Σάββατο 20 Γενάρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Παραληρήματα της Δεξιάς

Η Δεξιά - διάβαζε ο καπιταλισμός - μετά την επικράτησή της στην αντιπαράθεση με την Αριστερά - διάβαζε με τον υπάρξαντα στις ανατολικές χώρες σοσιαλισμό - επανηγύρισε, βαθιά ικανοποιημένη και ασυγκράτητα υπερήφανη. Και πάνω στην έπαρση της νίκης διακήρυξε τα εξής:

Πρώτον, ότι κατετρόπωσε οριστικώς και αμετακλήτως την Αριστερά και την έβγαλε από το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού, με συνέπεια, να φθάσουμε στο τέλος της πολιτικής και της ιστορίας. Δεύτερον, ότι η Αριστερά απερροφήθη από τη Δεξιά κι εξέλιπε κατ' αυτόν τον τρόπο. Και τρίτον, ότι μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς δεν υπάρχει πια καμιά διάκριση, όπως συνέβαινε επί δυο σχεδόν αιώνες.

Σ' αυτές τις θριαμβικές και ασυνάρτητες διακηρύξεις της Δεξιάς απάντησε ένας Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου, ονόματι Νορμπέρτο Μπόμπιο, με ένα βιβλίο του, που το επιγράφει "Δεξιά και Αριστερά". Το πήρα και το διάβασα. Και μου 'κανε εντύπωση, όχι μόνο η σκέψη αυτού του ανθρώπου, αλλά και η απλότητα, με την οποία τη διατυπώνει. Απλά, λοιπόν, και διδακτικά, σαν δάσκαλος, που είναι, απορρίπτει και τις τρεις νικητήριες εξαγγελίες της Δεξιάς.

Συγκεκριμένα, λέει: Η Αριστερά, ούτε κατετροπώθη, ούτε βγήκε από το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού. Η Αριστερά δεν απερροφήθη, κατά κανένα τρόπο, από τη Δεξιά. Και τέλος, η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, όχι μόνο δεν εξέλιπε, αλλ' αντίθετα, εντάθηκε. Κι αυτή η ένταση ήταν αναπόφευκτη και σήμερα είναι και αναγκαία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Οταν διαβάζει αυτά και ένας μη βαθύνους, απλός άνθρωπος, ένας μη ανήκων στην τάξη των "μελετητών και σοφών του αιώνος τούτου", κατά τη φράση του Ευαγγελίου, διαφωτίζεται, πώς έχουν τα πράγματα, και μπορεί να τα διατυπώσει με τη δική του απλή σκέψη. Δηλαδή, να πει:

Οταν η επικράτηση της Δεξιάς αυξάνει την ισχύ, τα προνόμια και τα αγαθά της τάξης των καπιταλιτών, πώς μπορεί να λείψει η Αριστερά, που είναι η τάξη των ανίσχυρων και των αδικημένων; Δε θα αντισταθούν αυτοί οι ανίσχυροι και αδικημένοι στην ισχύ των προνομιούχων; Επίσης, θα πει ο απλός και καλόπιστος πολίτης: Πώς απερρόφησε ή θα απορροφήσει η Δεξιά την Αριστερά; Θα μοιράσει την ισχύ της, τα προνόμιά της και τα αγαθά της με αυτούς, που τα στερούνται; Τότε η Δεξιά δε θα είναι καπιταλιστική, αλλά σοσιαλιστική.

Και το τρίτον: Πώς μπορεί να λείψει η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, όταν η Δεξιά όλο και στενεύει, δηλαδή, όλο και πιο λίγοι γίνονται οι πραγματικοί καπιταλιστές, και όταν η Αριστερά όλο και διευρύνεται, δηλαδή, όλο και πληθαίνουν οι πληττόμενοι από την απληστία και τη βιαιότητα της Δεξιάς;

Αυτό κυρίως τονίζει ο Μπόμπιο: Οτι ο διαχωρισμός μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς υφίσταται έντονος και θα γίνεται εντονότερος και βαθύτερος. Θα μεταβληθεί σε μέγα όρυγμα και ο καθένας, ανάλογα με την ταξική του υπόσταση, θα τοποθετείται ή στη δεξιά πλευρά της αλόγιστης οικονομικής ανάπτυξης, του κέρδους και της ανισότητας, ή στην αριστερή πλευρά της αλληλεγγύης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σχετικά με την εικόνα αυτής της δικαιοσύνης θυμάμαι μια ρήση του Βίκτορα Ουγκό: Το Δίκαιο δεν είναι Κολοσσός της Ρόδου, να στηρίζεται σε δυο όχθες. Για να πούμε τα πράγματα με πιο απλά λόγια, εμείς οι απλοί και άσοφοι άνθρωποι, η κοινωνία, με το δρόμο που έχει πάρει, θα διαχωρίζεται, όλο και περισσότερο, σε αφεντικά και σε υφισταμένους ή αλλιώς εργαζόμενους.

Υπάρχει και μια κατηγορία υποκειμένων, που πρέπει να επισημανθεί. Μιλάω για τα υποκείμενα εκείνα, που ενώ είναι υφιστάμενοι και εργαζόμενοι, τάσσονται με τα αφεντικά ή μάλλον προσκολλώνται σ' αυτά, για λόγους ατομικής ιδιοτέλειας, η οποία κατρακυλάει στο επίπεδο της άθλιας ευτέλειας. Ας μιλήσω πιο καθαρά. Τα αφεντικά περιστοιχίζονται από υφισταμένους υψηλόμισθους, οι οποίοι, λόγω των υψηλών αποδοχών τους, μεταβάλλονται σε όργανα της εργοδοσίας, κοινώς, τσιράκια της.

Και παρουσιάζεται το φαινόμενο, όταν οι άλλοι υφιστάμενοι κι εργαζόμενοι κινητοποιούνται για τα δίκαιά τους, τα τσιράκια τάσσονται με την εργοδοσία. Είναι τα τσακάλια της σημερινής κοινωνίας.Τους αποκαλώ τσακάλια, γιατί δε διαφέρουν από τα ζώα της ζούγκλας, που περιμένουν να τελειώσουν το γεύμα τους οι λέοντες, καταβροχθίζοντας τα θύματά τους, για να χιμήξουν και να ξεκοκαλίσουν τα υπολείμματα της λεόντειας ευωχίας...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ