Τρίτη 20 Μάη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο ένοχος

Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο χαμός του εργάτη Γιώργου Δρακίδη, με τύποις αιτία θανάτου την ασφυξία κάτω από τόνους σκουπιδιών, το ξημέρωμα του Σαββάτου, θα καταχωρηθεί στα στατιστικά δελτία ως ένα ακόμα εργατικό δυστύχημα. Και επίσης στην καλύτερη περίπτωση η υπόθεση θα κλείσει με την άσκηση κάποιας δίωξης κατά φυσικού προσώπου. Κι, όμως, εντέλει πρόκειται - ας μας επιτραπεί ο όρος - για "έγκλημα πολιτικής"! Μάλιστα, αν - όπως έχουμε υποστηρίξει πάρα πολλές φορές - ο όρος ισχύει για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργατικών ατυχημάτων, στην προκειμένη περίπτωση η απόδειξη είναι εξόφθαλμη. Τόσο που να αναγκάζονται διάφοροι εμπλεκόμενοι παράγοντες, να προβάλλουν τραβηγμένες από τα μαλλιά εκδοχές, για να καταδειχτεί όποια άλλη αιτία εκτός από τη μία και μοναδική: Την εντατικοποίηση της δουλιάς, μέχρι εξοντώσεως, ενός από τα πλέον κατατρεγμένα τμήματα της εργατικής τάξης, τους σκουπιδιάρηδες, στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θέλει και τους δήμους να λειτουργούν σαν κερδοφόρες επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Και τέτοιες επιχειρήσεις χωρίς πριν απ' όλα ξεζούμισμα του εργάτη δε νοούνται.

Ορισμένοι απ' όσους έσπευσαν να δώσουν κάποια εξήγηση - πριν αποφανθεί τελεσίδικα ο ιατροδικαστής - αναφέρθηκαν στο σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων. Και είναι γεγονός πως το σημερινό σύστημα είναι ξεπερασμένο. Είναι γεγονός πως ο αχανής χώρος της χωματερής είναι ένας επικίνδυνος τόπος, για να κυκλοφορεί κανείς. Οπως, επίσης, είναι γεγονός ότι ακριβώς, εξαιτίας αυτής της επικινδυνότητας στο συγκεκριμένο χώρο έχουν παρθεί τέτοια δρακόντεια μέτρα ασφάλειας, με πρωτοβουλία των ίδιων των εργαζομένων εκεί, που να έχουν ως αποτέλεσμα μηδέν εργατικά ατυχήματα! Ως εκ τούτου η εσπευσμένη απόδοση ευθύνης μόνο στον τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων, όταν προέρχεται από συγκεκριμένη κατεύθυνση, υποκρύπτει σκοπιμότητες. Μια σκοπιμότητα είναι και η προώθηση, καταδικασμένων από τη σκοπιά της οικολογίας, λύσεων όπως της καύσης και της πυρόλυσης. Την ίδια ώρα που εκκρεμεί, με ακέραιη την πολιτική ευθύνη στη σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, η προώθηση του αποφασισμένου και επιστημονικά τεκμηριωμένου σχεδιασμού του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων νομού Αττικής, ο οποίος προβλέπει έξι σταθμούς μεταφόρτωσης των σκουπιδιών από τους οποίους τα σκουπίδια θα προωθούνται συμπιεσμένα σε τρεις Ολοκληρωμένες Εγκαταστάσεις Διαχείρισης Απορριμμάτων, που με τη σειρά τους θα πρέπει να περιλαμβάνουν εργοστάσια ανακύκλωσης και χώρους υγειονομικής ταφής μόνο για τα ελάχιστα τελικά υπολείμματα των απορριμμάτων.

Η αιτία, λοιπόν, επανερχόμαστε, δε βρίσκεται σ' αυτή καθ' αυτή τη χωματερή. Δύο λεπτομέρειες - μία που αποκάλυψαν συνάδελφοι του αδικοχαμένου εργάτη και μία που διαπίστωσε ο ιατροδικαστής - δείχνουν την πορεία ενός προδιαγεγραμμένου θανάτου: Ο 55χρονος Γ. Δρακίδης έκανε εκείνη τη νύχτα του μεγάλου πανικού, μετά το τέλος της απεργίας, το τρίτο κατά σειρά δρομολόγιό του. Τη νύχτα που Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κυβέρνηση, δήμαρχοι κι αυτός ακόμα ο ιατρικός σύλλογος ενοχοποιούσαν τους εργαζόμενους στην καθαριότητα γιατί με την απεργία τους έβαζαν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία στο Λεκανοπέδιο. Και ταυτόχρονα έπασχε από περικαρδίτιδα. Ποια πολιτική ισχυρίζεται ότι είναι προνόμιο ο χαρακτηρισμός ενός επαγγέλματος ως βαρύ κι ανθυγιεινού κι ως εκ τούτου δε βγαίνει ο εργαζόμενος σε σύνταξη στα 55; Ποια πολιτική ισχυρίζεται ότι ένας 55χρονος μπορεί άνετα να κάνει ό,τι κι ένας 20χρονος; Ποια πολιτική έκανε "πατίνι" εκείνο το βράδυ τον Γ. Δρακίδη; Εκεί βρίσκεται η ενοχή και στην ανειρήνευτη πάλη για την ανατροπή της η έκφραση πραγματικής ευαισθησίας για την ανθρώπινη ζωή.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ