Οι μνηστήρες, όμως, δεν πιστεύουν τον απεσταλμένο ποιητή της βασίλισσας:"- Τον είδες με τα μάτια σου; τον ρώτησαν οι γαμπροί.

- Ναι! με τούτα τα μάτια μου!

- Να του τα βγάλετε! διατάξανε τους μπράβους τους.

Και κείνοι του τα βγάλανε, καθώς βγάζουνε το ρόχαλό τους.

- Κι οι γαμπροί μαζευτήκανε γύρω του και γελούσαν:

- Τώρα θα βλέπεις καλύτερα...".

"Αφού το λοιπόν χάθηκε ο Δυσσέας δεν πρέπει να χαθεί και το βασίλειο. Μπορεί να 'ναι ωραία η Πηνελόπη - και πολύ μάλιστα! - μα τα βασίλεια δεν κυβερνούνται με το κοκκινάδι, παρά με τον βούρδουλα. Ενα λοιπόν από τα δύο πρέπει να γίνει: Η να διαλέξει κάποιον από μας τους αρχόντους για να 'χει και κείνη τον άντρα της κι ο λαός το κουμάντο του, ή να φύγει. Προτού να 'ναι αργά".

"Για σας και για το βασιλιά ξεθεωνόμαστε στη δουλιά και δεν τρώμε. Αρρωσταίνουμε για να παχαίνετ' εσείς. Σκοτωνόμαστε στους πολέμους - τα κέρδητα για σας, ο τάφος τ' άγνωστου στρατιώτη για μας! Μας χρωστάτε, δεν πλερώνετε. Σας χρωστάμε μας παίρνετε σκλάβους. Μας αδειάζετε το αίμα από τις φλέβες και μας γεμίζετε με θεούς και ιδέες! Σκοτάδι στην ψυχή και στο πνέμα και στην πράξη... Κι όμως όλα τούτα, που παίρνει το μάτι κι ο στοχασμός τ' ανθρώπου, δικά μας είναι: Χωράφια, περβόλια, καράβια, παλάτια και ναοί. Εμείς τα φτιάξαμε. Κι εμείς πρέπει να τα πάρουμε. Από τους κλέφτες οι κλεμμένοι!".

(Οσα ανωτέρω αναφέρονται περιέχονται στο έργο του Κώστα Βάρναλη "το ημερολόγιο της Πηνελόπης". Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις, που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, είναι εντελώς συμπτωματική...).

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ