Εμφανές για μία ακόμα φορά ήταν κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης το πολιτικό αξιέξοδο της ΝΔ η οποία παραμένει εγκλωβισμένη στη "συναίνεση" και στη "συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση". Θα αρκούσε η παράθεση μιας και μόνο αποστροφής από την ομιλία του Μ. Εβερτ για να καταδειχθεί η "αντιπολιτευτική" τακτική της ΝΔ. Είπε λοιπόν ο πρόεδρος της ΝΔ απευθυνόμενος προς τον Κ. Σημίτη:

"Είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε κάθε λογική προσπάθεια. Εάν αποφασίσετε να μειώσετε τη σπατάλη του διεφθαρμένου δημόσιου τομέα. Εάν προχωρήσετε στον περιορισμό του κράτους και στην προώθηση των αποκρατικοποιήσεων με διαφανείς διαδικασίες".Με άλλα λόγια ο πρόεδρος της ΝΔ όχι μόνο συμφωνεί με την κυβερνητική πολιτική - που έτσι και αλλιώς υλοποιεί αυτά που την καλεί να κάνει ο Μ. Εβερτ - αλλά προσφέρει και τη συμφωνία του σε οποιαδήποτε περαιτέρω σκλήρυνση αυτής της πολιτικής.

Δεν πρέπει να παραξενεύει αυτή η θέση του Μ. Εβερτ που ούτε καν φραστικά δεν αποτελεί άσκηση αντιπολίτευσης. Η δεδομένη συμφωνία της ΝΔ στις βασικές στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το πρόγραμμα σύγκλισης, της αφαιρεί κάθε δυνατότητα άσκησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Η κυβερνητική πολιτική - που με τη στήριξη των κυρίαρχων κύκλων τόσο των ντόπιων όσο και των ξένων - με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έχει αναλάβει να υλοποιήσει αυτήν την πολιτική και ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας της, έχει αφαιρέσει από τη ΝΔ "ζωτικό πολιτικό χώρο".

Ετσι με δεδομένη τη συμφωνία της ΝΔ στις επιλογές αυτές, το αδιέξοδο είναι ορατό και θα αναπαράγεται διαρκώς παρατείνοντας έτσι τον κύκλο της κρίσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το μόνο που βρίσκει να αντιτάξει η ΝΔ στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι το ότι "εμείς τα είπαμε πρώτοι, είμαστε το πρωτότυπο και εσείς έρχεστε τώρα να μας αντιγράψετε άτσαλα". Η εμβέλεια όμως αυτού του ισχυρισμού είναι περιορισμένη όπως έδειξαν τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα αλλά και η στήριξη που με το αλάνθαστο ταξικό κριτήριο παρείχαν τα διάφορα κέντρα στο ΠΑΣΟΚ. Το κυβερνών κόμμα απέδειξε ότι όχι μόνο "αντιγράφει άτσαλα" τη νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά είναι σε θέση να την υλοποιήσει αποτελεσματικά. Το αδιέξοδο αυτό, σίγουρα το έχουν αντιληφθεί αρκετά στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στην πραγματικότητα είναι αυτό που συνεχίζει να τροφοδοτεί το πρόβλημα της κρίσης στη ΝΔ και την αδυναμία να παίξει το ρόλο της.

Οταν από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας επαίρεται για τη στήριξη και την αναγνώριση που παρέχουν τα αφεντικά των Βρυξελλών στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τότε η ΝΔ δεν μπορεί να πει οτιδήποτε αφού σε κάθε ευκαιρία διακηρύσσει ότι είναι το κόμμα "των μεγάλων ευρωπαϊκών επιλογών".

Οταν ο Αλ. Παπαδόπουλος χαρακτηρίζει το πρόγραμμα σύγκλισης και το Μάαστριχτ "οικονομικό σύνταγμα της χώρας" από το οποίο δεν μπορούμε να παρεκκλίνουμε, τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρκείται να ψελλίζει διά στόματος Εβερτ ότι αυτό που χρειάζεται είναι απλώς η αναθεώρηση του προγράμματος σύγκλισης.

Η "συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση" που ήταν φανερή και στην προχτεσινή ομιλία του Μ. Εβερτ περιορίζει τη ΝΔ στον ρόλο ενός κόμματος που απλώς θα υποβάλλει προτάσεις για την κατά τη γνώμη της καλύτερη υλοποίηση της όποιας αντιλαϊκής πολιτικής επιλέγει η κυβέρνηση. Αλλωστε εκτός από τη στήριξη σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο που υποσχέθηκε ο Μ. Εβερτ, το μόνο που επιχείρησε να αντιτάξει για να δικαιολογήσει την "αντιπολιτευτική του ύπαρξη" ήταν ότι οι προγραμματικές δηλώσεις ήταν "ασαφείς" την ίδια στιγμή που αυτές έδιναν το στίγμα της πολιτικής συμμόρφωσης με το Μάαστριχτ, όπως αναγνώρισαν ήδη και οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων με σχετικές τους ανακοινώσεις.

Το αδιέξοδο αυτό που τροφοδοτεί και την κρίση που διέρχεται αυτόν τον καιρό η ΝΔ, είναι σίγουρο ότι δε θα σταματήσει. Η ΝΔ ψάχνει πολιτικό στίγμα. Η "λεηλασία" του χώρου θα συνεχιστεί από το ΠΑΣΟΚ με άγνωστες ακόμα συνέπειες. Ηδη το ενδεχόμενο της διάσπασης ή της με οποιοδήποτε άλλο τρόπο χρόνιας αποδυνάμωσης του έτερου πόλου του δικομματισμού, έχει αρχίσει να απασχολεί σοβαρά το κατεστημένο που ενδιαφέρεται για την τύχη και τη συνοχή της ΝΔ. Το κατεστημένο που επιθυμεί τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης, θέλει ένα κόμμα που θα μπορεί να απορροφάει τους κραδασμούς που θα δημιουργεί η πολιτική του άλλου γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορεί τα πράγματα να πάρουν ανεξέλεγκτη για αυτούς πορεία. Αυτό μπορούν να το φροντίσουν οι εργαζόμενοι.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ