Συμπέρασμα: Οταν σε μια μόνο φράση έχεις κατορθώσει - καθώς ...υπερίπτασαι ακόμα - να αποδώσεις τόσο εύληπτα την πολιτική του "γιες" απέναντι στους Αμερικανούς. Οταν, ταυτόχρονα, έχεις αναγορεύσει τους τελευταίους σε ειρηνοποιούς, παρέχοντας δημοσίως "προσκλήσεις" επέμβασης του Λευκού Οίκου στα Βαλκάνια. Και, παράλληλα, όταν στην ίδια φράση καταφέρνεις να πρωτοστατείς στην καλλιέργεια αυταπατών για τη δράση των ΗΠΑ στην περιοχή, και ειδικά σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, έ, τότε καθίσταται, λίγο - πολύ, σαφές τι προτίθεσαι να κάνεις μόλις ...πατήσεις στο έδαφος. Ας σημειωθεί ότι η έκκληση προς τους Αμερικανούς, να θεσπίσουν αρχές συμβίωσης (!) μεταξύ χωρών και λαών στην Ανατολική Μεσόγειο, ήρθε ακριβώς μετά τα ...περήφανα πρωθυπουργικά λόγια - του αέρα (και) αυτά - ότι δε θα καθορίσουν οι Αμερικανοί το ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή...

Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Κ. Σημίτης προσγειώθηκε στις ΗΠΑ - έχοντας στις αποσκευές του τις μόνιμες "ευχαριστίες" προς τον "σύμμαχο" Μπιλ - τίποτα δεν αποκλείει να "ξεχάσει" λίγο τον ...Κολ και να σπάσει το ρεκόρ αμερικανοφροσύνης του προκατόχου του, Α. Παπανδρέου, που, πριν δυο χρόνια στις ΗΠΑ, αναφώνησε εκείνο το μνημειώδες "πάμε χέρι χέρι με τον Κλίντον"!Ανεξάρτητα, όμως, από το πώς ο Κ. Σημίτης, μαζί με τους εγχώριους "τηλε-συσκοτιστές" της πραγματικότητας, σχεδιάζουν να αποτυπώσουν τα "επιτεύγματα" του ταξιδιού του στις ΗΠΑ, το βέβαιο είναι ότι ένας νέος γύρος παζαριού, για το ρόλο που εκλιπαρεί να παίξει στα Βαλκάνια η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, ξεκινά στην Ουάσιγκτον. Μόνο, που τούτη τη φορά το παζάρι είναι τόσο ευδιάκριτο, που η υποτέλεια δεν κρύβεται με τίποτα. Η πολιτική της εξάρτησης έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που έχει απολεσθεί πλήρως ο μανδύας της "ευφυούς διπλωματίας", με αποτέλεσμα ο ζητιάνος (και όχι ο βασιλιάς) να είναι πλέον ολόγυμνος. Οσο και η υποταγή του.

Γράφει ο Τσέσι Χελμς, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας, σε επιστολή του, που αποκαλύφθηκε προχτές: "Η Τουρκία είναι ένας πολύ σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ, αφού στρατηγικά μάς ενδιαφέρει, λόγω του ρόλου - "κλειδί", που διαθέτει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ως πρόσβαση προς τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες. Παράλληλα, αποτελεί τον αποδέκτη των πετρελαίων του Αζερμπαϊτζάν και του Καζαχστάν, ενώ αποτελεί και παράγοντα σταθερότητας"... Οσο για τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας Γ. Πέρι, ήταν σαφέστατος κατά την πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Αμυνας των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ στα Τίρανα: Η Τουρκία είναι το προπύργιο της αμερικανικής επικυριαρχίας στη Νότιο Βαλκανική, που περνά μέσα από τον άξονα Τίρανα - Σκόπια - Αγκυρα.

Μόνο όποιος δε θέλει να δει, μόνο όποιος επιδιώκει να εισαγάγει τη "μαζική τύφλωση", σαν πολιτική πρακτική και, τελικά, μόνο όποιος προσπαθεί να εξαπατήσει, αρνείται να τοποθετήσει το ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, ενώ είναι πασίδηλο ότι τα συμφέροντά τους "περνούν" μέσα από τη στήριξη της Αγκυρας. Οι ΗΠΑ δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν, οι όποιοι σχεδιασμοί τους να καθυστερήσουν και, πολύ περισσότερο, να αμφισβητηθούν, λόγω των εκκρεμουσών ελληνοτουρκικών διαφορών. Πιέζουν, για την προώθηση "λύσης - πακέτου", ώστε να εφαρμοστούν οι αμερικανοΝΑΤΟικοί "κανόνες συμβίωσης" στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Σε κάθε περίπτωση, και δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, οι όποιες, υπαρκτές ή ανύπαρκτες, "επιτυχίες" των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης σε τέτοιου είδους συναντήσεις με τα αφεντικά - "επιτυχίες", που πάντα βαφτίζονται "εθνικές" - δεν αφορούν, παρά μόνο την ίδια. Το κόστος, όμως, αφορά εξ ολοκλήρου τον ελληνικό λαό, αφού αυτός πληρώνει πάντα το "λογαριασμό".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η ελληνική κυβέρνηση πράττει ό,τι αρμόζει στους υποτελείς. Προσφέρεται, ως πιόνι στην αμερικανική σκακιέρα της "νέας τάξης" και είναι έτοιμη να συμβάλει στην εφαρμογή της αμερικανικής "ειρήνης" και "σταθερότητας"