Τρίτη 13 Μάη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 9
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κουράγιο

Πάνω που είχε ανθίσει και που είχε αρχίσει να ωριμάζει για να καρπίσει, πάνω που τα όνειρα άρχιζαν να ελπίζουν πως θα γίνουν πράξη, πάνω που ο πατέρας του ετοιμάζονταν να αποκαλύψει το συνωμοτικό σχέδιό του για να βγούνε οι ζώντες από το λαγούμι του τρόμου, πάνω που ήταν Μάης... ήρθε η ώρα για να φύγει.

Και δεν το 'χε καθόλου αποφασίσει. Αλλα σχεδίαζε ο Μάκης.Ζωή, γεμάτα τα όνειρα. Ισως αυτή τη λαχτάρα να 'ταν που δεν άντεξε η καρδούλα του, χαράματα Κυριακής που ξεκουράζονται οι άνθρωποι. Και μας τον άφησε έτσι, άψυχο, 22 χρονών παλικάρι, να τον κηδεύουμε χτες και να μην έχουμε λέξη να πούμε στο Θανάση Σκαμνάκη και τη Μάχη και τη γιαγιά τη Νίνα. Μόνο ένα παράπονο μεταξύ μας: Γιατί να μην μπορούμε να βρισκόμαστε μόνο στους γάμους των παιδιών μας; Και μια λέξη: Κουράγιο, που ένας θεός ξέρει τι νόημα έχει μια τέτοια μαύρη ώρα.

Αλλοι, ίσως πιο ψύχραιμοι, να βρουν τον τρόπο να γράψουν για το θρήνο εκείνων των νέων παιδιών που συντρόφευαν στα όνειρα τον Μάκη, ή για την απόγνωση των άλλων, των μεγάλων "παιδιών", που ανάμεσα στα πόδια τους, μαζί με τα παιδιά τους, μεγάλωσε κι αυτός, ακούγοντάς τους να σχεδιάζουν ένα μέλλον ολόφωτο. Το τελεσίδικο που στομώνει την πένα είναι πως χάθηκε. Και πως ο αβάσταχτος ακόμα και στ' άκουσμα θρήνος της μάνας του πλανιέται ακόμα ανάμεσα στα κυπαρίσσια, εκεί στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ