Ετοιμοι να δώσουν δυναμική συνέχεια στη σκληρή μάχη, που ξεκίνησε με επίκεντρο τα μπλόκα στο Συκούριο και στο Μουργκάνι,είναι οι αγρότες των Τρικάλων. Για 25 μερόνυχτα οι αγρότες από τα πεδινά χωριά είχαν το δικό τους μετερίζι στον αγώνα που έδωσε η μαχόμενη αγροτιά της Θεσσαλίας και ήταν αυτοί που με ατσαλένια δύναμη έφραξαν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο Συκούριο. Σήμερα ο αγροτικός κόσμος του νομού δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση, αν τα προβλήματα δε λυθούν. Και όλα τα μηνύματα δείχνουν πως στην επόμενη αγωνιστική κάθοδο θα είναι ακόμα περισσότεροι και ενωμένοι σαν μια γροθιά, αφού όσοι επιχείρησαν να υπονομεύσουν και να διασπάσουν τον αγώνα τους ξεσκεπάστηκαν γρήγορα. Στο οδοιπορικό μας συναντήσαμε αγρότες που πήραν μέρος στην κινητοποίηση και συζητήσαμε μαζί τους για τις εντυπώσεις τους και τα βιώματά τους από το συλλαλητήριο, για το σήμερα και το αύριο της αγροτιάς για το παρόν και το μέλλον του αγώνα.

Μιλώντας με τον Χρήστο Παπαστεριάδη,γραμματέα της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων "Η Ανοιξη", από το χωριό Ράξα,ακούσαμε τα παρακάτω λόγια: "Αυτός ο αγώνας ένωσε τους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου. Οι διασπαστικές κινήσεις, που παρατηρήθηκαν στην αρχή της κινητοποίησης, με την προσπάθεια κάποιων να κρατήσουν τους αγρότες των Τρικάλων μακριά από τα μπλόκα της Εθνικής οδού, απέτυχαν παταγωδώς. Οι αγρότες των Τρικάλων συμμετείχαν ενεργητικά στο συλλαλητήριο, ακόμα και αυτοί που δεν κατέβασαν τρακτέρ, έρχονταν στα μπλόκα και αρκετοί έφερναν και τρόφιμα. Η Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγροτών. Κανείς δεν έφυγε από τα μπλόκα απογοητευμένος και τώρα όλοι περιμένουν να δοθεί το έναυσμα για νέους αγώνες".

"Αν κατέβουμε τώρα στους δρόμους, δύσκολα θα γυρίσουμε πίσω", μας είπε ο Χρήστος Κολοβός."Η οικονομική ανέχεια δεν πλήττει μόνο τους αγρότες και τις άλλες επαγγελματικές τάξεις. Στα Τρίκαλα η οικονομική στενότητα των αγροτών έχει δημιουργήσει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και έχει πλήξει τους μαγαζάτορες, τους βιοτέχνες και μια σειρά από άλλους επαγγελματίες. Το 65% των αγροτών δεν έχει χρήματα να ψωνίσει, κάτι που φάνηκε από τις αναδουλιές που είχαν τα μαγαζιά την περίοδο των γιορτών. Τα φετινά Χριστούγεννα οι περισσότεροι αγρότες τα περάσανε με δανεικά και φυσικά δεν υπήρχαν χρήματα για αγορές. Τα μαγαζιά της πόλης θύμιζαν νεκροταφείο... Αυτή η πραγματικότητα εκφράστηκε με τη συγκλονιστική συμπαράσταση όλου αυτού του κόσμου στον αγώνα των αγροτών όλες τις μέρες τις κινητοποίησης. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που στη διάρκεια των κινητοποιήσεών μας φώναξαν: "Κρατήστε, παιδιά!"".

Ο Θανάσης Παπαμάνθος από το Δήμο Τρικκαίων είναι σήμερα 70 χρόνων. Αγρότης από τα γεννοφάσκια του και τα μάτια του έχουν δει πολλά. Οταν όμως τον ρωτήσαμε πώς είδε το συλλαλητήριο αυτό, τα μάτια του άστραψαν και ο τόνος της φωνής του συνόδευσε τη λάμψη τους: "Τέτοιο συλλαλητήριο δεν έχω ματαδεί στη ζωή μου, ήταν σίγουρα το μεγαλύτερο αγροτικό συλλαλητήριο που έγινε μέχρι τώρα. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η συμμετοχή τόσων νέων ανθρώπων. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι για 25 μέρες, χιλιάδες άνθρωποι θα κατέβαιναν στους δρόμους και θα αγωνιζόντουσαν με τέτοιο πάθος. Αυτό όμως που δεν μπορώ να ξεχάσω, συνέχισε ο μπαρμπα - Θανάσης, ήταν η είσοδός μας στην Αθήνα. Οταν είδα τους Αθηναίους να χειροκροτούν και να συμμετέχουν στο συλλαλητήριο, δάκρυσα, κατάλαβα ότι δεν ήμασταν μόνοι μας, ότι τα προβλήματά μας αφορούν όλο τον κόσμο. Και είμαι σίγουρος ότι οι αγώνες θα συνεχιστούν".

Στο χωριό Γλίνος δίπλα στον Πηνειό, επικρατούσε μια φαινομενική ησυχία, τυλιγμένη στο χιόνι. Λιγοστοί άνθρωποι στους δρόμους και τα καφενεία και τα αγροτικά μηχανήματα έδειχναν να βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Ομως πίσω από αυτή τη φαινομενική ησυχία σιγοβράζει η οργή και η αγανάκτηση των ανθρώπων που ζουν εκεί και η διάθεσή τους να συνεχίσουν των αγώνα φουντώνει μέρα με τη μέρα.

Σε έναν από τους δρόμους του χωριού συναντήσαμε την κυρα - Λένη.Τη χαιρετίσαμε και τη ρωτήσαμε πώς είναι τα πράγματα στο χωριό. "Αφήστε τα, παιδιά. Ο κόσμος παραμιλάει στους δρόμους. Δεν ξέρουμε πώς θα ζήσουμε τα παιδιά μας. Εγώ έχω ένα μικρό κτήμα 20 στρέμματα και μπήκα 700.000 δραχμές μέσα. Αμα δε βγούμε όλοι στους δρόμους, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα", μας απάντησε.

Μπαίνοντας σε ένα από τα καφενεία του χωριού, όσοι ήταν εκεί μας υποδέχτηκαν θερμά. Και βέβαια η κουβέντα σε ένα θεσσαλικό καφενείο δεν μπορούσε να αρχίσει αλλιώς, παρά πίνοντας ένα τσίπουρο. Αφού "διαφωνήσαμε" για το αν είναι καλύτερο με γλυκάνισο ή όχι, ποια περιοχή βγάζει το καλύτερο κλπ., αμέσως ήρθαν τα δύσκολα. Οταν ρωτήσαμε πώς πάει η τσιπουροποσία, η απάντηση μας προσγείωσε απότομα στη σκληρή πραγματικότητα. "Παλιά μπορούσαμε να πιούμε. Τώρα δεν αντέχει η τσέπη μας. Ζήτημα είναι να πιούμε κανά δύο τη βδομάδα και αυτό το σκεφτόμαστε".

"Τα Χριστούγεννα εδώ στο χωριό μας τα γιορτάσαμε όλοι χρεωμένοι και με δανεικά, με εξαίρεση μόνο καμιά δεκαριά οικογένειες, που τρώνε από το απόθεμα. Εγώ μόνο μπήκα μέσα 6 εκατομμύρια δραχμές. Αν δε γίνει κάτι, θα χρεοκοπήσουμε όλοι και δε δε θα μπορέσουμε να ξανασηκώσουμε κεφάλι", μας είπε ο Κώστας Φούτσιας.

Στην κουβέντα παρεμβαίνει ο Γιώργος Οικονόμου,σημειώνοντας: "Το μέλλον μας είναι δραματικό. Δεν ξέρω και εγώ πού θα καταλήξουμε. Η θα γίνουμε όλοι επαναστάτες ή θα μας δώσουν να φάμε".

Από το απέναντι τραπέζι ο Αντώνης Γκράβας παρακολουθεί και μπαίνει στην κουβέντα, λέγοντας: "Μας κλέβουν από παντού, με τον ΦΠΑ με όλα. Ευτυχώς που δεν ήμουνα με τον Σημίτη, ήμουνα με τον Ακη. Αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, από το χωριό μας θα ανταποκριθούν πιο πολλοί στην επόμενη κινητοποίηση. Δε βλέπουμε να υπάρχει και άλλος τρόπος να διεκδικήσουμε. Γιατί αν δε ρυθμιστούν τα χρέη, θα πεθάνω εγώ και θα πληρώνουν και τα παιδιά μου". Ρωτήσαμε τον Αντώνη τι σκοπεύει να καλλιεργήσει, έτσι όπως είναι τα πράγματα με το βαμβάκι. "Βαμβάκι!", ήρθε η απάντηση. "Ξέρουμε ότι θα μπούμε μέσα, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε τίποτα άλλο, ούτε να αφήσουμε χέρσα τα χωράφια μας. Αμα τα αφήσουμε χέρσα, είναι ακόμα χειρότερα. Εγώ δούλευα στο ΚΑΡΕΛΑ στο Λαύριο 15 χρόνια. Ηρθα στο χωριό να γίνω αγρότης λίγο πριν κλείσει το εργοστάσιο και δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τα χωράφια μου".