Και την ερχόμενη Παρασκευή πάλι κάτι θα αναζητήσουμε, έναν καινούριο έρωτα, μια νέα ταινία, μια φυγή από την αποπνικτική Αθήνα ή έστω μια εικόνα. Ο σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης αναζητά και πάλι τη "χαμένη εικόνα" στις 21.00 στην ΕΤ-2. Ο θεματικός άξονας αυτής της ενότητας είναι "Η τρίτη ηλικία".Θλιβερό το θέμα; Οχι, πάντα. Ασφαλώς, και η τρίτη ηλικία έχει μια τρίτη χάρη, μια τρίτη λύση, μια τρίτη διέξοδο. Ας δούμε, λοιπόν, από ποιες ταινίες θα επιλεγούν αποσπάσματα να προβληθούν:

"Ταξίδι του Μέλιτος" του Γιώργου Πανουσόπουλου. Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή των ηλικιωμένων σε μια λουτρόπολη. Μεσημέρι στην παραλία και οι παραθεριστές με μαλλιά από ασήμι είναι χωρισμένοι σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Από εδώ οι άνδρες από εκεί οι γυναίκες. Τι κάνουν; Τίποτε το πρωτότυπο. Κοινότοπο θα λέγαμε, τίποτε περισσότερο από το να φλυαρούν, να φιλοσοφούν και ν' αναπολούν. Ομως, πίσω από κάθε αφήγηση, πίσω από κάθε προσωπική ιστορία κρύβεται ένα αίσθημα διάθεσης να ξεφύγουν από τους ρόλους που πραγματικά κάποτε είχαν παίξει και επιθυμούν να εμφανιστούν διαφορετικοί. Να παίξουν δηλαδή το ρόλο που θα ήθελαν να είχαν παίξει...

Μια άλλη σκηνή από το "Ταξίδι του μέλιτος" μας δείχνει τον κεντρικό ήρωα να κάνει βόλτα με τη γυναίκα του στην παραλία. Ο Λέων μόλις έχει πάρει σύνταξη κι αυτό είναι κάτι που τον έχει ταράξει. Θέλει να ξαναγίνει νέος, να αρχίσει να κάνει τρέλες, να ζήσει μια δεύτερη νεότητα, να πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο, αν χρειαστεί. Προσπαθεί να παρασύρει και τη γυναίκα του σ' αυτές τις επικίνδυνες και όψιμες σκέψεις. Εκείνη είναι νηφάλια, προσγειωμένη και ήρεμη, είναι απόλυτα συμφιλιωμένη με το χρόνο. Ο Λέων σε μια στιγμή παραφοράς και απελπισίας θα την πνίξει και πνίγοντας τη σύντροφο της ζωής του, θα έχει την ψευδαίσθηση ότι σκοτώνει τα γηρατειά.

"Ησυχες μέρες του Αυγούστου" του Παντελή Βούλγαρη. Μια από τις τρεις αυτοτελείς ιστορίες της ταινίας έχει θέμα τη μοναξιά των ατόμων της τρίτης ηλικίας. Μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει μόνη, μια μέρα κάθε βδομάδα του χειμώνα συναντιέται με τις φίλες της σ' ένα ζαχαροπλαστείο. Ομως έρχεται το καλοκαίρι, σκληρό, ζεστό και καθόλου τρυφερό. Το βράδυ τσιμπάει κάτι μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση κι είναι αυγουστιάτικο βράδυ, ζεστό, μοναχικό, αφόρητο. Οι δρόμοι είναι άδειοι, η πολυκατοικία είναι άδεια, η μνήμη, επίσης, άδεια είναι κι αυτή. Ερημη πόλη, έρημη γειτονιά, έρημη καρδιά, τρομερή η μοναξιά. Ομως, να που υπάρχει και μια γειτόνισσα, μια νέα γυναίκα, που κι αυτή είναι μόνη. Ανάμεσα σ' αυτές τις δυο γυναίκες θα αναπτυχθεί μέσα στο σκοτεινό καμίνι της αδειανής πόλης μια τρυφερή σχέση. Μια αληθινή φιλία. Ετσι οι δυο γυναίκες θα εκμυστηρευτούν τα μυστικά τους. Η μια θα αποκαλύψει το παρελθόν της και το μοναδικό έρωτα της ζωής της, τον Γιώργο που χάθηκε, που άνοιξε η γη και τον κατάπιε, και η νέα το παρόν της. Η μια θα βοηθήσει την άλλη με τον τρόπο της. Η πείρα και ελπίδα θα συνοδοιπορήσουν εκείνη την ήσυχη βραδιά του Αυγούστου...

"Γάμος στο περιθώριο" του Βασίλη Κεσίσογλου. Η ταινία βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. Δυο ηλικιωμένοι καταφέρνουν να παντρευτούν, παρά τις αντιδράσεις των δικών τους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ξαναγίνει μικροί, εμπόδιο στην ευτυχία τους δεν είναι πια η μαμά και ο μπαμπάς, αλλά η κόρη και ο γιος. Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά και τα εμπόδια προσπερνά...

"Γλυκιά συμμορία" του Νίκου Νικολαϊδη. Σε μια νεανική ταινία ένας ηλικιωμένος επιχειρηματίας, που έχει αδυναμία στο αδύνατο, αλλά φρεσκότατο φύλο θα γίνει το εύκολο θύμα για τη "γλυκιά συμμορία" που τον ληστεύει την ώρα που εκείνος παρακολουθεί μια ημίγυμνη κοπέλα να χορεύει.

"Βαριετέ" του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Λόγος για τα γηρατειά από τον σκηνοθέτη Σταύρο Τορνέ σε μια σύντομη εμφάνισή του στο Βαριετέ. Ο Τορνέ συναντά κάποια στιγμή τον πρωταγωνιστή της ταινίας και του μιλά για τις τρομερές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς στην αρχή της λευκής ηλικίας. Της δικής του ηλικίας.

Τέλος το "Ταξίδι στα Κύθηρα" του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Σε μια αποθήκη στο λιμάνι. Λίγες ώρες μετά την επιστροφή του στη μητέρα πατρίδα ένας πολιτικός πρόσφυγας, που έμεινε μακριά τριάντα ολόκληρα χρόνια, περιμένει πάλι το πλοίο για την εξορία. Ο γέρος μονολογεί. Η μάλλον συνομιλεί με τον αόρατο, σιωπηλό, αλλά εφιαλτικό συνταξιδιώτη του: Το θάνατο. Εκείνος δεν του απαντά, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να κάνει την παρουσία του πιο αισθητή...