Στον άξονα της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης κινήθηκαν οι ομιλίες των υπόλοιπων τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Σύσσωμοι οι εισηγητές των ΝΔ, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ υπερθεμάτισαν υπέρ της αναγκαιότητας ύπαρξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, εκφράζοντας απλά και μόνο "ενστάσεις", ως προς τον τρόπο κατανομής των δαπανών και των εσόδων του προϋπολογισμού στις διάφορες ομάδες πληθυσμού.

Εκ μέρους της ΝΔ, ο Γ. Αλογοσκούφης χαρακτήρισε ανέφικτους τους στόχους της οικονομικής πολιτικής για το 1997, επισημαίνοντας παράλληλα μερικές από τις αλχημείες στις οποίες προέβησαν οι οικονομικοί επιτελείς της κυβέρνησης, με στόχο να φανούν συνεπείς απέναντι στις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στην ΕΕ, απ' τη μια, και να προλάβουν αντιδράσεις από θιγόμενες κατηγορίες πολιτών, απ' την άλλη. Σημείωσε ότι ο στόχος για τον πληθωρισμό (4,5%) τέθηκε αποκλειστικά σαν άλλοθι για την περικοπή μισθών και συντάξεων, αφού δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, καθώς - επιπρόσθετα - κατά τη ΝΔ η "σκληρή" δραχμή έχει εξαντλήσει τα όριά της ως μέσο άσκησης αντιπληθωριστικής πολιτικής. Ο εισηγητής της ΝΔ υποστήριξε ακόμα ότι ανέφικτος είναι και ο στόχος για το έλλειμμα(4,2%), αφού η είσπραξη του 1 τρισ. δρχ. επιπλέον εσόδων θα αποδειχτεί εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, ενώ, στο άλλο σκέλος, ο προϋπολογισμός του 1997 δεν περιορίζει δραστικά τις υπέρογκες - σύμφωνα με τη ΝΔ - κρατικές δαπάνες. Αυτό το τελευταίο είναι άλλωστε και το βασικότερο σημείο αντιπαράθεσης της ΝΔ με το κυβερνών κόμμα, καθώς, κατά τα άλλα, και από όσα ειπώθηκαν χτες, υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων σε θέματα οικονομικής πολιτικής.

Απ' την άλλη μεριά, η κριτική για τον προϋπολογισμό από τον εισηγητή του ΣΥΝ, Γ. Δραγασάκη, εστιάστηκε στη μη αναδιανομή του εθνικού πλούτου σε όφελος των αδύναμων στρωμάτων του πληθυσμού και στην παράγωγη αυτής ανοχή της κυβέρνησης στα κατεστημένα συμφέροντα του παρελθόντος. Κατά τα άλλα, ο εισηγητής του ΣΥΝ αμφισβήτησε τη σκοπιμότητα υλοποίησης των συγκεκριμένων κριτηρίων ονομαστικής σύγκλισης, τα οποία και χαρακτήρισε αντιεπιστημονικά, αντικοινωνικά και αυθαίρετα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας. Στο ΣΥΝ επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά χτες, ότι ακόμα ψάχνουν να βρουν πώς είναι δυνατό να επιτευχθούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ με παράλληλη άσκηση... κοινωνικής πολιτικής. Αυτό και αν είναι αντιεπιστημονικό.

Στον αντικοινωνικό χαρακτήρα της μονεταριστικής πολιτικής που ακολουθείται, προτίμησε, τέλος, να ρίξει το κύριο βάρος της ομιλίας του ο εισηγητής του ΔΗΚΚΙ Κ. Ιντζές, επισημαίνοντας ότι δεν είναι δυνατόν η άσκηση της οικονομικής πολιτικής να γίνεται από τους τραπεζίτες. Αφού υπεραμύνθηκε της αύξησης των δαπανών για τις Ενοπλες Δυνάμεις, πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση κατέθεσε προς ψήφιση ένα κατά τα λοιπά βαθιά αντιλαϊκό προϋπολογισμό, με κύρια χαρακτηριστικά τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και την υπέρογκη επιβάρυνση των πολιτών με έμμεσους φόρους. Γενικά το ΔΗΚΚΙ κινήθηκε στη γνωστή θέση "ναι στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση αλλά με πραγματική και όχι απλά ονομαστική σύγκλιση", σε μια προσπάθεια δηλαδή να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, αφού και υπέρ της "καλής" καπιταλιστικής ενοποίησης τάσσεται και ενάντια στο "κακό" Μάαστριχτ "ξεσπαθώνει".

Β. Ρ.