ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙΔΑ

Ακριβώς αυτό το σημείο - κλειδί είναι που πονοκεφαλιάζει και τους ταξικούς, πολιτικούς μας αντιπάλους. Σ' αυτό το σημείο επικεντρώνεται η μόνιμη αντιπαράθεση και πολεμική που αναπτύσσεται εναντίον μας.

Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο του τόπου μας αντέδρασε στο 15ο Συνέδριο, με έναν τρόπο πολύ φυσιολογικό. Εδειξε πόσο ανεπτυγμένη ταξική συνείδηση έχει και, κυρίως, πόσο μεγάλη διορατικότητα και πρόβλεψη έχει κατακτήσει. Αξίζει να διδασκόμαστε από τις ικανότητες του αντίπαλου και προπάντων να μην τις υποτιμάμε.

Η τακτική του πολύ μελετημένη και εύστοχη. Εδειξε ότι τάχα αιφνιδιάστηκε με τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας. Τάχα προέβλεπε διαφορετικές εξελίξεις, λες και το 15ο Συνέδριο μπορούσε να προκύψει από παρθενογένεση, έξω και σε αντίθεση με την πλούσια 80χρονη σχεδόν πείρα του Κόμματός μας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, έξω και σε αντίθεση από την 4χρονη δράση μας μετά, δηλαδή, από το 14ο Συνέδριό μας.

Το 1989-91 μας καλούσαν να αυτοδιαλυθούμε. Σήμερα, που το επιχείρημα αυτό δεν πατάει στην πραγματικότητα, αλλάζουν γρήγορα τακτική. Μας καλούν να κρατήσουμε τα σύμβολα και τις σημαίες, τις αρχές μας, όπως λένε, αλλά να γίνουμε "ευέλικτοι" στην τακτική μας. Μας καλούν, δηλαδή, να αλλάξουμε στάση απέναντι στα άλλα κόμματα, να κάνουμε συμμαχίες μαζί τους, να ερωτοτροπήσουμε με τα σενάρια συναίνεσης, "και ας κρατήσουμε τα εικονίσματα", όπως χαρακτηριστικά λένε.

***

Το 15ο Συνέδριο ανέδειξε, για μια ακόμη φορά, ότι το κρίσιμο σημείο αντιπαράθεσης και πολεμικής δεν είναι η έλλειψη πολιτικής συμμαχιών από την πλευρά του ΚΚΕ, αλλά η συγκεκριμένη πολιτική συμμαχιών, που ολοκληρωμένα χάραξε το συνέδριό μας, η οποία προοπτικά θα χαλάσει πολλά από τα σχέδια διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος.

Η ενωτική πολιτική του ΚΚΕ ενοχλεί, γιατί αυτή αποτελεί τον πραγματικό κίνδυνο για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των εκπροσώπων και "αριστερούτσικων" συνδαιτυμόνων τους. Ενοχλεί η άρνηση του ΚΚΕ να δώσει ανοχή και άλλοθι στα διάφορα "κεντροδεξιά" και "κεντροαριστερά" σενάρια. Ενοχλεί, γιατί είναι αδιάλλακτο με κάθε αντίληψη και πρακτική που καλλιεργεί στο λαό τονσυμβιβασμό, την υποταγή.

Ενοχλεί και απειλεί η σταθερή θέση του ΚΚΕ ότι η εργατική τάξη της χώρας μας πρέπει να αποκτήσει συνείδηση του ρόλου και της αποστολής της, να αναλάβει πρωτοβουλίες ενωτικής και κοινής δράσης με την αγροτιά και τα μεσαία στρώματα, που ασφυκτιούν από την πίεση των πολυεθνικών και τους γνωστούς νόμους της οικονομίας της αγοράς. Ενοχλεί ο διεθνισμός του ΚΚΕ που δείχνει το δρόμο της κοινής πάλης των λαών, ενάντια στην κοινή στρατηγική των ιμπεριαλιστών.

Ενοχλεί, κυρίως, η σταθερή προσπάθεια του ΚΚΕ, τα επιμέρους μέτωπα αγώνα για την ανεργία και το εισόδημα, τη μόρφωση και την υγεία, το περιβάλλον και την ειρήνη να συγκλίνουν, στην πορεία, σε ένα ενιαίο λαϊκό ρεύμα, που θα αμφισβητήσει στα σοβαρά την ενσωμάτωση της χώρας στο οργανωμένο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που θα αμφισβητήσει την εξουσία των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ, εμπλουτίζοντας και εκσυγχρονίζοντας θέσεις και κατευθύνσεις προηγούμενων συνεδρίων, δείχνει το δρόμο της συμμαχίας των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων. Το ΚΚΕ διαγράφει τις προϋποθέσεις, για να γίνουν πολιτικές συμμαχίες, που απειλούν και διαβρώνουν το σημερινό σύστημα.

Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο του τόπου ενοχλείται, γιατί το ΚΚΕ δεν υποκύπτει στις προσωρινές δυσκολίες που υπάρχουν, προκειμένου να συγκροτηθεί εδώ και τώρα το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης. Ξέρει καλά πως η δράση για τη συγκρότηση του Μετώπου είναι ένα βήμα εμπρός, η οικοδόμησή του θα είναι πολλά βήματα μπρος, μέσα από δυσκολίες, βεβαίως, και νέα σύνθετα προβλήματα που θα κληθούμε να επιλύσουμε σε κάθε φάση και καμπή του κινήματος.

Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο του τόπου δεν ενοχλείται με τη θεωρητική και συναισθηματική διακήρυξη του σοσιαλισμού, όσο με την πολιτική εκείνη, που διαπαιδαγωγεί και ατσαλώνει έμπρακτα ένα μεγάλο μέρος του λαού στον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, δηλαδή στον αγώνα εκείνο που θα αναδείξει αργά ή γρήγορα την αναγκαιότητα και επικαιρότητα της αλλαγής του συστήματος, του σοσιαλισμού.

***

Στο ερώτημα, λοιπόν, πού πρέπει να δείξουμε τη μεγαλύτερη ικανότητα και μαχητικότητα, η συμπυκνωμένη απάντηση πρέπει να δοθεί, κατά τη γνώμη μας, σε ένα ζήτημα: Στην οικοδόμηση του μετώπου των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Η οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική μας δουλιά πρέπει να υπηρετεί με τη μεγαλύτερη δυνατή επάρκεια αυτό το βασικό καθήκον.

Η ενωτική πολιτική του ΚΚΕ ενοχλεί, γιατί αυτή αποτελεί τον πραγματικό κίνδυνο για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των εκπροσώπων και "αριστερούτσικων" συνδαιτυμόνων τους. Ενοχλεί η άρνηση του ΚΚΕ, να δώσει ανοχή και άλλοθι στα διάφορα "κεντροδεξιά" και "κεντροαριστερά" σενάρια