Ο φανοστάτης της Ιστορίας | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ο φανοστάτης της Ιστορίας

Υπάρχουν εικόνες που μένουν στο μυαλό του ανθρώπου, έστω κι αν δεν τις είδε ποτέ. Μια τέτοια εικόνα βρίσκεται στη δική μου θύμηση, παρά το γεγονός ότι δεν την είδα. Είναι η εικόνα των κομμένων κεφαλιών του Αρη Βελουχιώτη και του πρωτοπαλίκαρού του Τζαβέλα, κρεμασμένα στο φανοστάτη της πλατείας Τρικάλων, της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Μια σκηνή που μου έχει περιγράψει η μάνα μου, η οποία - μικρό παιδί τότε - την είδε με τα μάτια της και θεώρησε χρέος της να μου τη μεταφέρει, όχι σαν παραμύθι, αλλά σαν ομολογία και καταγγελία ζωής.

Αυτή η σκηνή, την οποία νομίζω ότι την έζησα ο ίδιος, με συγκλονίζει πάντα, έχει γίνει βίωμά μου και μου δημιουργεί τα συναισθήματα του πόνου, της οργής, της αδικίας, του ανεκπλήρωτου ονείρου, αλλά και της υπερηφάνειας, της προσμονής δικαίωσης.

Φέρνοντας στο μυαλό μου εκείνη την εικόνα, πάντα ψάχνω να βρω τις αιτίες και τους υπαίτιους αυτής της ελληνικής τραγωδίας, του δράματος του ελληνικού λαού. Και τότε βλέπω μπροστά μου τα αποκρουστικά πρόσωπα των κατακτητών της πατρίδας μας, των μετέπειτα ξένων "προστατών" της Ελλάδας και των ντόπιων οργάνων τους. Βλέπετε η Ιστορία βιώνεται κι από μακριά, πολύ περισσότερο που και σήμερα τα ίδια αποκρουστικά πρόσωπα διαφεντεύουν τη μοίρα μας και ούτε "τα όνειρα πήραν εκδίκηση", ούτε οι ελπίδες δικαιώθηκαν.

Είναι, λοιπόν, φυσιολογικό - έχοντας αυτή τη σκηνή στα μάτια μου - να υποστώ κλονισμό βλέποντας τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες και δείχνει Τούρκους στρατιώτες να κρατούν στα χέρια τους τα σφαγμένα κεφάλια Κούρδων αγωνιστών.

Η ίδια εικόνα σε άλλο τόπο, μακρινό, αλλά τόσο κοντινό στην Ελλάδα. Τα ίδια συναισθήματα, του πόνου, της οργής, της αδικίας, με πλημμύρισαν. Η σκέψη ότι κι εκεί τα ίδια αποκρουστικά πρόσωπα - αυτά των ξένων "προστατών" και των ντόπιων υποτακτικών τους - ευθύνονται για τη σφαγή του Κουρδικού λαού, με οργίζει. Και πολύ περισσότερο οργίζομαι που η ελληνική κυβέρνηση - και δη η "σοσιαλιστική" του ΠΑΣΟΚ - δε σηκώνει κραυγές διαμαρτυρίας για τη γενοκτονία ενός λαού, από τους Τούρκους αφεντάδες, που εκτελούν τα προστάγματα των ηγετών των μεγάλων δυνάμεων. Κι όχι μόνο δεν αντιδρά δυναμικά, αλλά υποταγμένη πλήρως στα ξένα αφεντικά της, δέχτηκε ουσιαστικά την Τελωνειακή Ενωση της Τουρκίας με την ΕΕ, παρά το γεγονός ότι οι Κούρδοι σφαγιάζονται και χιλιάδες αριστεροί και προοδευτικοί αγωνιστές βρίσκονται στις φυλακές.

Η σκηνή στο φανοστάτη των Τρικάλων - όπως, ως εμπειρία ζωής και καταγγελία ενδεχόμενου κινδύνου, μου τη μετέφερε η μάνα μου - επαναλαμβάνεται σήμερα στα βουνά της Ανατολίας, όπου οι Κούρδοι μάχονται για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωσή τους. Να γιατί αυτή η εικόνα δεν πρέπει να φύγει από τη θύμησή μου. Γιατί δεν πρέπει να σταματήσω να οργίζομαι με την κοινωνική αδικία, ώστε ν' αγωνίζομαι και να προσμένω τη δικαίωση του ονείρου για μια άλλη κοινωνία, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής προκοπής.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Λαμπερές «ψηφίδες» της καρδιάς(2008-05-17 00:00:00.0)

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2007-09-26 00:00:00.0)

Ζωή μηδέν και στο πηλίκο;..(2007-03-04 00:00:00.0)

Το βδελυρό μάτι του ασφαλίτη - χαφιέ(2003-09-14 00:00:00.0)

Σπάζοντας τη σιωπή...(2003-06-29 00:00:00.0)

Απάτριδο φεγγάρι(2001-02-21 00:00:00.0)