***

Δεύτερον, πώς μπορεί να γίνεται λόγος για ανάπτυξη, και μάλιστα αυτοτροφοδοτούμενη, σε μια χώρα που οι ακολουθούμενες πολιτικές θεωρούν "επιτυχία" τη διάλυση, τη συρρίκνωση και την εκποίηση της παραγωγικής βάσης του τόπου; Οι σημερινοί αναπτυξιολόγοι και χτεσινοί κήρυκες του "ψωροκωσταινισμού" ας εξηγήσουν γιατί, εν έτει 1996, η βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα κινείται σε επίπεδα κάτω και από αυτά του 1980! Ποιος κυβέρνησε τόσα χρόνια και ποιος μετέτρεψε τη χώρα σε τόπο φτηνών υπηρεσιών, τόπο υποδοχής φτηνού τουρισμού και εσχάτως τόπο - παράδεισο για τη "φτήνια" του τζόγου και των καζίνο; Βέβαια, με τον όρο "αυτοτροφοδοτούμενη", οι κυβερνώντες δεν εννοούν παρά το ξεπάστρεμα του δημόσιου τομέα, το μοίρασμα των επιχειρήσεων του ελληνικού λαού στους ιδιώτες. Οι τελευταίοι θα τις καταστήσουν, δήθεν, "υγιείς" και οι δε θα στηρίζονται, τάχα, στην κρατική ενίσχυση, αλλά στις ίδιες δυνάμεις τους. Οπου, στην πραγματικότητα, για να μεταφράσει κανείς τον όρο "ίδιες" δυνάμεις, θα πρέπει να ανατρέξει στις λέξεις "παροχές", "υπερπρονόμια", "υπερφαλάγγιση" εργασιακών σχέσεων, "αποικιακοί όροι" λειτουργίας και δραστηριοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα.

Τρίτον, πόσο θράσος περισσεύει πια, για να μπορούν να "τάζουν" ανάπτυξη, εκείνοι που έδωσαν στο μεγάλο κεφάλαιο, επί των ημερών τους και κυρίως πατώντας επί των πολιτικών τους, το δικαίωμα να πουλά την ασυδοσία και την κερδοσκοπική απανθρωπιά του, ωσάν να επρόκειτο για γοητεία ανάλογη της ελευθερίας των αποδημητικών πτηνών... Και μιλάμε βέβαια για την "τάση" - όπως τη χαρακτηρίζουν οι βιομήχανοι - πολλές βιομηχανίες να κλείνουν για να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό, δηλαδή σε περιοχές και χώρες, όπου η κερδοφορία τους είναι μεγαλύτερη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η ΤΕΟΚΑΡ, η GOOD YEAR, η PIRELLI. Την ίδια ώρα, οι βιομήχανοι και οι μεγαλοκεφαλαιούχοι (κλωστοϋφαντουργία, "Ιντρακόμ" κλπ.) απειλούν, λέγοντας "ή μας τα δίνετε όλα ή φεύγουμε". Οσο για το ΠΑΣΟΚ της "αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης", αντιμετωπίζει το παραπάνω φαινόμενο, διά της αρμόδιας υπουργού Β. Παπανδρέου, ως "στρατηγική ανασυγκρότηση των πολυεθνικών", στην οποία δεν μπορεί να παρέμβει! Για τέτοια προσήλωση στην ανάπτυξη, μιλάμε.

***

Αποφεύγει δε να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, δε θα ήταν εύκολη η πάγια επιχείρηση να εμφανίζουν την ανάπτυξη ως κάτι ξεκομμένο από την κοινωνία και τον άνθρωπο. Ως κάτι που σχετίζεται απλά και μόνο με την ευημερία των - πλαστών πολλές φορές - αριθμών τους. Θα βρίσκονταν στην ανάγκη να ομολογήσουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με τεράστιες κοινωνικές ομάδες να ζουν με εισοδήματα κάτω του ορίου φτώχειας. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με 500.000 ανέργους. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με συντάξεις πείνας. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με μισθοσυντήρητους, που τρέχουν σε δυο και τρεις δουλιές για να τα φέρουν βόλτα. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και δεν είναι ανάπτυξη η αύξηση των κερδών του Βαρδινογιάννη, όταν ο εργάτης βλέπει το δικό του εισόδημα να μη φτάνει ούτε για το μισό μήνα. Ανάπτυξη, πρώτα και κύρια, σημαίνει ανάπτυξη της δυνατότητας του εργαζόμενου να ζήσει χωρίς να στερείται τα υλικά και πνευματικά αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτός ο τύπος ανάπτυξης, απόρροια μιας πολιτικής που θα θέτει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και θα απεγκλωβίσει το χώρο της οικονομίας από τα σαγόνια των μεγαλοκαρχαριών, δεν έχει σχέση ούτε με το ΠΑΣΟΚ ούτε με τη ΝΔ, ούτε με τα πάσης φύσεως "κεντροαριστεροδέξια" παραμάγαζά τους. Και για να γίνει πράξη, απαιτείται συσπείρωση και αντεπίθεση του λαού, με πρωτοστάτη και συμπαραστάτη του το ΚΚΕ.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το να μιλούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ για ανάπτυξη της Ελλάδας και να λανσάρονται ως οι ενδεδειγμένοι να την επιτύχουν, μοιάζει με το να βλέπεις ...προαγωγό να παραδίδει μαθήματα ηθικής