως δεν είναι τόσο ρόδινη η πραγματικότητα απ' αυτήν που βλέπουμε στα νούμερα και στα σχέδια. Υπάρχουν οράματα. Εχουν όραμα τα 27 σημεία, αλλά υπηρετούν τους στόχους της αστικής τάξης. Δεν υπάρχουν σε αυτά τα σημεία οράματα, θέσεις που να υπηρετούν το λαϊκό, εργατικό κίνημα. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να δεχτεί αυτό το κείμενο ούτε καν ως βάση για συζήτηση".