ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.-Το 17% αγγίζει η ανεργία στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 52% των ανέργων είναι άνεργοι μακράς διάρκειας!Τόσο τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ και της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, όσο και οι έρευνες του Μακεδονικού Ινστιτούτου Εργασίας του ΕΚΘ, παρουσιάζουν μια εικόνα ιδιαίτερα ανησυχητική για την πορεία και το μέλλον της απασχόλησης στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Βόρειας Ελλάδας.

Τα επίσημα στοιχεία για το τέλος του 1995 αναφέρουν πως το 12,5% του ενεργού εργατικού δυναμικού της πόλης είναι άνεργο, ενώ οι εκτιμήσεις του ΜΑΚΙΝΕ ανέβαζαν το ποσοστό την ίδια περίοδο στο 16,5%, με προοπτική να ξεπεράσει το 17% μέσα στο 1996. "Τα δύο τελευταία χρόνια - επισημαίνει ο γενικός διευθυντής του ΜΑΚΙΝΕ Κώστας Παγκαρλιώτας - οι μακράς διαρκείας άνεργοι υπερβαίνουν το 52% του συνόλου των ανέργων, χωρίς καμιά προοπτική να βρουν δουλιά. Πρόκειται για εργαζόμενους εμπειροτέχνες, χωρίς πιστοποιημένη με τίτλο ειδίκευση και προέρχονται κύρια από τον τομέα της βιομηχανίας - μεταποίησης. Η Θεσσαλονίκη δυστυχώς κατέχει δύο πρωτιές: Στις γυναίκες 16 - 24 χρόνων, απόφοιτες γυμνασίου - λυκείου με ποσοστό ανεργίας πάνω από 35% και στους άνδρες 24 - 28 χρόνων, απόφοιτους λυκείων - ΤΕΙ - ΑΕΙ, με ποσοστό 24%".

Για δέκα και πλέον χρόνια, δεν έχει γίνει καμία σοβαρή βιομηχανική επένδυση στο Νομό Θεσσαλονίκης, ενώ οι βιοτεχνίες μεταποίησης - φασόν καθημερινά κλείνουν ή μεταφέρονται σε γειτονικές χώρες προς αναζήτηση πιο φτηνού εργατικού δυναμικού. Ο τριτογενής τομέας δεν πρόσφερε μέχρι τώρα καμία αξιόπιστη λύση στην απασχόληση και τα περίφημα μεγάλα έργα έχουν μείνει στα λόγια. Μόνο από το μετρό και την υποθαλάσσια αρτηρία υπήρχε η προοπτική για 2.000 θέσεις εργασίας. Οι εκροές ανέργων από τη βιομηχανία - μεταποίηση δεν απορροφούνται πουθενά, ενώ η συρρίκνωση της αγροτικής απασχόλησης του νομού, που πλησιάζει το 24%, προσθέτει νέους ανέργους από την ύπαιθρο που αναζητούν στην πόλη δουλιά. Οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές προϊόντων και η έλλειψη επενδύσεων οδηγούν ολόκληρους κλάδους, όπως το μέταλλο, το δέρμα, τον ιματισμό, το ξύλο, στη διάλυση και η "μαύρη" εργασία τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση. Σύμφωνα με στοιχεία του ΜΑΚΙΝΕ, σήμερα η "μαύρη" απασχόληση αναλογεί περίπου στο αριθμητικό ποσοστό των ανέργων.

Επίσης, σύμφωνα με το ΜΑΚΙΝΕ, το πρόβλημα της καταγραφής της ανεργίας είναι σύνθετο, γιατί στις επίσημες λίστες των ανέργων δεν καταγράφονται όσοι δεν έχουν δικαίωμα επιδότησης, οι άνεργες γυναίκες που προσπαθούν να επανενταχθούν στην παραγωγή μετά τη μητρότητα, οι υποαπασχολούμενες αγρότισσες και δεν υπολογίζεται η φαινομενική μείωση του ποσοστού από τη στρατιωτική θητεία.

Η συρρίκνωση της αγροτικής απασχόλησης και οι εισαγωγές προκάλεσαν το κλείσιμο πολλών βιοτεχνιών, που ασχολούνταν με τα αγροτικά μηχανήματα, ενώ τα 30 εκατομμύρια ζευγάρια παπούτσια που εισάγουμε κάθε χρόνο μείωσαν κατά 50% τις βιοτεχνίες δέρματος. "Σε πρόσφατη περιοδεία στους χώρους δουλιάς, διαπιστώσαμε μείωση της απασχόλησης κατά 15%", τονίζει ο Παύλος Αρβανιτίδης, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου. Ο ταμίας του Συνδικάτου Δέρματος, Λευτέρης Βλαχονικόλας,επισημαίνει πως η ανεργία στον κλάδο, εκτός από 3 μήνες το χρόνο, ξεπερνά το 80%. Από τις 300 βιοτεχνίες δέρματος, σήμερα υπολειτουργούν οι μισές και μόνο 10 λειτουργούν κανονικά όλο το χρόνο. "Από το 1985 η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, προσθέτει. Από 7.500 εργαζόμενους έχουν μείνει στον κλάδο περίπου οι μισοί". "Στις οικοδομές, επισημαίνει ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, Βασίλης Αχτσής,η "μαύρη" απασχόληση ξεπερνά το 80%, ενώ οι άνεργοι φτάνουν το 20% και οι υποαπασχολούμενοι το 30%. Η κατάσταση είναι τραγική για όλους, Ελληνες και ξένους".

Η καθιέρωση του 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών, ο έλεγχος των εισαγωγών, η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής μέσα από κλαδικές πολιτικές, η ένταξη και η νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργατών, η πάταξη της "μαύρης" απασχόλησης και η ουσιαστική ενίσχυση των ανέργων είναι μερικές από τις πιο βασικές προτάσεις των συνδικάτων της Θεσσαλονίκης, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και τη συρρίκνωση της απασχόλησης.

Η Θεσσαλονίκη βιώνει, με το χειρότερο τρόπο, αυτή την πολιτική και πέρα από τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας διεκδικεί πλέον επάξια και τον τίτλο της πρωτεύουσας της ανεργίας.

Φίλιππας ΔΕΡΓΙΑΔΕΣ