Πολλοί θα είναι εκείνοι που μπαίνουν στον πειρασμό να υπολογίσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πώς διαμορφώνονται οι συντάξεις στη Δανία. Αν και αυτό δεν είναι το κύριο, το ενδιαφέρον είναι μάλλον εύλογο, αφού αυτού του είδους τα συστήματα συνταξιοδότησης διαφημίζουν - ανοιχτά ή καλυμμένα - ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στη χώρα μας. Με τα δεδομένα που υπάρχουν, για να κάνει κάποιος τους σχετικούς υπολογισμούς, πρέπει ευθύς εξαρχής να έχει ξεκαθαρισμένο ότι για την περίπτωση της ειδικής επικουρικής σύνταξης, για τη σύνταξη των επαγγελματικών ταμείων και φυσικά για τις απολαβές που μπορεί μετά από κάποιες δεκαετίες να προκύψουν από την ιδιωτική ασφάλιση, δεν υπάρχει τίποτα που να είναι δεδομένο και κατοχυρωμένο. Τα ποσά αυτά ανήκουν στην κατηγορία ...«όταν, αν και εφόσον» και δε θεωρούνται κατοχυρωμένα στο παραμικρό. Αρα τα μόνα δεδομένα για να γίνει ο οποιοσδήποτε υπολογισμός είναι η δημόσια σύνταξη και η υποχρεωτική δημόσια επικουρική σύνταξη. Με βάση αυτά προκύπτει ότι:

• Σε περίπτωση που ο 65χρονος ή 67χρονος πολίτης - δικαιούχος της δημόσιας σύνταξης γήρατος της Δανίας, δεν έχει απολύτως κανένα άλλο εισόδημα, θα πάρει σύνταξη 10.390 ευρώ το χρόνο (743 ευρώ το μήνα), αν είναι παντρεμένος ή συζεί με κάποιον άλλον. Αν είναι μόνος του, το σχετικό ποσό διαμορφώνεται στα 14.190 ευρώ το χρόνο (1.014 ευρώ το μήνα).
• Αν ο ίδιος ο δικαιούχος έχει και άλλα εισοδήματα, τότε θα πάρει το 50% των παραπάνω ποσών, ενώ ανάλογα με τα εισοδήματα που έχει, το υπόλοιπο 50% μειώνεται μέχρι και τον πλήρη μηδενισμό.
• Αν δικαιούται πλήρη δημόσια υποχρεωτική επικουρική σύνταξη, μπορεί να αυξήσει κατά μέσο όρο τη σύνταξή του κατά 86 ευρώ το μήνα, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται αν αυτό το ποσό θα αφαιρεθεί από τη δημόσια σύνταξη γήρατος, όπως καλή ώρα γίνεται στη χώρα μας με το ΕΚΑΣ, όποτε δίνεται κάποια ονομαστική αύξηση στις βασικές συντάξεις.

Με δυο λόγια πάντως, στην απόλυτα καλύτερη περίπτωση κάποιος που βγαίνει κοντά στα 70 στη σύνταξη δικαιούται 1.100 ευρώ το μήνα. Αυτά είναι τα δεδομένα και ούτε σεντς παραπάνω!

Για να υπάρχει κάποιο μέτρο σύγκρισης και να συνειδητοποιηθεί το μέγεθος της επίθεσης που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι της Δανίας, με βάση βεβαίως το βιοτικό επίπεδο που είχε διαμορφωθεί στη χώρα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, να συμπληρώσουμε ορισμένα στοιχεία.

Πρώτον: Σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για την εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης στο συντάξιμο χρόνο τους και διεκδικούν συντάξεις ίσες με το 80% του μισθού, στη Δανία, όπου οι μεγαλύτερες συντάξεις είναι της τάξης των 1.100 ευρώ, οι μέσες μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων, σύμφωνα με τη Γιούροστατ, το 2004 υπολογίζονταν στα 4.101 ευρώ! Ποσοστό κάλυψης 27%!!!

Δεύτερο: Απόρροια της συνεχούς χειροτέρευσης των συνθηκών ζωής των Δανών είναι και το γεγονός ότι επίσης το 2004 οι «μισθωτοί με μια δεύτερη εργασία», όσα πρόσωπα είχαν περισσότερες από μια εργασίες συγχρόνως έφτασαν τους 312.000!!! Αξιοσημείωτο είναι ότι η Δανία βρίσκεται στην πρώτη θέση των ρυθμών αύξησης των εργαζομένων με δεύτερη εργασία, μια και ο σχετικός αριθμός είναι αυξημένος κατά 126% συγκριτικά με το 1994. Τη Δανία ακολουθεί - ποιος άλλος - η Ιρλανδία με ποσοστό αύξησης 105%. Τρίτη είναι η Ισπανία με 101%, ενώ οι υπόλοιπες χώρες ακολουθούν με ποσοστά κάτω του 80%.

Τρίτο: Αποτέλεσμα της κλιμακούμενης ανατροπής των δεδομένων που είχαν κατακτηθεί στο παρελθόν είναι και το γεγονός ότι η Δανία φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των χωρών - μελών της ΕΕ με βάση τους απασχολούμενους ηλικίας 55-64 ετών. Ετσι, ενώ στην ΕΕ των «25» εξακολουθεί να εργάζεται το 41% των ατόμων αυτής της ηλικίας, το αντίστοιχο ποσοστό στη Δανία είναι 60,3%. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις το 1996 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν κάτω από 50%!!!