Παρασκευή 12 Απρίλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ;

"Δεν είμαστε αισιόδοξοι. Είμαστε πολύ αισιόδοξοι". Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα έληξαν το προηγούμενο Σάββατο οι εργασίες του συνεδρίου των νομαρχών. Και τώρα, που τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν αλλού, είναι καιρός να σταθούμε ψύχραιμα σε ορισμένα ζητήματα - προβλήματα που αναδείχτηκαν και μέσα από το συνέδριο, παρά τις προσπάθειες που έκανε η ηγεσία της ΕΝΑΕ να στρογγυλέψει τα πράγματα.

***

Ζήτημα πρώτο: Στους 15 μήνες της λειτουργίας της η αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν κατόρθωσε στο ελάχιστο να πείσει ότι διαφέρει ουσιαστικά από την προηγούμενη κατάσταση με τους διορισμένους νομάρχες. Σ' αυτή την παραδοχή συμφώνησαν όλοι. Και δε θα μπορούσαν να διαφωνήσουν, αφού όλοι όταν κάθονται στα γραφεία τους, γίνονται αποδέκτες οδηγιών της κεντρικής διοίκησης με τη χαρακτηριστική προσταγή "εντέλλεστε" και με βάση αυτήν την προσταγή λειτουργούν. Το μόνο νέο στην όλη υπόθεση παραμένει το πρόσωπο του νομάρχη.

Η διαφωνία, που εκφράστηκε ήταν για την αιτία του προβλήματος. Αρκετά απλοϊκά υποστηρίχτηκε ότι αυτό που φταίει είναι η άρνηση της κρατικής μηχανής να παραδώσει μέρος της εξουσίας της. Και με βάση έναν τέτοιο ισχυρισμό, το διάστημα πριν από το συνέδριο αναπτύχθηκε μία αντιπαράθεση γύρω από τη θέση του περιφερειακού διευθυντή, έτσι που, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι καταργείται η θέση, να αρχίσουν οι πανηγυρισμοί. Μόνο που κι αυτοί κράτησαν λίγο, καθώς γρήγορα έγινε καθαρό πως ο έλεγχος από την κεντρική διοίκηση θα συνεχίσει να υπάρχει και μάλιστα ασφυκτικότερος από τη θέση του αναπληρωτή γενικού διευθυντή της περιφέρειας. Η νίκη ήταν πύρρεια και δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, αφού από την αρχή η συζήτηση δεν έγινε στη βάση του πώς η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση θα αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο και περιεχόμενο ως τοπική δημόσια εξουσία και βασικός συμμέτοχος σε μια ανάπτυξη που έχει ανάγκη η χώρα. Η συζήτηση έγινε μόνο στη βάση του πώς περισσότερα όργανα θα μοιραστούν την ίδια, ως προς το περιεχόμενό της, εξουσία. Εγινε μεγάλη συζήτηση, για το πόσες αρμοδιότητες θα έχει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και δεν έγινε καθόλου συζήτηση για το γεγονός ότι όποιες αρμοδιότητες κι αν έχει, οι κατευθύνσεις, που αφορούν τη λειτουργία της, επιβάλλουν σ' αυτήν μια δράση που θα επιβαρύνει περισσότερο τον πολίτη - αποδέκτη. Εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Σπ. Χαλβατζής επέστησε την προσοχή των συνέδρων στο γεγονός ότι: Οι οδηγίες της ΕΕ, ιδιαίτερα η 92/50 και σχετικό ΠΔ που έγινε με βάση αυτήν, καθώς και οι επιταγές των νόμων 2218 και 2240/94 επιβάλλουν ότι οι υπηρεσίες με τις οποίες λειτουργεί η ΝΑ και όλη η Τοπική Αυτοδιοίκηση (τεχνικές, οικονομικές, διοικητικές), οι αρμοδιότητές της για την υγεία, τον πολιτισμό, την παιδεία και άλλες, όλα, να μπορούν να ανατίθενται σε ιδιώτες.Είπε, δηλαδή, πως το σκηνικό μέσα στο οποίο καλείται να κινηθεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση είναι εξ αρχής παγιδευμένο, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως χωρίς ουσιαστική αντίδραση σ' αυτές τις κατευθύνσεις, δεν μπορεί να υπάρχει ευοίωνο μέλλον για το θεσμό.

***

Ζήτημα δεύτερο: Οι οικονομικοί πόροι που παρέχει η κεντρική διοίκηση στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση αντιστοιχούν στα 5/8 των όσων η ίδια καθόρισε σαν ελάχιστα για την κάλυψη των λειτουργικών της αναγκών. Γίνεται εύκολα κατανοητή η απόσταση που δημιουργείται στην περίπτωση που η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση αποφάσιζε να παίξει και έναν αναπτυξιακό ρόλο. Η απάντηση σ' αυτή την πραγματικότητα, από το εσωτερικό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, δε δίνεται στην κατεύθυνση του να αποδοθούν σ' αυτήν όλοι οι πόροι που της ανήκουν, αλλά με μια λογική ανταποδοτικότητας, που οδηγεί σε πρόσθετο χαράτσωμα των πολιτών και μετατρέπει την ΤΑ σε μοχλό εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής, της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας.

***

Ζήτημα τρίτο: Θα μπορούσε να είναι και το πρώτο. Αφορά το προσωπικό που καλείται να επανδρώσει τις νομαρχίες. Οι εργασιακές σχέσεις είναι στον αέρα. Ο νεοεισερχόμενος δεν έχει καμία από τις διασφαλίσεις - ειδικά τις ασφαλιστικές - που έχουν κατακτήσει με δεκαετίες αγώνων οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο δημόσιο, ενώ οι ήδη δημόσιοι υπάλληλοι βλέπουν πως μια μετάταξή τους στη νομαρχία συνοδεύεται και από μία μισθολογική καθήλωση. Αυτόματα δημιουργείται το ερώτημα για το αν μπορεί να υπάρξει οργανωτική ανάπτυξη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης όσο αυτή θα αντιμετωπίζεται σαν ένας διοικητικός μηχανισμός για το πέρασμα αντιλαϊκών επιλογών και στις εργασιακές σχέσεις και όχι σαν ουσιαστικός παράγοντας ανάπτυξης με υπηρεσίες και προσωπικό που θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε έναν τέτοιο ρόλο.

Και τα τρία ζητήματα ήταν, θεωρητικά, το αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκε το συνέδριο. Απαντήσεις στην κατεύθυνση υπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων δε δόθηκαν. Η ικανοποίηση, που εκφράστηκε με εκφράσεις όπως "είμαστε πολύ αισιόδοξοι", δε σηματοδοτεί τίποτα άλλο παρά την ικανοποίηση όσων έχουν αποδεχτεί το ρόλο τους ως συμπληρώματα της αστικής κρατικής μηχανής. Κι απ' αυτή τη σκοπιά δε σημαίνει τίποτα για το λαϊκό κίνημα παρά μόνο πως η πάλη για μια λαϊκή αυτοδιοίκηση θα πρέπει να ενταθεί στη βάση των πραγματικών προβλημάτων, όπως αυτά της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, προβλήματα που έμειναν εκτός της αίθουσας του συνεδρίου.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Το σκηνικό μέσα στο οποίο καλείται να κινηθεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση είναι εξ αρχής παγιδευμένο, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως χωρίς ουσιαστική αντίδραση στις κατευθύνσεις αυτές, δεν μπορεί να υπάρχει ευοίωνο μέλλον για το θεσμό


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ