Κυριακή 6 Απρίλη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μπροστά στις φοιτητικές εκλογές

Οι φοιτητικές εκλογές της Τετάρτης 9 του Απρίλη θα πραγματοποιηθούν σε μια περίοδο που τα αντιλαϊκά μέτρα παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, με κύριο στόχο τη στενότερη και μεγαλύτερη προσαρμογή της χώρας στις επιδιώξεις των πολυεθνικών. Η κυβερνητική αντιμεταρρύθμιση, που προωθείται στην παιδεία με το χαριτωμένο όνομα "ελεύθερη πρόσβαση", καθώς επίσης τα αντιασφαλιστικά, αντεργατικά μέτρα, εκφράζουν την επίθεση της ξένης και ντόπιας ολιγαρχίας στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, έτσι όπως ακριβώς σχεδιάστηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ενώ, ταυτόχρονα και η επέμβαση που έχει αποφασιστεί στην Αλβανία δεν είναι άσχετη με αυτούς τους σχεδιασμούς. Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών στις 9 του Απρίλη μπορεί να είναι έτσι ένα μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης σ' αυτή την πολιτική, ώστε να έρθουν για τον τόπο μας καλύτερες μέρες. Μέσα από τις εκλογές οι φοιτητές μπορούν να δώσουν απάντηση σε αυτούς που θέλουν το φοιτητικό κίνημα αποστεωμένο, διαλυμένο και πάνω απ' όλα αποπολιτικοποιημένο, αδιάφορο για ό,τι γίνεται, αδύναμο να πάρει θέση στο πλευρό του λαού.

Το παλιό ξανάρχεται ως "νέο"

Και επειδή ακριβώς η πολιτική που γεννά τα προβλήματα είναι φορέας αγανάκτησης και συνεπώς μπορεί να φέρει αγώνες και αντιστάσεις, οι πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση δεν υποτιμούν, δεν ξεχνούν, φοβούνται το φοιτητικό κίνημα, κάνουν τα δικά τους σχέδια. Πολύτιμοι βοηθοί τους όλες εκείνες οι παρατάξεις που εμφανίζονται ως υποστηρικτές των φοιτητών, όμως αυτό που κάνουν εδώ και χρόνια είναι στην πράξη να υπονομεύουν την ενότητα, να θέτουν σε αμφισβήτηση το χαρακτήρα του φοιτητικού κινήματος και των οργάνων του, να βάζουν εμπόδια στην αποτελεσματικότητα και τον προσανατολισμό του. Κοινός παρονομαστής των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, των παρατάξεων του "Συνασπισμού" και των "ανεξάρτητων", η επιδίωξή τους για τη δήθεν αυτονομία του φοιτητικού κινήματος, για τον επαναπροσανατολισμό του σε ακίνδυνα για το σύστημα κανάλια. Η προσπάθεια διάλυσης και υποβάθμισης των συλλόγων και υποκατάστασής τους, καλλιεργεί την ίδια - επί της ουσίας παλιά - αντίληψη: πως αυτό που γνωρίζουμε πάλιωσε, ότι χρειαζόμαστε κάτι "νέο", ότι αν κάτι φταίει στο φοιτητικό κίνημα δεν είναι οι συσχετισμοί του αλλά ο ιστορικά διαμορφωμένος χαρακτήρας του.

Για κίνημα με διάρκεια

Η ενωτική αντίληψη των ΠΚΣ, από την άλλη μεριά, απορρέει από την προσδοκία μας για το ρόλο του φοιτητικού κινήματος σ' αυτή την πάλη. Εχει να κάνει τόσο με τους στόχους, όσο και με τη δομή και τη λειτουργία του.

Θέλουμε κίνημα με διάρκεια, για αγώνες μακροχρόνιους, γι' αυτό και θέλουμε να έχει οργανωμένη μορφή, να λειτουργεί συσπειρώνοντας στη βάση των κοινών προβλημάτων των φοιτητών. Η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος θα οδηγεί σε ενιαίους αγώνες τους φοιτητές, όταν θα γίνεται ανοιχτή συζήτηση των διαφορών και αντιπαράθεση όλων των δυνάμεων που αντικειμενικά δρουν μέσα σ' αυτό,όπου η κάθε δύναμη θα βάζει μπροστά στα μάτια των φοιτητών τις θέσεις της. Στόχος μας είναι να συνειδητοποιείται η ανάγκη να ξεπερνάμε την απλή καταγγελία ή την αόριστη διεκδίκηση, να αποκτούμε πολιτικό προσανατολισμό.

Ο προσανατολισμός αυτός θα κατακτιέται στο βαθμό που μέσα από την έντονη αντιπαράθεση θα μπολιάζεται η συνείδηση των φοιτητών με στόχους σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, η συζήτηση θα καταλήγει σε αγώνες και οι αγώνες θα δυναμώνουν την πεποίθηση ότι οι φοιτητές μπορούν να συμβάλουν σε ριζικές αλλαγές στην παιδεία και στην κοινωνία, αν αντιπαραταχθούν στις πολυεθνικές με το κοινό μέτωπο: "εργάτες, αγρότες, φοιτητές".

Ενότητα μάχης

Αυτά δεν μπορούν να γίνουν όταν παραλύουν οι μαζικοί φορείς των φοιτητών, τα όργανα του φοιτητικού κινήματος. Οταν μεθοδεύεται η αντικατάσταση της συλλογικής συζήτησης και επόμενα αγωνιστικής δράσης των φοιτητών, από παρατάξεις, επιλεκτικές συσπειρώσεις ή και από θεσμοθετημένα όργανα - "μαϊμού" (βλέπε Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας) για την ενσωμάτωση των νεανικών αναζητήσεων.

Οι ΠΚΣ υπερασπίζουν τα όργανα του φοιτητικού κινήματος (ΕΦΕΕ, ΕΣΕΕ, ΔΣ, Συνέδρια και Συνελεύσεις), γιατί έξω από αυτά δεν μπορεί να επιτευχθεί ο μαζικός αγώνας και ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος. Γιατί σ' αυτόν τον αγώνα εμείς θέλουμε όλους εκείνους που αντικειμενικά έχουν συμφέρον να παλέψουν ενάντια σ' αυτή την πολιτική και όχι μονάχα αυτούς που ήδη το συνειδητοποιούν.

Οι ΠΚΣ βλέπουμε την ενότητα των φοιτητών, όχι ξεχωριστά, αλλά δίπλα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, παράγοντα καθοριστικό για την προοπτική του. Την ίδια ώρα όλοι οι άλλοι επιδιώκουν την απομόνωση του φοιτητικού κινήματος από το εργατικό, τον περιορισμό του πολιτικού του προσανατολισμού, τις συντεχνιακές και τυχοδιωκτικές αποσπασματικές ενέργειες, που θα αφήνουν πίσω τους εντυπώσεις αλλά όχι συνειδήσεις, απογοητεύσεις αντί για καταχτήσεις. Γι' αυτό επιδιώκουν τη στενότητα ή την αοριστία των αιτημάτων, γι' αυτό φοβούνται τις πρωτοβουλίες συντονισμού των οργάνων με αυτά του εργατικού κινήματος.

Προϋπόθεση η ενίσχυση των ΠΚΣ

Εμείς δεν ανακαλύπτουμε την ανάγκη για μαζικούς αγώνες με πολιτικά χαρακτηριστικά, ξαφνικά με κάποιο, π.χ., νομοσχέδιο. Βλέπουμε κάθε στιγμή, όλη τη χρονιά, το πανεπιστήμιο μέσα στην κοινωνία και το φοιτητικό κίνημα μέσα στη γενικότερη κοινωνική - πολιτική πάλη. Οι ΠΚΣ παλεύουν, ώστε κάθε σύλλογος να βλέπει τα προβλήματα της κάθε σχολής και συνολικά της ανώτατης εκπαίδευσης μέσα στη γενική επίθεση που εξαπολύεται στην κοινωνία. Γι' αυτό η μαζικοποίηση των συλλόγων, η αυθόρμητη συχνά συμμετοχή κάτω από την όξυνση των προβλημάτων, θα αποχτά μόνιμα χαρακτηριστικά όταν καταχτά πολιτικό προσανατολισμό, όταν αναγνωρίζουν σιγά - σιγά οι αγωνιζόμενοι φοιτητές τους υπαίτιους, όταν αντιλαμβάνονται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν μια ολόκληρη πολιτική, και επομένως να διεκδικήσουν λύσεις σε διαφορετική κατεύθυνση. Οι ΠΚΣ καταθέτουν σε κάθε σύλλογο συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων, που αναδείχνουν την ανάγκη για ριζικές πολιτικές αλλαγές, που εκφράζουν τα συμφέροντά τους και γι' αυτό μπορούν να προσελκύσουν στην πάλη μαζικά τους φοιτητές.

Σήμερα που οι συσχετισμοί στα κεντρικά όργανα, ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, μπαίνουν φραγμός στην ανάπτυξη και το συντονισμό των αντιστάσεων, πιστεύουμε πως πρέπει να παραμερίζουμε τα εμπόδια, επιμένοντας στο συντονισμό από τα κάτω, δηλαδή των φοιτητικών συλλόγων.

Οι φοιτητικές εκλογές στέλνουν το δικό τους πολιτικό μήνυμα στην κοινωνία. Με την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, δημιουργούν προϋποθέσεις για ουσιαστική λειτουργία και αγωνιστική προοπτική. Η ενίσχυση των ΠΚΣ είναι προϋπόθεση για να βγει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στην αντεπίθεση, να δώσει μάχες για να τις κερδίσει. Οι εκλογές της 9ης του Απρίλη δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν φοιτητή και σπουδαστή αμέτοχο, αδιάφορο.

Θέμης ΓΚΙΩΝΗΣ

Εκπρόσωπος των ΠΚΣ στο ΚΣ της ΕΦΕΕ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ανάγκη η επανασύσταση της ΕΦΕΕ(2007-12-23 00:00:00.0)
ΕΦΕΕ και φοιτητικό κίνημα(2000-04-29 00:00:00.0)
Αυτό είναι νέο!(1997-09-06 00:00:00.0)
Αρχίζουν σήμερα τα συνέδρια ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ(1997-05-22 00:00:00.0)
Ποιος δε θέλει να υπάρχει ΕΦΕΕ;(1997-04-08 00:00:00.0)
Στόχος η συνέχιση των αγώνων(1996-03-13 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ