Ο περίφημος "κοινωνικός διάλογος" που όλα τα κόμματα του αστερισμού της"συναίνεσης" επιδεικνύουν ως το... λαμπρότερο δείγμα της κοινωνικής τους ευαισθησίας και δημοκρατικότητας, φαίνεται πλέον πολύ ατυχές τρικ. Οι τελευταίοι δε μήνες έχουν αποκαλύψει σε όλο της το εύρος την "παραμυθία" που περικλείει η κυβερνητική ροπή προς το... "παιδιά να το συζητήσουμε". Πρόκληση η οποία απευθύνεται προς τους πάντες, όταν οι κυβερνώντες αντιλαμβάνονται ότι τους οδηγούν σε αγωνιστική έκρηξη. Οχι βέβαια γιατί ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα, πριν κατέβουν στους δρόμους όσοι τα υφίστανται. Αλλά, γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει, και οι πληττόμενοι "να κάτσουν στα αυγά τους" και η πολιτική ξεκληρίσματός τους να μείνει ανέπαφη. Στόχος, λοιπόν, αφ' ενός το κέρδισμα χρόνου, αφ' ετέρου η δημιουργία προσκομμάτων στην οργάνωση του αγώνα των λαϊκών στρωμάτων.

Φαινόμενο που συναντάται και στις αγροτικές κινητοποιήσεις και στον αγώνα των ναυτεργατών και φυσικά έπεται συνέχεια. Βέβαια, η επαναφορά της πάλαι ποτέ "αρχής" της Δεξιάς που διατεινόταν ότι "δεν κουβεντιάζουμε με απεργούς" (!) - πλαισιωμένη από τα εξόχως "κοινοβουλευτικά" και "εκσυγχρονιστικά" περί "αναρχίας" (!) και "ανομίας" (!) που εκτόξευσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ενάντια στις αγροτικές κινητοποιήσεις - δεν οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση έχει... αισθητικό πρόβλημα με τα μπλόκα. Το πρόβλημά της είναι πολιτικό και οφείλεται στο ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει φιλολαϊκές λύσεις, ενώ, αντίθετα, θέλει και μπορεί να προωθεί φιλομονοπωλιακά μέτρα. Επομένως, η επίκληση του διαλόγου από μέρους της, γίνεται πάντα, όταν αυτός είναι ανώδυνος και ακίνδυνος, είτε όταν είναι ήδη προκαθορισμένος και "σικέ".

Δεν είναι δε άνευ σημασίας να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ, την ώρα που κυβερνά απευθύνοντας κατηγορητήρια στα λαϊκά στρώματα περί "αναρχίας" και "ανομίας" επειδή δε σκύβουν το κεφάλι, την ίδια ώρα πολυδιαφημίζει έναν ακόμα... αξιοπρόσεχτο "διάλογο". Τον περί της "Κεντροαριστεράς διάλογο"... Εκεί όπου, μεταξύ άλλων, θα αναζητήσει απαντήσεις στα μέγιστα σύγχρονα "διλήμματα της βιοηθικής"... Ποιος ξέρει. Ισως αυτοί οι διαλογισμοί τους φανούν χρησιμότεροι, όταν σε ένα ακόμη κρεσέντο "κοινωνικού διαλόγου" και... "βιοηθικής αριστεροσύνης", θα εγκαλούν τους αγρότες ως "βαρυποινίτες" και "μαφιόζους".