Κυριακή 13 Οχτώβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο κόσμος θυμάται...

Τη δική του μαρτυρία για τις συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή όταν πάρθηκε η απόφαση για τη σωτηρία των παιδιών, ζήτησε να καταγράψουμε στο μαγνητόφωνο ο Σπύρος Τουρτουτζής, που ζούσε και ήταν αντάρτης στην περιοχή της Πρέσπας, στην οποία επίσης ακόμα ζει. Η μαρτυρία του είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί επεκτείνεται και σε ζητήματα που παραμένουν πληγές ακόμα και σήμερα.

"Το 1947 εδώ ήταν το νοσοκομείο. Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν, γκρέμιζαν σπίτια και σκότωναν μικρά παιδιά και γέρους. Εχουμε ακόμα τραυματίες από εκείνον τον καιρό. Η περιοχή ήταν αποκλεισμένη, τρόφιμα λίγα, τα παιδιά δυστυχούσαν. Το '48 την άνοιξη ήρθαν ο Μάρκος και ο Ζαχαριάδης. Ο Ζαχαριάδης κοιμήθηκε σπίτι μου. Οταν την άλλη μέρα φεύγανε, βρήκανε στο δρόμο μια ομάδα παιδιών που με ένα ξύλο βγάζανε κάτι καρπούς από τη γη για να φάνε. Κοίταξε τον Μάρκο και τον ρώτησε τι κάνουν. Ενας γέρος τους είπε: "βόσκουν!". Εμένα μου διηγήθηκε το περιστατικό ο σύνδεσμος του Ζαχαριάδη, ο Μαργαρίτης. Το ίδιο βράδυ κάνανε τηλεγράφημα στις λαϊκές χώρες που απάντησαν και αποδέχτηκαν τη μετακίνηση. Τα παιδιά τα έστειλαν οι γονείς εθελοντικά. Οσοι είχαν φαϊ δεν τα 'στειλαν. Στα δικά μας χωριά οι πατεράδες μας ήταν καρβουνιάρηδες, μικροψαράδες, όλων τα παιδιά σπούδασαν! Από το Βροντερό και από το Πηξό έχουμε 70 άτομα, όλοι γιατροί, μηχανικοί, νοσοκόμοι, γεωπόνοι. Αυτή ήταν μια από τις πιο εξαιρετικές πράξεις που έκανε ο Δημοκρατικός Στρατός στα μέρη μας".

Ο Σπύρος βρέθηκε στην προσφυγιά μέχρι το 1965. Είδε το παιδί του ίσα που γεννήθηκε. Μάνα και παιδί έμειναν στο χωριό με τον πατέρα του Σπύρου μέχρι το '65. Από το '56 έκαναν αιτήσεις επαναπατρισμού του δικού τους. Το '65 γύρισε με τους 2.500 της Τασκένδης. Γιατί όλα αυτά; "Η περιοχή μας έχει μεγάλη αριστερή παράδοση. Κι έτσι πάντα την τιμωρούσαν".

- Και πώς γίνεται να εμφανίζεται σήμερα "μαύρη" στον εκλογικό χάρτη; - Ο κόσμος θυμάται και φοβάται. Είναι τρομοκρατημένος. Εδώ έγιναν πολλά αίσχη. Εδώ υπάρχουν χωριά όπως ο Αγιος Γερμανός που ζούσαν 3.000 άτομα και τους είχαν ρίξει τη ρετσινιά ότι είναι "Βούλγαροι", τους στέλνανε στα στρατοδικεία, τους στέλνανε εξορίες... Καλλιεργούσαν τα βουνά του Αγ. Γερμανού που 'βγαζαν "βρίζα". Ηρθε ένας νομάρχης και έφερε τους βλάχους με τα πρόβατα από τη Θεσσαλία, τους είπε "τους Βουλγάρους να τους στείλουμε στη Σόφια". Μπαίναν τα πρόβατα και 'βοσκαν τα σιτηρά του Αγ. Γερμανού, τους ξεπάτωσαν. Τρεις χιλιάδες άτομα! Τώρα έχουν μείνει μόνο 30 άτομα από τον ντόπιο πληθυσμό. Οι άλλοι έφυγαν εδώ κι εκεί από αυτές τις ταλαιπωρίες που τράβηξαν. Γι' αυτό ο νομός είναι ακόμα τρομοκρατημένος. Είχαμε εκτελεστικά αποσπάσματα, είχαμε εξορίες, Μακρόνησο. Εφυγε ο κόσμος για Αμερική, Αυστραλία, ευρωπαϊκές χώρες. Συνολικά στην περιοχή μέχρι το 1945 ήμασταν 18.000 άτομα και τώρα είμαστε μόνο 1.200 κι απ' αυτούς τους περισσότερους τους φέρανε από την Ηπειρο το 1950...".


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ