Πολλά είπε ο πρωθυπουργός στην προχτεσινή, εφ' όλης της ύλης συνέντευξή του, για τον "κοινωνικό διάλογο" και την υποτιθέμενη ετοιμότητα της κυβέρνησης, να συζητήσει με τους "κοινωνικούς εταίρους", για τα πολλά και οξυμένα κοινωνικά προβλήματα. Ιδιαίτερης, μάλιστα, προβολής έτυχε η επονομαζόμενη Εθνική Κοινωνική Συμφωνία (ΕΚΣ), η οποία εκτιμήθηκε σαν βασικός μοχλός και προϋπόθεση της εφαρμογής του κυβερνητικού προγράμματος. Το ίδιο έγινε και στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, όπου συγκεκριμενοποιήθηκε παραπέρα το αντικείμενο της ΕΚΣ στα παρακάτω ζητήματα: Την εισοδηματική πολιτική, τη σύνδεση αμοιβών - παραγωγικότητας και την υιοθέτηση μέτρων για την αύξηση της απασχόλησης.

Ενα και μόνο, αλλά αδιαμφισβήτητο, στοιχείο είναι αρκετό, για την πέρα κάθε αμφιβολίας απόδειξη της εκτίμησης αυτής. Και για τα τρία, ιδιαίτερα σοβαρά ζητήματα, που προτείνονται ως αντικείμενο του "διαλόγου" και της ΕΚΣ, υπάρχουν καταληγμένες αποφάσεις και ανειλημμένες δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Αποφάσεις και δεσμεύσεις, μάλιστα, που βρίσκονται σε κατάφωρη αντεργατική κατεύθυνση. Η εισοδηματική πολιτική είναι καταληγμένη από το πρόγραμμα της λεγόμενης σύγκλισης και, όπως παραδέχτηκε τις προάλλες ο υπουργός των Οικονομικών, για τρία τουλάχιστον ακόμη χρόνια, θα συνεχιστεί η σκληρή, μονόπλευρη λιτότητα. Η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα και η(λογική και αναπόφευκτη κατά την κυβέρνηση) πλήρης αποσύνδεσή του, από το κόστος ζωής και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, αποτελεί παλιό "αίτημα" των μεγαλοεπιχειρηματιών και στόχο της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, από τον καιρό ακόμη, που υπουργός Εργασίας ήταν ο αείμνηστος Γενηματάς. Τέλος, τα μέτρα για τη δήθεν αύξηση της ανεργίας είναι ήδη καταγραμμένα στη γνωστή "Λευκή Βίβλο" (όπως και η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας) και βρίσκονται στην κατεύθυνση της λεγόμενης απελευθέρωσης και της θεσμοθέτησης των ευλύγιστων μορφών εργασίας. Με άλλα λόγια, στην ενίσχυση της ακόμη περισσότερο ασύδοτης δράσης των εργοδοτών και της βαρύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με συστήματα όπως: Το ωρομίσθιο, η κατάργηση του 8ωρου - 40ωρου, η μείωση των ωρών απασχόλησης με αντίστοιχη μείωση των αμοιβών, η επιδότηση με ζεστό κρατικό χρήμα των εργοδοτών, για τις προσλήψεις που κάνουν, κλπ.

Μπορεί, επομένως, ο πρωθυπουργός, να μιλά για διάλογο, αλλά η ωμή αλήθεια λέει, πως πρόκειται, για μια ακόμη επιχείρηση εξαπάτησης και υποταγής της εργατικής τάξης στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των βιομηχάνων και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της επονομαζόμενης ΕΚΣ. Και μπορεί, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, να προετοιμάζεται ήδη να βάλει την υπογραφή της, οι εργαζόμενοι, όμως, πρέπει και μπορούν να αντιδράσουν αποφασιστικά. Οχι μόνο, γιατί κρίνονται μεγάλες και σοβαρές κατακτήσεις τους, αλλά και γιατί διαθέτουν τη δύναμη, να αποτρέψουν τα αντεργατικά αυτά σχέδια και να επιβάλουν τις δικές τους προτάσεις και λύσεις.