Θα ήταν παράλογο να μην ειπωθεί πως η Οργάνωσή μας τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια έχει κάνει σημαντικά βήματα. Κατέκτησε θέσεις στο κίνημα της νεολαίας, οργάνωσε την αντίσταση και τον αγώνα κομματιών της νεολαίας, υπερδιπλασίασε τις οργανωμένες δυνάμεις της. Παρ' όλα αυτά, το μόνο που δε χρειάζεται είναι εφησυχασμός και αυταρέσκεια. Δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα τους ρυθμούς που θέλουμε, είμαστε ακόμα μια μικρή σχετικά οργάνωση.

Παράλληλα, με ιδιαίτερο τρόπο, πρέπει να δούμε ποιες είναι οι "αξίες" και τα "ιδανικά", με τα οποία μεγαλώνει σήμερα ένας νέος: Ο νέος άνθρωπος μαθαίνει πως δεν πρέπει να έχει "περιττές" γνώσεις (π.χ. η ιστορία της χώρας του), αλλά να αποκτά απλές "χρήσιμες" δεξιότητες. Μαθαίνει πως στο όνομα της περιπέτειας πρέπει να πάει να αιματοκυλήσει ένα λαό, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, ζει σ' ένα συνολικά ασφυκτικό περιβάλλον, όπου βρίσκει όποτε θέλει ναρκωτικά, αποχαυνώνεται με τα τηλε-σόου, μετατρέπεται σε όργανο των διαφόρων "σωτήρων" και "προέδρων" της "ομάδας - θρησκείας".

Είναι έτοιμη η Οργάνωσή μας ν' απαντήσει σε όλα αυτά; Να αναδείξει και να προβάλει τον αγωνιστικό τρόπο ζωής; Εχοντας, μάλιστα, την επιπρόσθετη δυσκολία, πιθανά την ίδια μέρα που καλούμε ένα νέο να αγωνιστεί, ο ίδιος να "ακούει" ακριβώς τ' αντίθετο από το σχολείο, την οικογένεια, τη θρησκεία, το κοινωνικό περιβάλλον; Η Οργάνωσή μας, βεβαίως, και έχει αυτή τη δυνατότητα... και δεν υπάρχει κάποιο μυστικό για να το πετύχει αυτό. Χρειάζεται συνέπεια, επιμονή, διάθεση, κέφι απ' όλους μας. Χρειάζεται ο σύντροφος (και ιδίως ο πιο νέος) να νιώθει δική του την Οργάνωση, να βρίσκει έδαφος για να αναπτύξει όλα τα ενδιαφέροντά του.

Κομβικό σημείο για το επόμενο διάστημα αποτελεί η αθρόα ένταξη νέων στην Οργάνωσή μας. Εχει να κάνει με το χαρακτήρα της Οργάνωσής μας, αλλά και με την αναγκαιότητα των καιρών, για ΚΝΕ γερή και μαζική. Υπάρχει έδαφος, ας εμπιστευτούμε τη νεολαία, δε θα χάσουμε.