ΘΩΜΑΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΝΑΚΗΣ,Αθήνα: Στο Ακτιο Πρέβεζας - ως γνωστό - υπάρχει αμερικάνικη βάση των αεροπλάνων Αβακς. Ενα τέτοιο αεροπλάνο, έχοντας προηγμένη τεχνολογική δυνατότητα, χωρίς καν να απομακρυνθεί από την περιοχή της βάσης του, μπορεί από απόσταση 200 ναυτικών μιλίων (370 χλμ) ν' ανιχνεύσει, παρακολουθήσει και αναγνωρίσει ένα ελικόπτερο που πετάει χαμηλά, αλλά και με ηλεκτρονικές παρεμβολές να το κάνει ν' αποσυντονιστεί, να χάσει τον προσανατολισμό του και να πέσει. Ούτε η καλύτερη πραγματογνωμοσύνη δεν μπορεί να διαπιστώσει το αίτιο της πτώσης αυτής. (Η απόσταση του Ακτιου από την περιοχή της βραχονησίδας Ιμια είναι 600 χλμ).

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ,Περιστέρι (Αττικής): Είμαι ένας ταπεινός Ελληνας πολίτης. Οι πρόγονοί μου το 1821 έχυσαν ποτάμι το αίμα τους για τη λευτεριά της Πατρίδας. Το ίδιο και στον εμφύλιο, όπου η οικογένειά μου είχε οκτώ σκοτωμένους. Εγώ αγωνίστηκα πρωτοπόρος στη Νομική και στο Πολυτεχνείο.Βλέποντας τα πρόσφατα γεγονότα με τους Τούρκους θα ήθελα να σημειώσω ότι: Οι πολυεθνικές της Αμερικής και της Ευρώπης, που ως επί το πλείστον, ελέγχονται από φιλάργυρους Εβραίους, θέλουν να βάλουν κάτω από τον έλεγχό τους τα πετρέλαια του Αιγαίου, είτε βάζοντας τους δύστυχους Τούρκους και Ελληνες να χύσουν το αίμα τους σε έναν πόλεμο, είτε, και το πιο πιθανό, δίνοντας στους ημέτερους καπιταλιστές ή στους αντίστοιχους Τούρκους ψιχία.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΡΑΠΤΗΣ,Ζωγράφου (Αττικής): Είμαι συνταξιούχος αστυνομικός. Τα δυο τελευταία χρόνια ζω σε άθλια κατάσταση. Υπηρετούσα στην Αστυνομία, αλλά απολύθηκα για "πολιτικούς λόγους" επειδή ασχολούμουν με μαρξιστικά βιβλία. Συνταξιοδοτήθηκα ύστερα από αυτό, με σύνταξη 57.000 δρχ. το μήνα. Είμαι πια άνεργος και τα αδέλφια μου (όλα ακροδεξιά) δε με βοηθούν καθόλου. Δε μου δίνουν ούτε ένα 500σάρικο τη μέρα για να φάω.

Πρόσφατα θέλησα να νοικιάσω το διαμέρισμα του πατέρα μου, όπου διαμένω, αλλά πηγαίνοντας στο Υποθηκοφυλακείο να πάρω αντίγραφο συμβολαίου, μου ζήτησαν 11.700 δρχ. Γνωρίζοντας που οφείλονται αυτά, ζητώ προστασία από κάθε αρμόδιο ή μη, για την επιβίωσή μου.

Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ από τη Μυτιλήνη, διαμαρτύρεται - με επιστολή του στον υπουργό Παιδείας, κοινοποιώντας τη στα ΜΜΕ Αθήνας και Λέσβου - για το παρακάτω θέμα: "Είμαι ένας αγανακτισμένος πολίτης - γράφει - και δεν είναι δυνατόν να ανεχθώ την απάνθρωπη, απαράδεκτη και ρατσιστική ενέργεια, να απολυθεί η καθαρίστρια του Γυμνασίου - Λυκείου Παμφίλων - Λέσβου γιατί ο γιος της ήταν φορέας του ΑΙDS.

Ο γιος τελικά της άτυχης γυναίκας πέθανε και κηδεύτηκε στις 3 Γενάρη 1966 στην Κοινότητα Παμφίλων.

Ζητώ να αναλάβετε το θέμα και να επαναφέρετε στη θέση της, τη δυστυχισμένη μητέρα, απολυμένη καθαρίστρια του Γυμνασίου - Λυκείου Παμφίλων - Λέσβου.