Τετάρτη 5 Φλεβάρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για να μην ξεχνιόμαστε...

Δικαιωμένη χαρακτηρίζει την πολιτική του ΣΥΝ για την ΠΓΔΜ, ο Δ. Παπαδημούλης, σε άρθρο του στην "Αυγή" (4.2.97).

Δεν είναι ο μόνος που κομπορρημονεί. Το ίδιο κάνει ολόκληρη η ηγεσία του ΣΥΝ, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να φανεί ότι ξεχωρίζει από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και να αποδείξει ότι ο ΣΥΝ είναι ένα κόμμα που παίρνει φιλολαϊκές πρωτοβουλίες... Και με την επιτηδειότητα του χαρτοκλέφτη, που παριστάνει τον τίμιο, αποκρύπτει τις ...λαδιές του. Υπολογίζοντας, όπως φαίνεται, στο ότι ο κόσμος ξεχνάει...

Το ίδιο "αμνήμων" παρουσιάζεται και ο Θ. Πάγκαλος. "Ξέχασε" κι αυτός τα όσα έλεγε κάποτε για το Μακεδονικό. "Ξέχασε" κι αυτός τα όσα αντικομμουνιστικά έσυρε, για το ίδιο θέμα, εναντίον του ΚΚΕ, όταν το Κόμμα μας εξαρχής στιγμάτιζε την επικίνδυνη τακτική της ονοματολογίας. Και μπορεί να λέει "τη Δευτέρα Ανατολή και την Τρίτη Δύση", όπως προσφυώς ειπώθηκε, ωστόσο, είναι φανερή η μετακίνησή του σε άλλες από το παρελθόν θέσεις, όσον αφορά στο όνομα της ΠΓΔΜ.

Ισως να αντιτείνει κάποιος, ότι δεν είναι κακό, ένα κόμμα ή πρόσωπο να αλλάζει θέση. Το θέμα είναι, πρώτο να αναγνωρίζει ως λάθος την προηγούμενη θέση, ώστε να δείχνει ότι έχει στοιχειώδη σοβαρότητα. Δεύτερο, νααποδέχεται δημόσια ότι κάποιος άλλος, στην προκειμένη περίπτωση το ΚΚΕ, είχε δίκιο, για να δείχνει, έτσι, ότι διαθέτει στοιχειώδη εντιμότητα. Τόσο ο ΣΥΝ, όσο και ο Θ. Πάγκαλος, δεν κάνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κι επιπλέον δεν κάνουν ούτε ένα τρίτο: Δεν εξηγούν στον κόσμο το λόγο, για τον οποίο άλλαξαν θέση...

Δεν είναι, βέβαια, μόνο τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, στα οποία έτρεχαν οι του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι μόνο οι υπογραφές που έχουν βάλει (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ - ΝΔ), σε κείμενα που υπέγραψαν μετά τις συσκέψεις των αρχηγών των κομμάτων υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο τα ταξιδάκια που έκαναν στις ΗΠΑ, για να μελετήσουν - μαζί με τον Σιάκωβο - τα της μεθόδευσης και προώθησης των του ...ονόματος της ΠΓΔΜ. Δεν είναι μόνο οι εκκλήσεις τους προς τον Μπους, τον Κλίντον και την ΕΕ να μην επιτρέψουν στην ΠΓΔΜ το όνομα "Μακεδονία" ή παράγωγό του, λες κι αυτό είναι το ζήτημα... Μαζί με όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και οι δημόσιες τοποθετήσεις τους, τις οποίες καλό και ωφέλιμο είναι να θυμόμαστε, για να μην ξεχνιόμαστε...

α) Ο Ν. Κωνσταντόπουλος έλεγε σε συνέντευξή του ("ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ", 14 - 15.11.1992): "Τα Σκόπια αποτελούν πρόβλημα για την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Αλβανία, μόνο διά του ονόματος, δηλαδή με τη διάσταση που επιδιώκουν να δώσουν στο όνομα. Η Ελλάδα πρέπει να φτάσει ακόμα και στο "βέτο", γιατί στην Κοινότητα ασκήθηκε "βέτο" από άλλα κράτη για μικρότερης σημασίας θέματα. Αρα, θα ήταν αδιανόητο εμείς, για θέματα εθνικής οντότητας, να μην αξιοποιούμε τις δυνατότητές μας στα πλαίσια των διεθνών οργανισμών".

β) Ο Θ. Πάγκαλος, με το γνωστό εμπαθή αντικομμουνιστικό τρόπο του, δήλωνε ("ΕΘΝΟΣ", 29.5.1992): "Ο Κ. Μητσοτάκης και η Αλ. Παπαρήγα θέλουν να δημιουργήσουν μία αίσθηση έκτακτης ανάγκης, η οποία προετοιμάζει το έδαφος για κάποια υποχώρηση στο θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων".

Ενώ την 4.2.1992 ο Θ. Πάγκαλος έφτυνε το ΚΚΕ με τον εξής ανέντιμο και ανήθικο τρόπο: "Ο ελληνικός λαός μπορεί επ' άπειρον να ανέχεται ένα πολιτικό ον, το οποίο ασχημονεί, ασυδοτεί και έχει την αξίωση να κυκλοφορεί ατιμώρητο; Ενα τέτοιο ον είναι το ΚΚΕ και η ηγεσία του". Αιτία γι' αυτό το αντικομμουνιστικό ξέσπασμα του Θ. Πάγκαλου ήταν η θέση του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ.

γ) Ο Λ. Κύρκος, αμέσως μετά το γνωστό εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, δήλωσε ("ΑΥΓΗ" 15.2.1992): "Επρόκειτο για μια τεράστια λαϊκή εκδήλωση, που τη χαρακτήριζε η έντονη ευαισθησία απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης της ιστορίας, υφαρπαγής της ιστορικής κληρονομιάς".

δ) Η Μ. Δαμανάκη ("ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ", 14.4.1992) δήλωνε για τη στάση του ΚΚΕ:"Η Ελλάδα πρέπει να δώσει τη μάχη και καμία πολιτική δύναμη δε δικαιούται να υπερκεράσει σε πατριωτισμό τους υπόλοιπους"...

Πώς συμβαίνει, λοιπόν, μετά τα τόσα που έχουν πει και έχουν κάνει, να παριστάνουν (οι του ΣΥΝ) τους δικαιωμένους, ενώ ο Θ. Πάγκαλος να αποδίδει την αλλαγή της θέσης του στην αλλαγή (!) των συνθηκών, είναι ένα ζήτημα που η εξήγησή του πρέπει να αναζητηθεί στη σφαίρα της δημαγωγίας, της υποκρισίας, του καιροσκοπισμού και της πλήρους ευθυγράμμισης προς την κάθε φορά τακτική του ιμπεριαλισμού. Τον οποίο έχουν αποδεχτεί ως αρμόδιο να χαράσσει τα ανάλογα πλαίσια, που μέσα τους κάνουν κι αυτοί τους ...ελιγμούς τους. Ανάλογα και με το τι θέλει, στη δοσμένη στιγμή, ο κόσμος... Για να μην ...αποκόβονται από τις μάζες!

Καμαρώστε τους!

Μ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ