Τα αιτήματά τους ξεκινάνε από τα συγκεκριμένα προϊόντα που καλλιεργεί η κάθε περιοχή, γενικεύονται, όμως, και ενώνονται στην πορεία, γιατί κοινές είναι οι αιτίες που τα γεννούν, κοινές είναι και οι συνέπειες που δημιουργούν χρέη, φτώχεια, ξεκλήρισμα.

Αντιστέκονται, λοιπόν, οι αγρότες στο ξεκλήρισμά τους, γιατί θέλουν να ζήσουν στα χωριά τους. Γιατί δε θέλουν να προστεθούν στις ουρές των ανέργων των μεγαλουπόλεων.

Ο αγώνας τους δεν έχει στενό οικονομίστικο χαρακτήρα, γιατί δε διεκδικούν μόνο κάποια χρήματα. Ο αγώνας της έχει γενικότερο στόχο, είναι αγώνας επιβίωσης.

Αντιστέκονται οι αγρότες στους κυνικούς και διακηρυγμένους στόχους της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της νέας ΚΑΠ, να μειωθούν μέχρι το 2000 τα αγροτικά νοικοκυριά της ΕΕ κατά 35% και από 8,5 εκατομμύρια να φθάσουν στα 5,5 εκατομμύρια. Να εγκαταλειφθεί η καλλιέργεια 120 εκατομμυρίων στρεμμάτων και να μειωθούν τα κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού για τη γεωργία κατά 20% περίπου.

Αντιστέκονται οι μικρομεσαίοι αγρότες στη συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγους σύγχρονους τσιφλικάδες και στη μετατροπή τους σε σύγχρονους κολίγους.

Γι' αυτό απορρίπτουν τις ποσοστώσεις, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, τις δραστικές μειώσεις των τιμών και των επιδοτήσεων των αγροτικών προϊόντων που υλοποιούν το στόχο του ξεκληρίσματος. Γι' αυτό διεκδικούν ικανοποιητικές τιμές και επιδοτήσεις, μείωση του κόστους παραγωγής, ρύθμιση των χρεών, αλλά και ριζική αλλαγή των κανονισμών και της αγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Στον αγώνα τους αυτόν, οι αγρότες δεν είναι μόνοι. Εχουν τη συμπαράσταση όλων των λαϊκών στρωμάτων των πόλεων και της υπαίθρου. Γιατί ο αγώνας τους αφορά τη συνολικότερη οικονομική και κοινωνική ζωή της υπαίθρου. Αφορά ολόκληρη την οικονομία της χώρας.

Στο μέτωπο των νεοφιλελεύθερων νεοσυντηρητικών πολιτικών της μαζικής φτώχειας, της ανεργίας και του ξεκληρίσματος, αντιπαρατάσσεται το μέτωπο όλων των λαϊκών δυνάμεων των αγροτών, των εργατοϋπαλλήλων, των συνταξιούχων, των επαγγελματοβιοτεχνών και της νεολαίας, που πλήττονται από αυτή την πολιτική.

Γιατί μονόδρομος δεν είναι η ανεργία, τα ναρκωτικά, η φτώχεια, η εξαθλίωση, το ξεκλήρισμα των λαϊκών στρωμάτων και τα υπερκέρδη των τραπεζών και πολυεθνικών. Γιατί μονόδρομος είναι η ανάπτυξη της υπαίθρου, η επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών, η οικονομική και κοινωνική αναζωογόνηση όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Δ. Μ.