Κυριακή 5 Μάη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Η Πρωτομαγιά και τα καθήκοντα των κομμουνιστών

Του Παναγιώτη ΣΟΦΟΥ*

Η μαζική και δυναμική παρουσία των εργαζομένων στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα στους χώρους δουλιάς, στα εργοστάσια, έστειλε αισιόδοξα μηνύματα σε όλη την εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα.

Υπογραμμίζει την παρουσία ισχυρού ταξικού ρεύματος μέσα στην εργατική τάξη, απαντάει στη λογική της ταξικής συνεργασίας, του κοινωνικού εταιρισμού και της υποταγής στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, αποδεικνύει με ζωντανό και μαχητικό τρόπο ότι η εργατική τάξη της χώρας μας δεν υποτάσσεται, αντιστέκεται, διεκδικεί και προβάλλει τα πραγματικά της αιτήματα, αμφισβητεί τις επιλογές της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκφραστών. Αναδεικνύει τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, απαντάει στην αντιλαϊκή πολιτική, που ασκείται απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Εδωσε αγωνιστικό, ταξικό περιεχόμενο στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις, παρά την προσπάθεια των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, "ΣΥΝ", φορέων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που είναι πλειοψηφία στα ανώτερα όργανα, να υποβαθμίσουν και να εκφυλίσουν το ταξικό νόημα της Πρωτομαγιάς. Η λογική της ταξικής συνεργασίας αποτυπώθηκε και στο κεντρικό σύνθημα που πρόβαλλαν "πρώτα η κοινωνία", προσπαθώντας να σβήσουν το χάος που χωρίζει τους εργάτες από το κεφάλαιο, τους εκμεταλλευτές από τους εκμεταλλευόμενους, να κρύψουν ότι η φτώχεια, οι στερήσεις, η ανεργία σημαίνουν αύξηση των κερδών των κεφαλαιοκρατών.

Με τον ίδιο μαζικό, μαχητικό και αγωνιστικό τρόπο, τίμησαν την 1η Μάη και οι εργάτες της Μόσχας, της Κούβας, της Ιταλίας, της Τουρκίας και αλλού.Κοινά τα αιτήματα, όχι στην πείνα και την ανεργία, κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις, όχι στην εκμετάλλευση.

Κοινός ο εχθρός, οι συνασπισμένες δυνάμεις των μονοπωλίων, η "νέα τάξη πραγμάτων".

Κοινά τα οράματα και οι στόχοι, όχι στη ληστεία των πολυεθνικών. ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.

Οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις των εργατών όλου του κόσμου και οι νεκροί εργάτες από τα βόλια των οργάνων του κεφαλαίου στην Κωνσταντινούπολη έδωσαν απάντηση στις θεωρίες για το τέλος των ιδεολογιών, απέδειξαν ότι ο μαρξισμός- λενινισμός, η ιδεολογία της εργατικής τάξης και ο προλεταριακός διεθνισμός είναι όσο ποτέ επίκαιρη, ότι η αλληλεγγύη με τους εργάτες όλου του κόσμου που μάχονται τη "νέα τάξη πραγμάτων" είναι πρώτο καθήκον.

Η μαζικότητα των εκδηλώσεων απέδειξε ότι υπάρχει ο πυρήνας που με σωστά αιτήματα και στόχους μπορεί να συσπειρώσει την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, ώστε να βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις προς το συμφέρον ολόκληρης της εργατικής τάξης και του λαού.

Αυτή η διαπίστωση είναι που βάζει σοβαρά καθήκοντα στο ΚΚΕ, στον κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια, στους Κνίτες και τις Κνίτισσες, ώστε να δράσουν μέσα από τα συνδικάτα, στους τόπους δουλιάς και κατοικίας για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων να μετατρέψουν τη δυσαρέσκεια σε συνεπή, συνεχή πάλη και αγώνα και να αναδείξουμε την ανάγκη του συντονισμού της κοινής δράσης με όλους τους εργαζόμενους, την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών δύναμης στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος. Πάνω απ' όλα όμως, να ωριμάζει η συνείδηση της εργατικής τάξης, σαν βασική προϋπόθεση για να κατανοήσει τον ηγετικό της ρόλο στην πάλη του λαού ενάντια στο κεφάλαιο και τα μονοπώλια.

Κατακτά την ικανότητα συσπείρωσης πλατιών λαϊκών στρωμάτων, τους αγρότες, τους ΕΒΕ, τη νεολαία, ενάντια στις επιλογές των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η εργατική τάξη θα κατανοεί το ρόλο της σαν πρωτοπόρα δύναμη, σαν η συνεπής δύναμη που μπορεί να ανατρέψει το σύστημα του καπιταλισμού, όσο οι αγώνες διευρύνονται, όσο τα αιτήματα αγκαλιάζουν πλατιές μάζες και αμφισβητούν τις επιλογές της άρχουσας τάξης.

Η δυναμική των αγώνων είναι εκείνη που δημιουργεί τις προϋποθέσεις συμμαχιών με τα άλλα λαϊκά στρώματα και τη δημιουργία μετώπου πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Είναι φανερό ότι μόνο οι αγώνες, όσο σκληροί κι αν είναι, δεν μπορούν από μόνοι τους να αλλάξουν τη συνείδηση της εργατικής τάξης, να τη μετατρέψουν σε δύναμη συσπείρωσης και ανατροπής.

Βασική προϋπόθεση είναι η δράση του κομμουνιστών, η παρέμβαση του ΚΚΕ μέσα στην εργατική τάξη να αναδείχνει τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματά της, να εξηγεί τον ταξικό χαρακτήρα του συστήματος, το ρόλο του κεφαλαίου, τις πολιτικές και τους πολιτικούς που το υπηρετούν, να ξεσκεπάζει τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, να προβάλλει την προοπτική του σοσιαλισμού.

Για να είναι αποτελεσματική η παρέμβαση του Κόμματος στην εργατική τάξη, για να υλοποιηθούν οι στόχοι του, είναι απαραίτητο να στρέψουμε το κύριο βάρος της δουλιάς μας στην εργατική τάξη, να συσφίξουμε ακόμα περισσότερο τους δεσμούς μας μαζί της, να πυκνώσουμε τις γραμμές του Κόμματος με πρωτοπόρους εργάτες.

Οι αγώνες που μέχρι τώρα πραγματοποιούνται, τα θετικά αποτελέσματα των αρχαιρεσιών σε αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία, η μαζικότητα και το ταξικό περιεχόμενο των πρωτομαγιάτικων εκδηλώσεων, φανερώνουν την απήχηση των προτάσεων του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα.

Επιβεβαιώνουν την ορθότητα της πολιτικής του, αναδεικνύουν την ανάγκη ενίσχυσης και ισχυροποίησης του ΚΚΕ σαν βασική προϋπόθεση, ώστε να μπορέσει η εργατική τάξη να παίξει τον πρωτοπόρο και καθοδηγητικό ρόλο ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

*ΟΠαναγιώτης Σοφός είναι μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ

Είναι φανερό ότι μόνο οι αγώνες, όσο σκληροί κι αν είναι, δεν μπορούν από μόνοι τους να αλλάξουν τη συνείδηση της εργατικής τάξης, να τη μετατρέψουν σε δύναμη συσπείρωσης και ανατροπής.

Βασική προϋπόθεση είναι η δράση του κομμουνιστών, η παρέμβαση του ΚΚΕ μέσα στην εργατική τάξη να αναδείχνει τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματά της, να εξηγεί τον ταξικό χαρακτήρα του συστήματος, το ρόλο του κεφαλαίου, τις πολιτικές και τους πολιτικούς που το υπηρετούν, να ξεσκεπάζει τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, να προβάλλει την προοπτική του σοσιαλισμού


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ