Οταν παρουσιάζονται ελλείψεις αίματος τότε γίνονται επισημάνσεις για την ανάγκη ανάπτυξης της εθελοντικής αιμοδοσίας. Να διαθέσει δηλαδή κάποιος "δέκα λεπτά απ' τη ζωή του", όπως λέει πολύ πετυχημένα ένα τηλεοπτικό σλόγκαν - τόσο, δηλαδή, όσο χρειάζεται να γεμίσει με αίμα ένας απλός πλαστικός σάκος.

Για να πετύχεις τη συνείδηση του εθελοντή αιμοδότη χρειάζεται να νικήσεις καθημερινές μικρές αδράνειες και να κάνεις την αιμοδοσία ελκυστική. Πληροφορούμαστε λοιπόν ότι η διοίκηση του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας σχεδιάζει να κάνει χώρο αποκομιδής των σκουπιδιών το χώρο έξω απ' το Κέντρο Αιμοδοσίας! Να μην μπορεί δηλαδή να πλησιάσει ούτε να σταθεί κάποιος αιμοδότης.

Επιπλέον στον ίδιο χώρο, που προορίζεται για τα σκουπίδια, "βλέπει" και η Μονάδα Νοσηλείας των πασχόντων από μεσογειακή αναιμία. Δηλαδή κι αυτοί οι άνθρωποι που έρχονται κάθε 15 μέρες στο νοσοκομείο να έχουν - καθώς θα ξαπλώνουν στο κρεβάτι - τη θέα των σκουπιδιών.

Οχι πως δεν μπορεί να βρεθεί άλλη λύση, αλλά εκείνη κοστίζει.

Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η κοινή λογική και όχι η "λογική" των πάση θυσία περικοπών, που οδηγεί σε παραλογισμούς.