Παρατηρήσεις και σκέψεις στα προσυνεδριακά κείμενα

Σύντροφοι, στα 21 μου χρόνια, παίρνω για πρώτη φορά μέρος σε προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ και ελπίζω, εκθέτοντας τους προβληματισμούς μου και τις απόψεις, να βοηθήσω σ' αυτόν.

Η απόφασή μου να ενταχθώ στην ΚΝΕ, ήταν περισσότερο μια έκφραση προσωπικής αντίδρασης στο πισωγύρισμα της εποχής, στην ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη. Μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, και αργότερα του ΚΚΕ, αυτό που κατάλαβα καλύτερα είναι η αξία της οργανωμένης πάλης. Η αόριστη αισιοδοξία μου μετατράπηκε σε σιγουριά για την τελική σοσιαλιστική νίκη, αφού στα 5 χρόνια στην ΚΝΕ, γνώρισα καλύτερα τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, είδα τις τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, στο λαό.

Πιστεύω ότι, ανεξάρτητα με την τελική μορφή των κειμένων, θα πρέπει να δώσουμε την προτεραιότητα, ώστε:

α) Να φροντίσουμε, το κόμμα μας και η νεολαία του να βγούνε με τόλμη προς τα έξω, να έχουμε ένα μόνιμο "κανάλι" επικοινωνίας, ενημέρωσης του λαού, ένα συνεχές κάλεσμα αγώνα.

β) Να πείσουμε το λαό και κυρίως την εργατική τάξη για την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα της οργανωμένης πάλης και

γ) Να φροντίσουμε ο λαός, μέσα απ' αυτή τη συλλογική πάλη, να συνειδητοποιήσει την ανάγκη για ολική ρήξη με το σημερινό σύστημα.

1. Για την Εκθεση Δράσης

Πιστεύω πως η ΚΕ γενικά ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του Κόμματος και της ανασυγκρότησής του. Θα ήθελα να κάνω απλά δύο παρατηρήσεις:

Α. Στη σελ. 17, θέση 17. Ισως θα έπρεπε να επισημανθεί πιο έντονα η μείωση της κυκλοφορίας του "Ριζοσπάστη" από το 14ο Συνέδριο ως σήμερα. Σίγουρα τα βαθύτερα αίτια γι' αυτό είναι οι ιδεολογικές αδυναμίες, συνολικά των μελών μας, αλλά και η μη συμμετοχή του συνόλου των μελών μας στους αγώνες, στις κοινωνικές ζυμώσεις, πράγμα που θα γεννούσε την ανάγκη για άμεση, καθημερινή ενημέρωση.

Ομως, πιστεύω ότι δεν πάρθηκαν όλα τα δυνατά άμεσα, πρακτικά μέτρα στήριξης του "Ρ", όπως: α) Η καλυτέρευση της ύλης του, ο εμπλουτισμός της (χωρίς να αλλάξει ο χαρακτήρας του). β) Δεν αξιοποιήθηκαν δοκιμασμένα μέσα προπαγάνδας, όπως αφίσες, εφημερίδες τοίχου, υπήρξε χαλαρότητα στις τακτικές εξορμήσεις με "Ρ", των ΚΟΒ. γ) Για την ύλη θα μπορούσαμε, π.χ., να αξιοποιήσουμε τον κόσμο του πολιτισμού, που είναι γύρω μας, για τις πολιτιστικές (και όχι μόνο) στήλες, να έχουμε μόνιμες συνεργασίες στα Διεθνή με εφημερίδες άλλων ΚΚ, πράγμα που θα βοηθούσε και στην ενημέρωσή μας για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα κ. ά.

Β. Στη σελ. 23, παρ. 22, υποστηρίζεται ότι η νεολαία έρχεται αντικειμενικά σε επαφή με τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, άρα και με την οικοδόμηση του α/α μετώπου και την πάλη για σοσιαλιστική προοπτική.

Πιστεύω πως, αν και η νεολαία δέχεται αντικειμενικά τις επιδράσεις των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων, η πλειοψηφία της δεν κατανοεί τη μορφή τους, τις αιτίες τους και πολύ περισσότερο δεν έρχεται σε επαφή με το α/α μέτωπο και την πάλη για σοσιαλιστική προοπτική. Και νομίζω πως αυτός είναι ο ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, δηλαδή, να φέρει τη νεολαία σε επαφή με το α/α μέτωπο, να την τραβήξει στο πλευρό του μετώπου και της σοσιαλιστικής προοπτικής.

2. Για το Σχέδιο Καταστατικού

Στη σελ. 6, άρθρο 2, πιστεύω πως θα μπορούσε να συμπληρωθεί ότι ένας νέος ως τα 25 χρόνια, που θέλει να γίνει μέλος του ΚΚΕ, να περνάει, αντί για 6 μήνες δόκιμο μέλος, ένα χρόνο στην αντίστοιχη ΚΝίτικη οργάνωση.

3. Για το Σχέδιο Προγράμματος

Πρώτα απ' όλα, νομίζω ότι σωστά μπαίνει ότι ο χαρακτήρας της επαναστατικής αλλαγής στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστικός (Θ. 27). Πράγμα, που αποτελεί κατάληξη όλων των προηγούμενων θέσεων σε συνδυασμό με τη μ - λ θεωρία μας.

Επίσης, εύστοχα μπαίνει, σαν άμεσο καθήκον του Κόμματος, η διαμόρφωση ενός α/α μετώπου πάλης, που δίνει το έναυσμα για συγκρότηση - συσπείρωση ενός μετώπου της εργατικής τάξης με άλλα στρώματα που ζουν κάτω από τη σκληρή εκμετάλλευση της αστικής τάξης. Ετσι, το α/α μέτωπο δίνει το σωστό στίγμα και για την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ. Ενώ συνδέεται άμεσα με τη σοσιαλιστική προοπτική και εντάσσεται στον αγώνα για το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Τα ερωτήματα, οι προβληματισμοί που μου δημιουργήθηκαν κατά το διάβασμα του ΣΠ, είναι ο χαρακτήρας του μετώπου, η σύνθεσή του, ο ρόλος του ΚΚΕ, η δυνατότητά του να προχωρήσει με σειρά μεταρρυθμίσεων στην οριστική ρήξη - ανατροπή του σημερινού συστήματος. Αν και κατά πόσο θα πρέπει και θα μπορέσει να αποτελέσει μέτωπο εξουσίας και τι εξουσία θα ασκεί. Δηλαδή, αν η εξουσία του δε θα αποτελεί πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης του συστήματος (Θ. 30).

Ο χαρακτήρας του μετώπου (Θ. 29 - 30 - 31), δεν είναι, τουλάχιστον στην αρχή, επαναστατικός. Το ίδιο συμβαίνει και με το πρόγραμμα και την εξουσία που θα ασκήσει, η οποία δε θα έρθει σε τελική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά θα εφαρμόσει νόμους (μεταρρυθμίσεις) για την καλυτέρευση της θέσης του εργάτη και το σταμάτημα της ασυδοσίας του κεφαλαίου. Επίσης, θα δώσει βαρύτητα στο δημόσιο τομέα της οικονομίας, ώστε αυτός να μπορεί να ανταγωνιστεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις του. (Θέση 30, σελ. 21). Ομως, ο ρόλος της κυβέρνησης του α/α/μ (Θ. 29) δε θα πρέπει να είναι η διαχείριση της κρίσης του αστικού συστήματος. Τα μέτρα που θα εφαρμόσει και περιγράφονται παραπάνω, δίνουν την εντύπωση για προσπάθειες βελτίωσης του σημερινού συστήματος.

Ακόμα, στην περίπτωση της δημιουργίας μιας κυβέρνησης του α/α/μ, δεν αντιμετωπίζεται η περίπτωση της βίαιης αντίδρασης της άρχουσας τάξης, δίνεται η εντύπωση, η αυταπάτη ίσως, ότι η αστική τάξη θα δεχτεί μια σταδιακή μεταρρύθμιση εναντίον της, που θα έχει φανερό σκοπό την ανατροπή της. Τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση; Θα μπορέσει να έχει την πλήρη υποστήριξη της εργατικής τάξης ή τα μέτρα που θα έχει πάρει δε θα είναι τέτοια που να ξεκαθαρίζουν το ταξικό χαρακτήρα της;

Πάντως, ο προβληματισμός μου είναι στο αν θα πρέπει να στοχεύουμε το α/α/μ να αποτελεί μέτωπο κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας και μάλιστα σαν κυβέρνηση απαραίτητη για τη μετάβαση στο σοσιαλισμό. Ετσι, βάζοντας σαν μονόδρομο αυτό το "στάδιο", αποκλείουμε το απευθείας πέρασμα στο σοσιαλισμό. Υπάρχει η εκτίμηση ότι δε γίνεται μέσα από την πάλη σε ένα α/α/μ να ωριμάσουν οι υποκειμενικές συνθήκες περάσματος στο σοσιαλισμό; Μήπως δεν υπολογίζουμε ότι με το δυνάμωμα του μετώπου μπορεί να βρεθούμε σε μια τέτοια επαναστατική διαδικασία που η εργατική τάξη και το κόμμα της να αναγκαστούν να διεκδικήσουν απ' ευθείας την εξουσία, έστω και βίαια; Ετσι και αλλιώς, αν η πλειοψηφία του λαού πειστεί να συσπειρωθεί κάτω από τα αιτήματα του α/α/μ (έξω από ΕΕ - ΝΑΤΟ, περιορισμός ασυδοσίας των κεφαλαίων κ. ά. (Θ.29)), ήδη θα μπορούμε να μιλάμε για επαναστατική συνείδηση του λαού.

Ακόμα, δημιουργείται ο κίνδυνος να φορτώσουμε καθήκοντα του Κόμματος στο α/α/μ. Το ΣΠ μιλάει για προσπάθεια διαμόρφωσης συνείδησης (ταξικής) στο α/α/μ και αυτό με τη σειρά του στους εργάτες. Νομίζω πως άμεσο και απ' ευθείας κύριο καθήκον του ΚΚΕ είναι αυτό: Η διαμόρφωση ταξικής (επαναστατικής) συνείδησης στα καταπιεσμένα τμήματα του λαού, στην εργατική τάξη.

Ομως, αν καταλήξουμε στην αναγκαιότητα κατάκτησης εξουσίας του α/α/μ, πιστεύω πως στο Πρόγραμμά μας δε θα πρέπει να αποκλείεται και η απ' ευθείας μετάβαση στο σοσιαλισμό, ακόμα και η βίαιη ανατροπή του συστήματος, αφού δε γίνεται να αποκλείουμε τέτοια αλματώδη επαναστατική διαδικασία από ένα αναπτυγμένο α/α κίνημα.

Δύο ακόμα παρατηρήσεις

Α. Σε πολλά μέρη του Προγράμματος, αναφέρεται η ανάγκη για ένα ισχυρό διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, για ανάγκη συντονισμού των ΚΚ. Πιστεύω πως στο πρόγραμμα θα πρέπει να μπει σαν στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ, η δουλιά για δημιουργία μιας Διεθνούς των ΚΚ. Θα μπορούσε να γίνει μια αρχή έστω και με όσα κόμματα συμφωνούν σ' αυτό και βρίσκονται ιδεολογικά κοντά.

Β. Στη σελ. 28, παρ. 36. Η διατύπωση για τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ με τις αγκύλες και τους "επιστημονικούς όρους", μπαίνει μάλλον άστοχα και δείχνει δισταγμό για τη χρησιμοποίηση του θεμελιακού όρου της ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ του ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, που αποτελεί την ουσία της σοσιαλιστικής εξουσίας. Δηλαδή, τη δικτατορία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της (της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού), ενάντια στους, μέχρι τότε, εκμεταλλευτές τους, την αστική τάξη.

Θα ήθελα να τελειώσω με ένα απόσπασμα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο:

"...Οι κομμουνιστές δεν καταδέχονται να κρύβουν τις ιδέες και τους σκοπούς τους. Διακηρύσσουν φανερά ότι οι στόχοι τους μπορούν να πραγματοποιηθούν, μόνο με τη βίαιη ανατροπή κάθε κατεστημένης κοινωνικής οργάνωσης. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση...".

ΚΡΑΝΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Μέλος του Συμβουλίου Αθήνας της ΚΝΕ

ΚΟΒ Κάτω Χαλανδρίου