Μαθήματα στην Εκκλησία της Ελλάδας για το πώς πρέπει να σέβεται τους επίγειους (δασικούς) παραδείσους έδωσε το Ε Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), με την απόφασή του να ακυρώσει την προκήρυξη του διαγωνισμού για την αξιοποίηση και ανάδειξη του δασοκτήματος Κοκκιναρά, έκτασης 3.780 στρεμμάτων. Παράλληλα, προέτρεψε τους "Αγίους πατέρες", όχι μόνο να κηρύσσουν, αλλά και να εφαρμόζουν τη βιβλική ρήση "απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ".

Συγκεκριμένα, η Εκκλησία της Ελλάδας αποφάσισε να διαθέσει προς αξιοποίηση το δασόκτημα του Κοκκιναρά και προχώρησε στη δημόσια διακήρυξη διαγωνισμού το 1996. Το επίμαχο δασόκτημα βρίσκεται μεταξύ Κηφισιάς, Παλαιάς και Νέας Πεντέλης, Μελισσίων, Κεφαλαρίου και Πολιτείας. Το καλοκαίρι του 1982 είχε καεί από πυρκαγιά και η περιοχή κρίθηκε αναδασωτέα. Μάλιστα, το υπουργείο Γεωργίας ζήτησε τη ματαίωση του διαγωνισμού, κάτι που δεν έγινε, καθώς για την Εκκλησία της Ελλάδας πρυτάνευσε το οικονομικό όφελος, παρά η διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος.

Στο ΣτΕ προσέφυγε ο Σύνδεσμος για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού (ΣΠΑΠ), ζητώντας να ακυρωθεί η προκήρυξη της Εκκλησίας για αξιοποίηση του δασοκτήματος. Το Ε Τμήμα του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου (εισηγήτρια η Μαρία Καραμανώφ) έκρινε ότι τόσο η απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την αξιοποίηση της ιδιόκτητης έκτασής της, όσο και η προκήρυξη του διαγωνισμού "θεωρούνται πράξεις που παρακωλύουν και εμποδίζουν την αναδάσωση και επομένως είναι μη νόμιμες και ακυρωτέες".

Το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ αναφέρεται στο άρθρο 117 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο τα δημόσια ή ιδιωτικά δάση που καταστράφηκαν από πυρκαγιά κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέα. Επίσης, επισημαίνει ότι "η προστασία των δασών θεσπίζεται χωρίς ένα χρονικό προσδιορισμό ή όριο για το παρελθόν και η κήρυξη μιας έκτασης ως αναδασωτέας συνεπάγεται υποχρεωτικότητα στην απαγόρευση δόμησής της".