Τη δική του πλατφόρμα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ ενόψει του 21ου αιώνα, παρουσίασε στο ελληνικό κοινό ο Γ. Βασιλακόπουλος. Πρόκειται για πρωτοβουλία στο πλαίσιο των συζητήσεων που ξεκίνησαν στους κόλπους της διεθνούς Ομοσπονδίας, με ζητούμενο το μέλλον του αθλήματος. Η προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως αυτή εκφράζεται σε οικονομικό επίπεδο με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στον αθλητικό, με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην υπόθεση Μποσμάν, έχει αναστατώσει τις διεθνείς Ομοσπονδίες. Το σωματείο είναι πλέον Ανώνυμος Εταιρία, το οικονομικό αποτέλεσμα αξιολογείται υπεράνω του αθλητικού, και ο ανταγωνισμός μεταξύ αθλημάτων και συλλόγων για το καλύτερο και μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας, είναι ορατός με ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Τα μηνύματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα για τη ΦΙΜΠΑ. Στην περίοδο του άκρατου επαγγελματισμού, το μπάσκετ ανθεί όχι στις αναπτυγμένες οικονομικά χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά στην Ελλάδα και την Τουρκία, των οποίων το εξωτερικό χρέος ξεπερνάει το 100% του ΑΕΠ. Οπως υποστηρίζει ο πρώην ΓΓΑ, "από πλευράς ποσοστού παρουσίας στην ευρωπαϊκή μπασκετική αγορά, το επίπεδο είναι ικανοποιητικό σε Ισπανία, Ελλάδα, Τουρκία, Ισραήλ, μέτριο σε Γαλλία, Ιταλία, Σκανδιναβία, Κάτω Χώρες, κράτη της πρώην ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβίας, και χαμηλό έως ανύπαρκτο στις δυναμικές αγορές της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας". Αργά ή γρήγορα οι ελληνικοί σύλλογοι θα επηρεαστούν από την οικονομική θέση που έχει η Ελλάδα έναντι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά προς το παρόν αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Ως μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΦΙΜΠΑ, ο Γ. Βασιλακόπουλος προτείνει την καθιέρωση νέων ευρωπαϊκών διοργανώσεων, με στόχο "την αύξηση του ποσοστού του μπάσκετ στην ευρωπαϊκή αγορά και το διαχωρισμό της παραγωγικής διαδικασίας από το θέαμα". Η παραγωγική διαδικασία θα γίνεται μέσω των εθνικών πρωταθλημάτων, αλλά και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ενώ η Υπερεθνική Λίγκα που προτείνεται να λειτουργήσει από την περίοδο 1999 - 2000 με τη συμμετοχή 20 ομάδων - εταιριών, θα εκμεταλλεύεται το προϊόν της παραγωγής.

Οι κορυφαίες ομάδες - εταιρίες της γηραιάς ηπείρου, όσο κι αν ακούγεται παράξενα, διαφωνούν στην προοπτική ενός κλειστού πρωταθλήματος. Οι Ισπανοί θεωρούν ότι ένα ντέρμπι του εθνικού τους πρωταθλήματος έχει πολύ καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα από οποιοδήποτε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Οι Ιταλοί είναι αρνητικοί στις εξελίξεις, μην μπορώντας να συνέλθουν από την παρατεταμένη κρίση που τους οδήγησε το μοντέλο του επαγγελματισμού που οι ίδιοι εισήγαγαν στην Ευρώπη, σε μια περίοδο που κυριαρχούσαν οι ομάδες των σοσιαλιστικών χωρών. Οι Ελληνες βρίσκονται στην κορυφή και δεν καταλαβαίνουν γιατί θα πρέπει να ενισχύσουν δομές αμφισβήτησης της κυριαρχίας τους. Οι Γάλλοι δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες για το μεγάλο άλμα. Γερμανοί και Βρετανοί δεν αλλάζουν το ποδόσφαιρο ούτε με τον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος μπάσκετ. Οι Γιουγκοσλάβοι έχουν αποδεχτεί τον παραγωγικό τους ρόλο κι είναι οι μόνοι που αναζητούν νέες αγορές για... τα προϊόντα τους, κατεύθυνση στην οποία κινούνται κι οι ρώσικοι σύλλογοι, έστω κι αν γνωρίζουν ότι θα περάσουν χρόνια για να σταθούν στα πόδια τους.

Χρόνια τώρα η ΦΙΜΠΑ προσπαθεί να εφαρμόσει το αμερικάνικο μοντέλο ανάπτυξης στη γηραιά ήπειρο. Η πρόταση Βασιλακόπουλου είναι πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στον τρόπο λειτουργίας του ΝΒΑ. Η Υπερεθνική Λίγκα θα είναι το κορυφαίο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Ολες οι άλλες διοργανώσεις θα κινούνται στη διαδικασία της παραγωγής. Αλλο όμως Ηνωμένες Πολιτείες κι άλλο Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός μπορεί να συγκριθεί κάποια στιγμή με τους Σικάγο Μπουλς, αλλά η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, δύσκολα θα δεχτούν να παίξουν το ρόλο των κολεγίων. Η κυρίως διαφορά βρίσκεται στην εθνική συνείδηση.

Γ. Γ.