Ο πραγματικός λογαριασμός | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ο πραγματικός λογαριασμός

Μόνο με όσα χάρισε πρόσφατα η κυβέρνηση στους Λάτση - Βαρδινογιάννη, μπορούσε να ικανοποιήσει πλήρως όλα τα βασικά αιτήματα των αγροτών.

Επανειλημμένα, ο υπουργός Γεωργίας ισχυρίστηκε ότι τα αιτήματα των αγροτών στοιχίζουν 1 τρισ. δραχμές. Φαίνεται ότι ο Στ. Τζουμάκας και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βγάζουν συμπεράσματα από τα ποσά που χαρίζουν στους εφοπλιστές, στους βιομηχάνους και τραπεζίτες, είτε με την παραγραφή των χρεών τους, είτε με χαριστικές και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις που κάθε φορά κάνουν. Βεβαίως, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση με ευκολία και ευχαρίστηση ικανοποιεί τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ, αντιθέτως, όταν καλείται να ικανοποιήσει δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, των αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, των συνταξιούχων, εμφανίζεται πολύ "τσιγκούνα" και "φουσκώνει" το λογαριασμό, για να επικαλείται τις δυσχέρειες των οικονομικών του κράτους.

Αλλά ας δούμε - με μερικά παραδείγματα - πόσο στοιχίζει, στην πραγματικότητα, η ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων των ξεσηκωμένων αγροτών:

Το αίτημα για ενίσχυση όλων των βαμβακοπαραγωγών, για να φτάσει το εισόδημά τους στις 90.000 δραχμές το στρέμμα, στοιχίζει κάτι παραπάνω από 100 δισ. δραχμές. Συγκεκριμένα, υπολογίζει η κυβέρνηση ότι η συνολική παραγωγή βαμβακιού στην Ελλάδα φτάνει στα 1.220.000 τόνους. Με 230 δραχμές το κιλό που θα πάρουν οι βαμβακοπαραγωγοί θα εισπράξουν 280 δισ. δραχμές. Αν η κυβέρνηση ικανοποιήσει το αίτημα για συνολικό εισόδημα 90.000 δραχμές το στρέμμα, το συνολικό ποσό που θα πάρουν οι παραγωγοί θα είναι 387 δισ. δραχμές (4.300.000 στρέμματα που καλλιεργούνται με βαμβάκι επί 90.000 δραχμές το στρέμμα). Αρα, η επιπλέον επιβάρυνση για ενίσχυση των βαμβακοπαραγωγών θα είναι 107 δισ. δραχμές.

Το αίτημα για αύξηση εξισωτικών αποζημιώσεων στους Ελληνες κτηνοτρόφους στοιχίζει 26 δισ. δραχμές. Υπάρχουν περί τα 13 εκατομμύρια επιλεγμένα αιγοπρόβατα και με αύξηση 2.000 δραχμών κατά ζώο το συνολικό ποσό φτάνει τα 26 δισ. δραχμές.

Το αίτημα για τράνζιτ τιμή στο πετρέλαιο μπορεί να καλυφθεί από τα χρήματα που θα συγκεντρώσει η κυβέρνηση, αν περιορίσει λίγο το αφορολόγητο στην τιμή του πετρελαίου, που καταναλώνουν οι εφοπλιστές, οι οποίοι πληρώνουν σε τράνζιτ τιμή.

Το αίτημα για μείωση κατά 50% της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας χρειάζεται πάρα πολύ λιγότερα χρήματα απ' όσα χαρίζει στην "ΠΕΣΙΝΕ", στην οποία παρέχεται το ρεύμα σε εξευτελιστική τιμή. Ας αυξήσει εκεί την τιμή η κυβέρνηση κι ας τη μειώσει για τους αγρότες.

Το αίτημα για την ενίσχυση του εισοδήματος των σταφιδοπαραγωγών δεν κοστίζει παραπάνω από 2 δισ. δραχμές, αφού η παραγωγή σταφίδας είναι πάρα πολύ μικρή λόγω των περιορισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το αίτημα για ρύθμιση των χρεών δε θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά απλώς θα μειώσει κάπως τα τεράστια κέρδη των τραπεζών, που κερδοσκοπούν σε βάρος των αγροτών.

Το αίτημα για γρήγορη πληρωμή από τον ΕΛΓΑ των αποζημιώσεων για καταστροφές στην παραγωγή δεν αφορά τον κρατικό κορβανά, αφού οι ίδιοι οι αγρότες πληρώνουν εισφορά στον ΕΛΓΑ για τις αποζημιώσεις.

Τα αιτήματα για τα οπωροκηπευτικά, τα καπνά, τη βιομηχανική ντομάτα και άλλα προϊόντα δεν απαιτούν χρηματικές ενισχύσεις από την κυβέρνηση, αλλά απαιτούν απ' αυτή να μην σκύβει το κεφάλι και να μη δέχεται δουλικά τις αποφάσεις της Κομισιόν, που "ενταφιάζουν" αυτά τα προϊόντα.

Από τα παραπάνω παραδείγματα γίνεται φανερό ότι η ικανοποίηση των άμεσων αγροτικών αιτημάτων δε στοιχίζει παρά 130 - 150 δισ. δραχμές και ο ισχυρισμός περί 1 τρισ. είναι αποπροσανατολιστικός και χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθεί η άρνηση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα δίκαια αγροτικά αιτήματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με τα χρήματα που χάρισε η κυβέρνηση στους Βαρδινογιάννη και Λάτση, ύψους 200 δισ. δραχμών, που χρωστούσαν ως αποθήκευτρα για καύσιμα που διατηρούσαν σε κρατικές δεξαμενές, θα μπορούσε να ικανοποιήσει όλα τα βασικά αιτήματα των αγροτών. Και, βεβαίως, δε χάρισε μόνο στον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση. Διέγραψε χρέη 200 δισ. δραχμών των Τσιμέντων Χαλκίδας "Κιοσέογλου". Πριν από 10 μέρες, ρύθμισε χρέη 1,2 τρισ. των ΠΑΕ και εφοπλιστών που έφερναν λαθραία κότερα, αυτοκίνητα και άλλα είδη. Οι νόμιμες φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές, ανώνυμες εταιρίες και άλλους κεφαλαιοκράτες υπερβαίνουν τα 600 δισ. δραχμές.

Αρα, το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, αλλά πρόβλημα πολιτικής βούλησης για λύση των προβλημάτων των αγροτών, την οποία δε διαθέτει η κυβέρνηση, αφού δουλικά υποτάσσεται στις επιλογές της ΕΕ.