***

Πρώτον, δυστυχώς, ο δικομματισμός ως περιεχόμενο αντιλαϊκής πολιτικής θα έχει πλειοψηφία και σε αυτή τη Βουλή. Θα έχει απόλυτη πλειοψηφία. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η επόμενη Βουλή προετοιμάζεται να χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό μακιγιαρίσματος του κλασικού δικομματισμού με "κεντροαριστερές" και"κεντροδεξιές" ανταύγειες. Μάλιστα, οι ίδιοι που θέτουν τα διλήμματα του τύπου "κάντε μας ισχυρούς ή χανόμαστε", δεν έχουν ενδοιασμό, να διαφημίζουν - από κοινού - την κυριαρχία τους. Από τον Σημίτη που μιλάει για "ευρείες πλειοψηφίες", τις οποίες θέλει να διευρύνει, μέσω των μετεκλογικών άλλοθι, που στήνει με τις "προγραμματικές... συμπολιτεύσεις" του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, μέχρι τον Εβερτ που σε ένα κρεσέντο... αυτοδύναμης μεγαθυμίας, συνιστά: "Ολοι μαζί". Προφανώς αν δεν (τα) εύρισκαν δε θα (τα) έκαναν και δε θα προέβαιναν σε τέτοιες "πανίσχυρες" κυβερνητικές προσκλήσεις.

Δεύτερον, δυστυχώς, ο εκλογικός τους νόμος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της αυτοδυναμίας, παρά και ενάντια στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Είναι φτιαγμένος έτσι, ώστε να γίνεται πασιφανές πως όσοι επικαλούνται την ανάγκη των "ισχυρών κυβερνήσεων", στην ουσία δε ζητούν παρά ένα πράγμα: Ισχυρό, εθελόδουλο και αντιλαϊκό δικομματισμό. Καταθλιπτικά ισχυρό δικομματισμό, ώστε να μπορεί να καταφεύγει στην κτηνώδη δύναμή του, όταν αυτό επιβάλλουν τα μέτρα τερατώδους αναλγησίας, που έχει έτοιμα στα συρτάρια του. Για αυτό πρέπει να το επαναλάβουμε: Αυτό που κρίνεται στις εκλογές της Κυριακής είναι: Ισχυρός δικομματισμός ή ισχυρή αντιπολίτευση του λαού; Συμπαγείς αντιλαϊκές πλειοψηφίες ή ενίσχυση των δυνάμεων της αντίστασης και της αντεπίθεσης, ενάντια στην πολύχρωμη μονοτονία του "μαστιγίου" της λιτότητας και της υποτέλειας;

Η επίκληση των "ισχυρών κυβερνήσεων" δείχνει, παράλληλα, τους βαθύτερους στόχους όσων επέβαλαν αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Επιβεβαιώνουν την εκτίμηση που από την πρώτη στιγμή διατύπωσε το ΚΚΕ. Πως για το αυταρχικό "μέλλον" της "σύγκλισης" και της αμερικανόπνευστης επικυριαρχίας έχουν ανάγκη από την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, από ένα λαό συνένοχο, συνυπεύθυνο και υπόλογο για ό,τι ετοιμάζουν την "επόμενη μέρα". Οταν, λοιπόν, ο Κ. Σημίτης μιλάει για "περιπέτεια", στην περίπτωση που οι πολίτες δεν ενδώσουν στα κινδυνολογικά και πολωτικά του κηρύγματα, εκείνο που φοβάται είναι μήπως δεν ηγηθεί ο ίδιος στην αντιλαϊκή "περιπέτεια", που θέλουν να σύρουν τον τόπο μετά τις εκλογές. Πρόκειται για την περιπέτεια τής ακόμα πιο σκληρής μονόπλευρης λιτότητας. Του βαθέματος της εξάρτησης. Της περαιτέρω αποσάθρωσης του παραγωγικού ιστού της χώρας. Της αύξησης της ανεργίας. Της κατάλυσης οποιουδήποτε έχει απομείνει από τις κατακτήσεις, σε κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο. Της "απελευθέρωσης" της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου.***

Δεν πρέπει να επιτραπεί σε όσους διαφημίζουν το "λευκό" ή το "άκυρο" ως, δήθεν, πολιτική, και ως, δήθεν, καταδικαστική πράξη, να αυτοεπαινούνται το βράδυ των εκλογών, που οδήγησαν μερίδα του εκλογικού σώματος σε μια εκλογική συμπεριφορά που αυξάνει, εξ αντικειμένου, τα ποσοστά και τις έδρες του δικομματισμού. Δεν πρέπει να επιτραπεί η "φιλάνθρωπη" συνθηματολογία περί "μικρών κομμάτων", να ανοίξει νέα "μεγάλα" περιθώρια για αναζήτηση δεκανικιών και άλλοθι στην πολιτική του δικομματισμού μετά τις εκλογές. Το ΚΚΕ, μέσα και έξω από τη Βουλή, έχει αποδείξει ότι υπάρχουν και τα "οδοφράγματα" αντίστασης και τα "οχυρά" αντεπίθεσης του λαού. Αυτά τα "οχυρά" πρέπει να δυναμώσουν. Πρέπει να ισχυροποιηθούν. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανατροπής του σημερινού συσχετισμού δύναμης και γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο, ο ισχυρός - έτσι κι αλλιώς - δικομματισμός, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, έτοιμη να αντεπιτεθεί και ικανή να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για να νικήσει.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

σποτ

Αυτό που κρίνεται στις εκλογές της Κυριακής είναι: Ισχυρός δικομματισμός ή ισχυρή αντιπολίτευση του λαού; Συμπαγείς αντιλαϊκές πλειοψηφίες ή ενίσχυση των δυνάμεων της αντίστασης και της αντεπίθεσης ενάντια στην πολύχρωμη μονοτονία του "μαστιγίου" της λιτότητας και της υποτέλειας;