Να, λοιπόν, που οι θεσμοί, όταν φτάνει η... κρίσιμη ώρα, δεν είναι και τόσο "ευρύχωροι". Να που οι δήθεν "δημοκρατικές ευαισθησίες" μπορούν, όταν φτάνει η ...κρίσιμη ώρα, να γίνονται "μολότοφ" κατά των λαϊκών εξεγέρσεων. Να, που η θεσμολαγνεία ορισμένων μπορεί να κραδαίνεται ως το περιοριστικό πλαίσιο, εντός του οποίου - και μόνο - πρέπει να προστατεύεται (;) η ιστορική μνήμη, τα λαϊκά οράματα, οι μαζικοί αγώνες. Να, τελικά, που ο συγχρονισμός με το κατεστημένο σαβουάρ - βιβρ μπορεί να αποκαλύπτεται με το πρόσωπο της κατασταλτικής ιδεοληψίας, που δε στοχεύει παρά να διευκολύνει το δρόμο της ένστολης καταστολής.

Το Πολυτεχνείο, στα 23 χρόνια της "ύπαρξής" του, πρόσφερε μια ακόμα υπηρεσία στον τόπο. Διευκόλυνε ώστε πολλοί να χάνουν τις μάσκες τους. Ο ΣΥΝ, όπως αυτός εκπροσωπείται από την "Πολιτική Κίνηση Ε. Μ. Πολυτεχνείου", δεν είναι ο πρώτος που αυτοϋποβάλλεται στη διαδικασία της απογύμνωσης, ερχόμενος αντιμέτωπος με την 17η Νοέμβρη. Χτες, όμως, οι παραπάνω "αριστεροί" έχασαν την ψυχραιμία τους. Μάλλον λόγω ..."θλίψης", αφού, όπως αναφέρουν, "θλίψη" τους προκάλεσε η "ανάθεση" αποτροπής ενδεχόμενων επεισοδίων "στις δυνάμεις καταστολής εξωθεσμικών παραγόντων"!

Δηλαδή; Δηλαδή, σύμφωνα με τα ελληνικά που μιλούν οι χιλιάδες που έφτασαν προχτές έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, κατά την εν λόγω "Κίνηση", η Διευρυμένη Συντονιστική Επιτροπή, που συγκροτήθηκε με στόχο την περιφρούρηση της επετείου από τα στρατόπεδα των προβοκατόρων, απαρτιζόταν από "εξωθεσμικές δυνάμεις καταστολής"! Δηλαδή, οι εργάτες του ΕΚΑ, της ΓΣΕΕ, του Συνδικάτου Οικοδόμων, των Κλωστοϋφαντουργών, οι εκπαιδευτικοί της ΔΟΕ, της ΟΛΜΕ, που μαζί με τους φοιτητές απέτρεψαν την αμαύρωση, είναι "εξωθεσμικές δυνάμεις καταστολής"! Πάλι καλά που δεν εξέδωσαν ανακοίνωση για να υποστηρίξουν ότι οι εργάτες δεν έχουν ούτε είχαν τότε, το 1973, καμία σχέση με τον αγώνα κατά της χούντας και με τα οράματα που έγιναν εγερτήριο πάλης το ματωμένο Νοέμβρη. Πάλι καλά που δεν κατήγγειλαν την εργατική τάξη, επειδή θεωρεί την υπόθεση Πολυτεχνείο και δική της υπόθεση.***

Και τι ήθελαν οι "θλιμμένοι" και "οργισμένοι", όπως δηλώνουν ..."αριστεροί"; Ηθελαν, αναφέρουν, ένα Πολυτεχνείο όχι "πολιορκημένο και απομονωμένο από την κοινωνία". Στην πραγματικότητα και εξ αντικειμένου ήθελαν ένα Πολυτεχνείο ανοιχτό στους προβοκάτορες και στους σεναριογράφους του σίριαλ "κλέφτες και αστυνόμοι". Ηθελαν ένα Πολυτεχνείο έτοιμο να ξαναπαραδώσει το Πανεπιστημιακό Ασυλο στα χέρια των κρανοφόρων και των "αγανακτισμένων" χαφιέδων. Οσο για μας δε νιώθουμε ούτε θλίψη, ούτε οργή. Απλώς κατανοούμε τα συναισθήματα που προκαλεί στους κάθε λογής Δούρειους Ιππους η αποτυχία να παίξουν το ρόλο τους...