Αφού τα μελέτησε δεόντως - 19 μέρες το περί δημόσιας υγείας και πέντε μέρες για το ΕΣΥ - η μόνη αρνητική ρύθμιση που βρίσκει είναι η δυνατότητα μετατροπής σε ΝΠΙΔ των ΚΕΔΥ και την ίδρυση του ΕΚΕΕΠΥΥ σαν ΝΠΙΔ...

Ολες τις άλλες διατάξεις τις βρίσκει θετικές (!) στο όνομα των 10.000.000 Ελλήνων, τους οποίους κάκιστα αντιπαραθέτει με τους 70.000 υγειονομικούς και 10.000 γιατρούς του συστήματος υγείας.

Η ΠΟΕΔΗΝ κάνει σαν μην άκουσε τίποτε για το δανεισμό των νοσοκομείων. Λες και δε γνωρίζει ότι 15 νοσοκομεία θα πληρώνουν δόσεις μέχρι το 2001, για τα δάνεια που πήραν πριν το 1981. Δεν είδε και δεν άκουσε τίποτε για τη διατίμηση του νοσήλιου - ξεχωριστό ημερήσιο κόστος για κάθε κατηγορία υπηρεσιών στον άρρωστο - και δεν κατάλαβε τι μπορεί να επιφέρει αυτό στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι ηγέτες της ΠΟΕΔΗΝ έκλεισαν τ' αυτιά τους ακόμα και στους ομοϊδεάτες συντρόφους τους, διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων, που οδύρονται και λένε ότι αυτή η ρύθμιση θα τινάξει τα ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα και θα αναγκαστούν να αυξήσουν τις εισφορές.

Ακόμα και τη θεσμοθέτηση του σχολιάτρου - όπως διαλαμβάνεται στο νομοσχέδιο - τη βρίσκει "απόλυτα θετική". Τι κι αν, για τη θεσμοθέτηση του σχολιάτρου καθιερώνεται κεφαλικός φόρος χιλίων δραχμών για το γονιό και άλλες τόσες για το ασφαλιστικό ταμείο του γονιού, κι αν είναι ανασφάλιστο το παιδί θα πληρώνει και τις δυο χιλιάδες ο γονιός. Κάποτε - το 1991 - όταν η ΝΔ καθιέρωσε τις 1.000 δραχμές εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων ορισμένοι απ' τους σημερινούς ηγέτες της ΠΟΕΔΗΝ έριχναν - και σωστά - το σύνθημα: "Αυτή η πολιτική δεν είναι της υγείας, είναι του χιλιάρικου και της κοροϊδίας". Και τώρα - που μάλιστα κάνουν εκτιμήσεις στο όνομα των 10.000.000 Ελλήνων - δεν ακούν ούτε καν την ηχώ των συνθημάτων τους και καταπίνουν τα χιλιάρικα του Πεπονή... Για τον κοσμάκη, πάντως, είτε ο Σούρλας είτε ο Πεπονής βάζει το χιλιάρικο δεν έχει διαφορά.

Και για να μη θεωρητικολογούμε: Οταν τέθηκε το θέμα της μονιμότητας στη χτεσινοβραδινή συνάντηση της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας με αντιπροσώπους των νοσοκομειακών γιατρών, ο Αν. Πεπονής - με τη σειρά του - έθεσε ευθέως το ερώτημα: "Να βάλω δημοψήφισμα για τη μονιμότητα;".

Δηλαδή, η κυβέρνηση έχει κατά νου πιο "προωθημένα" σχέδια.

Αλλά, δυστυχώς, ο χείριστος κυβερνητικός συνδικαλισμός της οσφυοκαμψίας και η υποταγή των πάντων στις επιδιώξεις και τους στόχους μιας προκλητικής αντικοινωνικής πολιτικής οδηγεί ορισμένους συνδικαλιστές στη δική τους αυτοκαταστροφή και - το πιο επαχθές - στην ανοιχτή απεμπόληση δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πολιτών, που καταχτήθηκαν με σκληρούς αγώνες δεκαετιών.

Γ. Μ.