Εκείνη τη νύχτα (πριν πολλά χρόνια), η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, κατανυκτική, χωρίς κάποιον προφανή λόγο. Τα παράθυρα ήταν κλειστά και το μόνο που φώτιζε την αίθουσα ήταν η φλόγα των τεσσάρων μεγάλων κεριών που είχαν αραδιαστεί κατά μήκος του μεγάλου δρύινου τραπεζιού. Αν και όλοι τους είχαν ανταποκριθεί σε αυτή την πρόσκληση για δείπνο, τα συνήθη περιπαικτικά σχόλια, οι παρατηρήσεις και οι ανταλλαγές απόψεων εξέλειπαν. Προαισθάνονταν ότι η σύναξη δε θα ήταν σαν όλες τις άλλες. Κάτι η προσωπική πρόσκληση που πήρε ο καθένας με την παράκληση να μη δημοσιοποιηθεί η συνάντηση, κάτι το γεγονός ότι κανείς δεν τους είχε πει γιατί μαζεύτηκαν, δημιουργούσε μια δυσάρεστη διαίσθηση. Πήραν τις προκαθορισμένες θέσεις τους. Από δεξιά, ο αδελφός Λαλιώτης ο Νεαρός, πιο κει ο αδελφός Θεόδωρος ο Συγχωρητής, ο σεβάσμιος Ευάγγελος ο Δίκαιος, ο Γιάννος ο Θησαυροφύλαξ κι ο αδελφός Γεώργιος της Μάλτας. Κενή ήταν η θέση της αδελφής Βασιλικής, που εκτελούσε χρέη μαγείρισσας κι επρόκειτο να σερβίρει μια συνταγή που έμαθε πρόσφατα σ' ένα ταξίδι της στο Μπουργκάς, βασισμένη στο φυσικό αέριο. Στην αριστερή πλευρά, ο αδελφός Ακης του Βαρδάρη καθόταν συνοφρυωμένος, ακριβώς όπως κι ο αδελφός Γεράσιμος του Αργοστολίου. Νευρικά χτυπούσε τα δάχτυλά του στο τραπέζι ο αδελφός Στυλιανός ο Εκπορθητής (για την ακρίβεια μόνο τα δάχτυλά του φαίνονταν αφού οι καρέκλες ήταν λίγο χαμηλές). Πιο δίπλα, τέλος, οι αδελφοί Στέφανος ο Γεωργός, Μιλτιάδης ο Διαλεκτικός κι ο Τσουκάτος ο Υπασπιστής...

Το Δείπνο σερβιρίστηκε, τα ποτήρια γέμισαν με κόκκινο κρασί, αλλά κανείς δεν ξεκίνησε πριν έρθει ο Μεγάλος Αδελφός. Μάλιστα, ο αδελφός Στέφανος, που επιχείρησε να τσιμπήσει ελαφρώς κινώντας ελαφρά το χέρι του προς το πιάτο, δέχτηκε έναν καταιγισμό θυμωμένων, επιτιμητικών βλεμμάτων, που τον υποχρέωσαν να το τραβήξει πίσω με μια απότομη κίνηση. Η πόρτα στο βάθος της αίθουσας άνοιξε με έναν τριγμό κι ο Μεγάλος Αδελφός, ο Κωνσταντίνος ο Εκσυγχρονιστής, προχώρησε και αργά πήρε τη θέση του στην κορυφή του τραπεζιού. "Ας αρχίσουμε", είπε κάνοντας ένα σχετικό νεύμα... Αν εξαιρέσουμε τις ρουφηξιές του αδελφού Στέφανου, όλοι έφαγαν γρήγορα και ήσυχα. Οταν και το τελευταίο σερβίτσιο ακούμπησε στο τραπέζι, η αδελφή Βασιλική μάζεψε τα πιάτα κι επανήλθε γρήγορα στη θέση της. Ο Μεγάλος Αδελφός άρχισε να μιλάει γενικώς για την κατάσταση, κι όλοι βολεύτηκαν στις καρέκλες τους, προκειμένου να πάρουν έναν υπνάκο μέχρι να τελειώσει την εισαγωγή. Μίλησε επί ώρες, για πολλά που ποτέ δε μαθεύτηκαν. Ξαφνικά όλοι ξύπνησαν και ανακάθισαν από ένα δυνατό χτύπημα του χεριού του στο τραπέζι. "Απόψε, κάποιος από εσάς θα με προδώσει", είπε με στόμφο, κι η αίθουσα πάγωσε...

Οι ιστορικοί - μελετητές που ασχολήθηκαν έκτοτε, κάνουν πολλές εικασίες για το τι ειπώθηκε στη συνέχεια σ' εκείνο το Δείπνο. Ομως, δεν υπάρχουν στοιχεία κι επαρκείς μαρτυρίες για να καταλήξει κανείς σε κάποιο θετικό συμπέρασμα. Οι περισσότεροι συγκλίνουν στο συμπέρασμα, ότι ο Μεγάλος Αδελφός απείλησε τους συνδαιτυμόνες πως αν προδοθεί, δε θα πέσει μόνος, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "θα χάσετε τ' αυγά και τα καλάθια". Γεγονός, πάντως, είναι ότι εκείνη τη νύχτα κανείς τελικά δεν πρόδωσε...