Τον περασμένο Μάρτη, το ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) δημοσίευσε τις θέσεις του ΣΕΒ, για τη "σωτηρία" του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, η "απάντηση" των βιομηχάνων στα προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε λατινοαμερικανική χώρα, με συνταξιοδοτικό καθεστώς τύπου Χιλής. Προτείνουν, ειδικότερα, οι βιομήχανοι την καθιέρωση ενός "τριαξονικού συστήματος συντάξεων", που, μεταξύ άλλων, θα προβλέπει την πλήρη κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλουν οι εργοδότες και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Το σύστημα αυτό στηρίζεται: 1) στην κατώτατη σύνταξη, 2) στην πρόσθετη σύνταξη, που θα καθορίζεται ανάλογα με τις εισφορές των εργαζομένων και 3) στην προαιρετική ιδιωτική ασφάλιση. Ετσι σηματοδοτείται από τις θέσεις του ΣΕΒ η αναίρεση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και η αντικατάστασή του από τον "ανταποδοτικό" χαρακτήρα της ιδιωτικής ασφάλισης. Στην κατεύθυνση αυτή, επικαλούνται υπαρκτά προβλήματα για να διαλύσουν την κοινωνική ασφάλιση. Γιατί τα προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης, οι χαμηλές παροχές συντάξεων και υγείας και τα ελλείμματα των Ταμείων, που μεγαλώνουν, είναι αποτέλεσμα των συγκεκριμένων πολιτικών της καταλήστευσης των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης, από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία 45 χρόνια, προς όφελος των καπιταλιστών.

Στον τομέα της καταλήστευσης των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης, διαφαίνεται, όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, η σχέση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου με την πολιτική εξουσία, όπου τρισεκατομμύρια δραχμές των ασφαλιστικών ταμείων, αρπάχτηκαν από τις κυβερνήσεις, και πρόσφατα από την κυβέρνηση Σημίτη, με τη μορφή της αξιοποίησης - εκμετάλλευσης των αποθεματικών. Τα αποθεματικά αυτά πήγαν για χαριστικές πράξεις στα ταμεία των μεγαλοκεφαλαιούχων. Γνωστές είναι και οι επανειλημμένες σκανδαλώδεις χαριστικές ρυθμίσεις και εισφοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο. Να θυμηθούμε εδώ τους αντιασφαλιστικούς νόμους, αρχίζοντας από το 1988, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον 1759/88 κατάργησε τις προσωρινές συντάξεις αναπηρίας και μείωσε τα επιδόματα ασθενείας. Και επίσης τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ (1902/90, 1976/91, 2084/92), που κατάργησαν σταδιακά το θεσμό των κατώτερων συντάξεων, το θεσμό της αναπροσαρμογής των συντάξεων σε σχέση με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (τα 20 Ημερομίσθια Ανειδίκευτου Εργάτη έγιναν 15,3 για συντάξεις γήρατος αναπηρίας και τα λόγω θανάτου από 18 ΗΑΕ σε 13,3), ενώ μείωσαν στο 1/3 τις δαπάνες για τις συντάξεις των αναπήρων κλπ. Μιλάμε για απώλειες εισοδήματος των συνταξιούχων του ΙΚΑ, για την 5ετία '91 - '96, πάνω από 600 δισ. δραχμές.

Σήμερα η κυβέρνηση προσανατολίζεται στο να σαρώσει ό,τι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση. Σχεδιάζει να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες. Να χειροτερέψει τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης από την πενταετία στο μέσο μισθό της δεκαετίας, προκαλώντας αποδεκατισμό των συντάξεων. Να μειώσει τις επικουρικές συντάξεις στο 20% και την κύρια στο 60%. Να καταργήσει το θεσμό των βαρέων και ανθυγιεινών. Να αυξήσει τις εισφορές των εργαζομένων και την απαλλαγή των εργοδοτών από αυτές... Τα παραπάνω - προβλέποντας τη θύελλα που θα ξεσηκωθεί - δεν τα βάζει σ' αυτήν τη φάση του "κοινωνικού διαλόγου", επιλέγοντας την τακτική του "σαλαμιού". Προετοιμάζει, ταυτόχρονα, το νομοσχέδιο για την εισφοροδιαφυγή, ώστε να "πέσει στα μαλακά" αργότερα η προσπάθειά της να περάσει τα μέτρα για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Ωστόσο, ήδη έχει θέσει στο τραπέζι του "διαλόγου" τη μερική απασχόληση, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, που είναι βασικοί άξονες χειροτέρευσης της κατάστασης των ασφαλιστικών ταμείων. Να, λοιπόν, γιατί η απάντηση πρέπει να είναι "όχι" συγκάλυψη των αντεργατικών μέτρων με "σικέ" διαλόγους, αλλά οι ενωτικοί και συντονισμένοι αγώνες. Αγώνες, που, εκτός των άλλων, θα θέτουν τα εξής αιτήματα: Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Εφαρμογή της τριμερούς χρηματοδότησης, με βάση τις γνωστές προτάσεις μας. Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες. Αύξηση συντάξεων, ανάλογα με τα ένσημα και τις εισφορές. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από το δημόσιο τομέα της υγείας. Επανασύνδεση των κατωτάτων ορίων συντάξεων (γήρατος - αναπηρίας) με τα 20 ΗΑΕ και θανάτου με 18 ΗΑΕ. Πλειοψηφία των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων στα ΔΣ των Ταμείων. Εξομοίωση των κατωτέρων συντάξεων ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ με τις κατώτερες συντάξεις του ΙΚΑ. Διπλασιασμό των συντάξεων του ΟΓΑ και εξομοίωσή τους με την κατώτερη του ΙΚΑ. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων κλπ.